Ribeiro de Marruais

Vanaf ongeveer 8000 voor Christus is deze streek hier al bewoond. Deze bewoners hebben de nodige sporen achtergelaten onder andere In de grot van Escoral. De gids vertelt enthousiast, ook al zijn we maar met z'n tweeën. In deze grot met mooie, maar niet overweldigende druipsteenformaties , zijn een aantal prehistorische schilderingen en grafures te zien. Je hebt wel wat verbeelding nodig, maar het is bijzonder deze in de oorspronkelijke grot te kunnen zien.
Op het hele Iberische schier eiland en ook in Frankrijk, zijn grote recht- opstaande stenen bewaard gebleven, Menhirs. Meestal zijn dit oude graven, maar vlakbij de grot staan er in de Cromeleque dos Almendres wel ruim 90 in een grote cirkel bij elkaar. Men vermoedt dat dit een soort religieus centrum was uit de steentijd, vergelijkbaar met Stonehedge in Engeland. Er staat een groot hek omheen, toch indrukwekkend om te zien.
Vlak ligt ook nog een graf met één enkele 8 meter hoge Menhir. Soms worden deze grote stenen gebruikt als een muur voor een kerk, grappig om te zien.

De weg naar dit heiligdom is zo slecht door de vele regen dat we gaan fietsen, dwars door de plassen en langs de kuilen. Een prima oplossing, behalve dat het op de terugweg begint te regenen. Het duurt wel een dag of twee voor alles weer droog is.

Vrijdag bekijken we het mooie oude stadje Evora. Ook hier komen we om 10 uur 's ochtends al in de kerstmarkt terecht, met gezellige muziek. De kathedraal is in drukwekkend, vanaf het dak zijn de uitzichten op de vlaktes en bergen rondom de moeite waard. Het museum van religieuze kunst is overweldigend: Wat een rijkdom heeft de kerk over de eeuwen vergaard. De kazuivels en de mijters met opgenaaide edelstenen zijn bijzonder.
De Franciscuskerk heeft een bijzondere kapel: Deze is versierd met beenderen en schedels van mensen! Naar verluid moesten de graven in de 18e eeuw wegens ruimtegebrek worden geruimd en heeft men deze oplossing gekozen. Bizar!
Het zonnetje is tevoorschijn gekomen, lekker! We eten buiten op een terrasje, wel met een jas aan. Het is en blijft hier winter.
Als we Évora uitrijden, gaan we nog even langs het 18e eeuwse aquaduct. Heel indrukwekkend om te zien. We rijden een smalle parkeerplaats in: helemaal vol! Omkeren lukt niet. Aan alle kanten auto's die op ons wachten: stress voor de chauffeur, Nils, en de persoon die aanwijzingen geeft en het ook niet weet: Hanneke. Uiteindelijk rijden we tegen het verkeer in het straatje uit, zonder deuken in zwerver!
Even bijkomen voor we verder gaan en geen foto's van het imposante aquaduct.

.Read more