Ochtendhike

Vroeg op vandaag, want we moesten onze lift uit Batad hebben om 13u. Dus begonnen we met onze hike om 6u 😴naar het Awa Viewpoint. Onze gastvrouw bereidde onze ontbijt voor om half 6 en om 6 stond onze gids Elmer paraat.

We gingen eerst helemaal naar het dorp beneden! Ik was al aan het denken dat de terugweg pijnlijk ging zijn! Elmer gaf ons (zeer beknopt) uitleg dat iedereen elkaar kent en hij wees ook aan waar hij woonde bij zijn ouders.

Helemaal beneden konden we op een onbetrouwbaar bruggetje het water oversteken om dan de klim naar boven te maken. Ok, dat is vermoeiend, maar het viel wel goed mee. Af en toe kregen we al een sneak preview van wat we helemaal boven konden verwachten.

Elmer wist ons ook te vertellen dat Batad nooit werd ingenomen door de Japanners. De Japanners zijn maar geraakt tot 'the saddle' (het punt tot waar tot voor kort je werd gedropt voordat je te voet verder moest naar Batad). De Jappen hadden blijkbaar niet door dat er nog een stad met magnifieke rijstvelden lag daar beneden. Ze stonden hier nochtans klaar met speren om de sterker gewapende vijand te lijf te gaan, maar zover is het dus (al een geluk) niet gekomen.

Boven aangekomen was het zicht fenomenaal en kon je foto's blijven nemen, waardoor je bijna vergat gewoon te genieten. Je zag er ook de andere vallei die ook tot Batad behoorde.

De weg terug was eigenlijk nog vermoeiender. De zon begon fel te stralen op onze rug en naar beneden is precies moeilijker dan naar boven. Al een geluk dat we beneden wat konden verfrissen in het water aan de loopbrug.

En dan begon die pijnlijke tocht terug naar boven. Jawadde...
En als wij aant hijgen waren, sleepte Elmer gewoon nog een stronk mee, want zijn huis had brandhout nodig. Toch straf wat die mensen dagelijks moeten doen voor hun basiscomfort.

We waren blij en uitgeput als we terug waren bij Rita waar we nog even konden douchen en onze lunch werd bereid. Klaar om de killer hike naar 'the saddle' aan te vangen.Baca lagi