Road to Salalah

Vandaag reden we zo’n 850 km door de kale woestijn. Een lange baan, alleen maar rechtdoor. Zerline en Dustie konden het goed met elkaar vinden dus bood ze haar taxidiensten aan.

Chapeau voor Oman als het om wegenbouw gaat trouwens! Ze leggen een volledig nieuwe afgescheiden snelweg aan tussen Nizwa en Salalah, en we mochten al een stukje proeven van de vernieuwde tarmac. Smooth ride!

Wanneer we dichterbij Salalah kwamen en door het aangrenzende gebergte reden, zagen we de wildlopende kamelen langs weerszijden van de baan. Zoekend naar een stukje groen.

Eens Salalah bereikt stonden we versteld van het andere landschap. We zagen heuvels van halfdor gras. Precies Schotland! (Als het daar eens niet zou regenen) We passeerden een kudde koeizn die de baan wou oversteken en een familie kamelen die in tegengestelde richting de berg op wandelden, met een eeuwige glimlach. Alle wagens 4 pinkers aan en schuiven maar.

Rond 17.30 bereikten we Star House, dat ‘furnished appartments’ aanbied. De nieuwste trend in Salalah. We werden doorverwezen naar het nieuwste appartementsgebouw. Een jongeman begeleidde ons naar de kamer en spoot overal kamerparfum. Het valt op hoe lekker het hier ruikt op straat. Volgens ons doordat hier bijna geen alcohol wordt gedronken. Want dan heb je veel minder kans op wildplassen!

Naast de straten en steegjes lieten ook veel wagens een frisse geur na. Blijkbaar het lokaal geteelde ‘frankincense’. Beter dan een naar vanille ruikende denneboom voor aan de spiegel, als je het ons vraagt.

‘s Avonds liepen we op goed geluk ‘Annapurna’ binnen, een Indisch restaurant. Omdat we nog steeds geen Arabisch of Indisch kunnen lezen, vroegen we naar zijn suggesties. Wat volgde was een buffet van Zuid-Indische lekkernijen (met helaas wel zeer slechte belichting voor foto’s). Fantastisch!Read more