Op naar Sagada

Met trekrugzak en al moesten we nog een klim maken van een klein halfuurtje om vandaar met een trike terug naar Banaue te rijden. Ff zweten, maar het ging nog relatief vlot. Onze trike stond al meteen klaar toen we onder the saddle uitkwamen. Het was wel wat moeilijk om de juiste te herkennen 😏.

De rit was nog avontuurlijker dan ervoor, waar ik zelfs op de middenas moest gaan zitten om de balans te bewaren terwijl we door de bochten vlamden.

We moesten nog een aansluiting hebben met een jeepney naar bontoc, om daar dan een andere jeepney naar Sagada te nemen. Maar uiteraard wachten ze tot ze genoeg volk hebben.

Bij de eerste jeepney moesten we wachten op Fransen die hun eten hadden besteld. We hebben er wel een uur op moeten wachten, want uiteraard is de Filipijnse keuken niet van de rapsten. Ondertussen wist de chauffeur uit te leggen dat de naam Philippines komt van tijdens de Spaanse kolonisatie. Het was het land geworden van King Filipe van Spanje en het stond er vol pijnbomen (pines). 't was wel een vriendelijke chauffeur. Tijdens de 1,5u durende rit liet hij aan mensen toe om op het dak te zitten. Zo hadden we ook meer ruimte binnen ;).

Bij de tweede jeepney was het echt volproppen tot we als sardientjes in blik zaten... en niemand mocht op het dak. Hij zei dat dat voor de veiligheid was (en de aanwezige politie), maar het was duidelijk dat hij dat reserveerde om nog meer mensen mee te nemen. Al een geluk was het maar voor 40 minuutjes.Baca lagi