Oman

Na een goed ontbijt in de AirBnB en een goed uur wikken en wegen, contacteerden we een lokale verhuurmaatschappij om een wagen te vinden.

Dankzij onze goede vrienden WhatsApp en Google Reviews vonden we snel een geschikte maatschappij die nog een klassebak vrij had: de enige echte Renault Duster. 4x4 aandrijving en voldoende ruimte voor al onze handbagage.

Na het trotseren van een file en zoeken naar de nieuwe wijk, pikte de eigenaar ons op aan het tankstation. Hij groette Oliver met een hand. Zerline stak eveneens haar hand uit, maar merkte dat dit precies niet de gewoonte was. We reden samen naar City Car Rental waar onze vers gepoetste koets ons stond op te wachten. Blijkbaar de laatste 4x4 beschikbaar in Muscat!

“Beschrijf eens Oman in 5 zinnen” hadden we niet aan de eigenaar gevraagd, maar hij gaf ons toch een inleiding:

“Oman is really a peaceful country. Nothing ever happens here. When there is a car accident, everyone slows down, they look, take pictures and they will talk about the accident for the rest of the month.
We don’t talk about politics. We’re not allowed to.”

Rond 16u was de klus geklaard. De banden van de auto waren in een zeer doorleefde staat. We spraken af met Youssef, de man die ons hielp van City Car Rental, om enkele banden te vervangen. Ze hadden hun beste tijd gehad en we wilden het niet riskeren om daarmee de woestijn te doorkruisen. Youssef maakte er absoluut geen probleem van.

Om 10.30 op 31/12 kregen we 4 gloednieuwe banden, klaar om in te rijden. We reden hiervoor naar een plek waar zich de ene na andere loods bevond van handels in autobanden en -onderdelen. Gisterenavond lieten we ook al ons achterlicht herstellen. Onzen Duster is weer bijna als nieuw, ready to hit the road.

Na zo’n 2u rijden arriveerden we in Nizwa. Het was er rustig. 2u in de namiddag, weinig volk op straat. Want veel te warm!

We vonden temidden de kleine straatjes een lokale lunchzaak. Niemand sprak er Engels. Er zaten in totaal vier mannen elk met een bordje vlees en omaans brood voor zich. Op tafel een gekleurde thermos met kraantjeswater. We besloten hetzelfde te bestellen als de anderen. Dat is het meest eenvoudige als de menukaart ontbreekt. Het was een soort van stoverij van kip. Goed pikant. Vergezeld van een yoghurtsausje dat de mannen hier gewoon opdronken van het plastic bordje. Wij kregen een lepel.

Nadien kuierden we verder in de stad. Nizwa fort sloegen we over - omgerekend €12 inkom per persoon, daar gaan we liever uitgebreid 2 keer mee op restaurant.

Na een thee in een wat westers aanvoelende bar grenzend aan de Crafts Souk (markt) zetten we onze verkenningstocht verder. Ondertussen werd het 16u. De verschillende kraampjes gingen weer open. Er was de Crafts, Vegetables, dates, meat, fish en textiles Souk. In een vingerknip liepen de straten vol met mannen in een wit gewaad met een grappig hoedje.

‘s Avonds checkten we in in het Jibreen hotel. Het hotel viel best wel mee. We lazen in onze reisgids dat je hier enkel dient te verblijven als het echt niet anders kan. De meubels voelen wat oud Indische aan, maar we hebben een heel breed bed. We besloten om ons nieuwjaarsdiner te nemen in het hotel.

De hele gang en restaurant werden rond 19u gevuld met wierrook. Blijkbaar een dagelijks ritueel. Eventjes leek het of we er allleen zouden eten. We hadden ons voorgenomen om enkel vandaag een glaasje wijn of bubbels te drinken. Helaas - enkel frisdrank en plat water.

We mochten meteen aanschuiven aan het ‘buffet’! Om het ons gezellig te maken aten we eerst van de hummus met de groentjes.

Nadien konden we kiezen tussen Chicken Tikka en Beef Tikka. Omdat kiezen = verliezen, namen we allebei.

Geen nieuwjaarsdiner zonder dessert, dus bij de koffie bestelden we ond nog een ijsje. Dat waren ze duidelijk niet gewoon - die ijscrème had al meer dan 1 nieuwjaarsdiner meegemaakt.

Even aftellen tot middernacht en dan klaar voor de eerste echte uitstap: Jebel Shams, het hoogste gebergte van Oman! De zonnecrème stond klaar.Read more