Etappe 3 Stehekin- Stevens pass

Dag 12 – Bessenseizoen geopend
Na een laatste ontbijt achter de kiezen in Stehekin en een vers postpakket, breken we de tent op voor een nieuwe etappe van ongeveer 10 dagen (170km). Uiteindelijk doen we er 8 dagen over. We vertrekken rond 13.00 uur bij High Bridge, samen met Hanah (Australië) en Djoya (Nederland).

Het pad slingert door geurige cederbossen langs een heldere rivier. Tot onze grote vreugde hangt alles vol rijpe bosbessen – honderden! Al wandelend plukken we onze handen blauw en zwart. Rond 19.00 uur slaan we onze tenten op naast het water. Een heerlijke eerste dag.

Kampplaats: Ceder Camp

Dag 13 – Gratis carwash
Om 5.30 rinkelt de wekker. We starten met havermout, chocomelk en koffie en staan om 7.00 al op de trail. Het bos maakt snel plaats voor metershoge, natte begroeiing die ons een gratis ‘planten-carwash’ bezorgt.

We zijn in de Glacier Peak Wilderness, waar het voortdurend stijgt en daalt. Vandaag tikken we 1300 hoogtemeters aan. De eerste kampplaats is een muggenhel, dus we koken onderweg en wandelen nog 3 kilometer door tot een aangenamer plekje.

Kampplaats: Miners Creek

Dag 14 – Boomknuffels en hindernissen
We vertrekken opnieuw om 7.00, met Djoya en Hanah. De eerste kilometers dalen we rustig door het bos. Daarna wacht ons een stevige klim vol obstakels: we moeten onder en over tientallen omgevallen bomen (blowdowns). Over de 170km stretch zijn er zo een honderd tal en zijn telkens een hele uitdaging om over te geraken. Djoya heeft haar trail benen al gevonden en besluit om bij een ander groepje aan te sluiten.

Wij houden ons eigen tempo aan en rollen om 19.00 – bezweet, stoffig en allesbehalve fris – de tent in.

Kampplaats: Vista Creek

Dag 15 – Klimmen, zweten, puffen
We starten met drie stevige haarspeldklimmen: 800 meter omhoog, om ze daarna meteen weer af te dalen in de brandende zon. Het pad is smal en overwoekerd door planten tot boven het hoofd (bushwhacking noemt dat in Australië vertelt Hannah ons) een val schuilt om de hoek. De temperatuur tikt zeker de 40 graden aan.

Om 16.30 geven we ons gewonnen aan de hitte en zoeken we schaduw om te rusten. Via de Garmin van Hanah horen we dat Sam een net gepensioneerde enthousiaste Amerikaan die we eerder al enkele malen ontmoeten op de trail is gevallen op dit stuk en per helikopter werd weggehaald met een gebroken been 😔. Elke stap hier in Washington is uitkijken. Ook ik en Dennis zijn al enkele malen gevallen.

Kampplaats: Milk Creek

Dag 16 – Belgisch weer
Om 4.30 gaat de wekker. De hitte van gisteren zit nog in ons lijf, dus proberen we er vroeg bij te zijn. De route is pittig: we banen ons een weg door braamstruiken, passeren een bergmeer en steken een woeste rivier over (Kennedy Creek). Enkel jaren geleden was hier nog een brug maar door een storm is die helemaal verwoest. Er zijn 2 boomstammen waar we voorzichtig met volle concentratie en adrenaline over gaan. Eerder vertelde Tigger ons dat als je een rivier oversteekt je best de rugzak los haakt, moest je vallen je hem anders nooit los krijgt, een gouden tip die we hier ook toepassen.

Het weer past perfect bij een natte herfstdag in België: grijs, mistig en drukkend vochtig. Maar we halen onze kilometers.

Kampplaats: Kennedy Creek

Dag 17 – De muggenmarathon
Vandaag staat er een flinke afstand op de planning, dus vertrekken we op tijd. We wandelen in alle rust met ons tweeën door een verlaten bos. Al snel stuiten we op de eerste omgevallen bomen. Daarna volgt een eindeloze klim richting een open alpine vlakte.

Ondertussen stijgt de temperatuur weer en zijn de muggen terug. Om 19.00 komen we uitgeput aan, na meer dan 13 uur stappen. We zetten zo snel mogelijk de tent op en duiken erin.

Kampplaats: Lake Sally Anne

Dag 18 – Op dieet
We wilden vandaag een rustige dag, maar ’s ochtends realiseren we ons: we hebben niet genoeg eten om het kalm aan te doen. Na een bescheiden ontbijt – één Belvita-koek – vertrekken we om 8.00.

Het pad blijft genadeloos: op en neer over rotsen, boomwortels en gladde hellingen. 1000 meter stijgen, 1200 meter dalen. De warmte drukt op ons en de muggen geven ons geen moment rust. Rond 14.00 slaan we onze tent op om bij te komen, eten vroeg en rusten wat uit. Tegen 16.00 zijn we weer onderweg om nog wat kilometers te winnen. Katrien telt intussen 20 blaren…

Kampplaats: ergens, onder muggenvuur

Dag 19 – De roep van beschaving
Om 6.00 staan we klaar voor de laatste kilometers van deze etappe. Als we stevig doorstappen, halen we Stevens Pass voor de middag – en dus: een lift naar de bewoonde wereld.

De drang naar frisdrank, schone lakens en een douche geeft ons vleugels. Om 12.30 komen we aan in Stevens Pass, een skioord dat nu dienstdoet als ontmoetingsplek voor hikers. Onderweg vonden we nog een verloren paraplu die we konden terugbezorgen aan zijn eigenaar, Tigger.

Niet veel later krijgen we een lift van een trail angel die ons afzet bij de McDonald’s – pure luxe. Omdat het in Leavenworth 40 graden is en het daar krioelt van de toeristen, nemen we de gratis bus naar Wenatchee. Eindelijk: douche met zeep, een zacht bed en verse koffie met gratis refills en hazelnut creamer in het Avid Hotel.Read more