Etappe 4 Stevens pass - Snoqualmie pass

Dag 20 terug op pad
8 km

Na een nachtje in Wenatchee was het tijd om opnieuw de trail op te gaan. Rond 16.30 kregen we samen met Djoya en Hannah een lift naar Stevens Pass, van een koppel dat alles had verkocht om in een busje door de VS te reizen.

De rugzakken voelden vandaag zwaarder dan ooit. De 8 kilometer bergop sleepte zich voort – traag, puffend, stap voor stap. Maar ergens halverwege vonden we een klein grasveldje, precies goed om onze tenten op te zetten.

Om 21.00 lagen we al in onze slaapzakken. Het lichaam was leeg, maar het hoofd stil. Terug op pad. Terug in het ritme.

Kampplaats: Josephine Lake

Dag 21 lake district
27 km

Om 07.00 stonden we alweer klaar om te vertrekken. Vandaag was het meren-dag. We trokken van het ene idyllische meer naar het andere. De kleuren waren helder, het water stil, de sfeer bijna magisch.

Natuurlijk moest er ook geklommen worden. Over steenpuin en smalle bergpaden, tot we plots een scherp fluitgeluid hoorden – een marmot, die ons vanuit de verte in de gaten hield.

Omdat het weekend was, kwamen we veel dagwandelaars tegen. Soms gezellig, soms even wennen aan de drukte. Na 24 kilometer besloten we een kampplaats op te zoeken, maar de plek was schuin en vol omgevallen bomen.

Nog 3 kilometer verder vonden we Djoya en Chris, samen met een vriend en zijn dochter die jaarlijks een tocht maken. We aten samen iets warms en dooken daarna meteen onze tent in.

Kampplaats: Decepation pass

Dag 22 Rivercrossing
24 km

Niet geweldig geslapen. In ons hoofd speelde de rivieroversteek al de hele nacht mee – we hadden horrorverhalen gehoord. En om 07.00 was het ook nog eens steenkoud.

Na 5 kilometer kwamen we aan bij de rivier. De grootste uitdaging bleek eigenlijk de weg ernaartoe, tussen dicht struikgewas en doornige planten. Watersandalen aan, even aarzelen… en hup, in een paar seconden stonden we aan de overkant.

Daarna begon de lange klim omhoog. Steeds weer dachten we: “nu zijn we er”, maar telkens volgde er nóg een stuk. Tijdens de afdaling deden mijn kleine tenen pijn van het dalen. Gelukkig hielp een wandelaar me door mijn veters anders te knopen – wat meteen verschil maakte.

Bij Waptus Lake daalden we af naar een lager gelegen gebied. Plots waren daar weer huckleberries – rijp, zoet en verleidelijk. De laatste kilometers gingen traag: elke bes verdiende aandacht.

Aan de rivier vonden we een mooie kampplaats en ontmoetten we Frank, die richting het noorden liep. We hielpen hem even met zijn gps, aten instant-aardappelpuree en kropen daarna snel de tent in.

Kampplaats: Waptus Lake

Dag 23 Doorweekt
32 km

We begonnen met een muffin en een beetje hoop: zou het droog blijven? We klommen bijna 900 meter omhoog, het zweet liep over onze rug. Boven liepen we ineens door een zwartgeblakerd bosbrandgebied. Stil. Verslagen.

Tijdens de lunch begon het zacht te regenen. We schuilden even, maar al snel kwam de regen met bakken uit de lucht. De jassen konden het amper aan.

De paadjes veranderden in modderige beekjes. Alles werd doorweekt. Bij een rivier zagen we Hannah’s tent staan, maar het was al te nat om nog te stoppen. De brug was weg, de rivier hoger dan normaal, maar onze schoenen waren toch al nat. We waadden er voorzichtig doorheen.

Urenlang liepen we verder, kletsnat, koud, maar vastberaden. We zagen Djoya’s tent nog op een heuvel, maar wilden verder afdalen, op zoek naar een drogere plek.

Net op tijd vonden we een stuk grond dat net droog genoeg was. Tent opzetten, natte kleren uit, slaapzak in. Geen energie voor eten vandaag. Alleen warmte zoeken.

Kampplaats: Glacier Lake

Dag 24 uitverkoop
18 km

We werden wakker met maar één verlangen: zon. En ja hoor, tegen half negen brak ze door. Alles ging eruit: slaapzakken, sokken, shirts, tentdoek. Alles lag te drogen in de zon.

Een wandelaar passeerde en grapte: “Garage sale?” We lachten. Het zag er ook zo uit.

Tegen half elf vertrokken we pas. De trail liep langs een smal pad dat hoog boven een vallei slingert. Stenen, losliggend grind – het vergde aandacht.

Op het hoogste punt van de dag, tussen twee pieken, hoorden we plots een bulderend geluid. Een groot legervliegtuig vloog rakelings over ons heen.

Tegen vijf uur besloten we net voor Snoqualmie Pass te stoppen. Nog één nachtje in de stilte voor we de bewoonde wereld weer in stappen.

Kampplaats: 6 km voor Snoqualmie PassBaca lagi