Porto Maurizio/Lecchiore/Prela 🏡⛵

🇬🇧 below

Ondertussen komen we samen al jaren bij Bart Sr op bezoek in Lecchiore, een bergdorpje een half uurtje van Imperia. De laatste paar jaar fantaseerden we erover dat we "ooit" met onze eigen boot, vervolgens onze eigen Nimrod, hier in de haven van Porto Maurizio zouden liggen. Eind 29 april 2025 was het dan eindelijk zover. Om kwart voor acht voeren we de haven binnen. Voor de ito's was dag nog een kwartier te vroeg, want ze gaan pas om acht uur. Gevolg? Geen gehoor op de marifoon en eerder ook al niet via de mail. We besluiten zelf een plekje uit te zoeken aan de ons welbekende steiger in het midden van het stadje.

Als we uiteindelijk telefonisch contact opnemen met de haven, dat schijnt nodig te zijn, krijgen we over heen ons waarom hebben jullie ons niet opgeroepen op de marifoon?! Bart antwoord dat hebben we gedaan. Waarom hebben jullie ons niet gemaild?! Dat hebben we ook gedaan. Waarom hebben jullie ons niet gebeld?! Inderdaad, dat hebben we niet gedaan, dat hadden we nog kunnen doen. We hadden namelijk blijkbaar een ongewoon verzoek, we wilden graag minimaal een week, misschien langer blijven liggen.

We besluiten naar het havenkantoor te lopen. Aangezien Bart een dame aan de lijn heeft gehad is het tijd om zijn zo gekleurde blonde lokken en blauwe ogen in de strijd te gooien. Maar helaas. Langere tijd blijven liggen kan niet aan de mooie passanten steiger in het stadje. Die is max voor twee nachten. Zelfs niet na een paar keer knipperen, charmante grapjes en een glimlach. Niet dat we daar de rest van de week inderdaad een stampvolle steiger hebben aangetroffen, maar we moesten verplaatsen naar een achteraf plek weggestopt achter de super jachten. Maarja we liggen en we mogen hier de komende tijd blijven liggen.

Die avond eten we samen met Bart Sr, Selma, Iggy 🐕 en Otto 🐕 aan het strand. Na een nacht zeilen houden we het niet heel lang vol dus we maken het niet al te laat. De komende dagen werken we s ochtends en in de middag gaan we richting Dolcedo om Bart en Selma te helpen met een klaarmaken van het huis voor het verhuur seizoen. We maken het zwembad schoon, helpen met fikken van geknipte olijven takken, schilderen de trappen, de keuken, de slaapkamers en helpen met schoonmaken. Uiteindelijk zijn we zaterdag een uur voordat de eerste verhuurders komen, precies op tijd klaar 💪🏽

De rest van de week werken of klussen we s ochtends nog een beetje aan boord. Zo hebben we twee nieuwe pompen geïnstalleerd in onze watermaker en eindelijk het rotte stuk hout waarop onze kotterstag zit bevestigd vervangen en met verschillende epoxy varianten weer vastgelijmd en verstevigd. Natuurlijk ging het allemaal weer niet in één keer goed, maar het nieuwe hout zit erin, de stag bevestiging past er op, nu alleen nog bevestigen als we lang genoege bouten hebben aangezien ons plankje net iets dikker is 😅

In de middag pakken we steeds de scooters naar Prela. De tocht door de bergen is elke dag weer prachtig. We zijn hier nog niet eerder in het voorjaar geweest en genieten van de bloemenpracht en frisse groene kleuren. In Prela heeft Selma een prachtig 19e eeuwse olijfoliemolen gekocht, aan een waterval, waar we samen lekker eten, kletsen, wat puin ruimen, bbq'en en vooral genieten van het na, toch eigenlijk wel een jaar, weer eens bij elkaar zijn. Een aantal avonden worden we door Bart Sr verwend in een restaurant met heerlijke pizza's, pasta's en op de vrijdagavond een burger in de vrijdag kroeg Le Grotte van Bart Sr, Selma en hun lokale vrienden.

Tijdens ons verblijf spelen Inter en Barcelona twee keer tegen elkaar in de halve finale van de Champions League. De beslissende wedstrijd kijken we ook weer in Le Grotte. Ook al ben ik zelf toch iets meer voor Barça was één groot feest toen Inter uiteindelijk de finale bereikte na vooral een prachtige wedstrijd.

In het weekend lenen we de auto van senior en doen meer boodschappen dan we de afgelopen paar keer bij elkaar hebben gedaan. Op zondag hebben we nog een laatste avond samen en eten we de lekkerste pizza's tot nu toe. Maandagochtend rijden we voor de laatste keer met de scooters omhoog. Samen met Selma en Bart wisselen we nog een gastankje om en vullen we onze voorraad diesel weer aan. Daarna is het toch echt tijd om gedag te zeggen en een paar uur later varen we na twee heerlijke weken samen weer uit.

🇬🇧🇺🇸

In the meantime, we've been visiting Bart Sr in Lecchiore for years now, a mountain village about half an hour from Imperia. Over the past few years, we’ve fantasized about one day arriving here with our own boat—our own Nimrod—moored in the harbor of Porto Maurizio. On April 29th, 2025, it finally happened. At 7:45 a.m., we entered the harbor. For the Italians, that was still fifteen minutes too early—they only start at eight. The result? No response on the VHF radio, and they hadn’t replied to our emails either. So we decided to pick our own spot at the familiar dock in the middle of town.

When we eventually manage to get them on the phone—which, apparently, is what we should have done in the first place—we get a barrage of questions: Why didn’t you call us on the radio?! Bart replies: we did. Why didn’t you email us?! We did that too. Why didn’t you call us?! Well, that one we didn’t do—we could’ve. Turns out our request was a bit unusual: we wanted to stay at least a week, maybe longer.

We head to the harbor office. Since Bart had a woman on the phone, it’s time to put his bright blond hair and blue eyes to good use. But no luck. Staying longer at the beautiful visitor dock in town isn’t allowed. Two nights max. Not even with a few winks, charming jokes, and a smile. Not that the dock was actually full the rest of the week, but still—we had to move to a tucked-away spot behind the superyachts. But at least we have a place, and we’re allowed to stay for the time being.

That evening we have dinner on the beach with Bart Sr, Selma, Iggy 🐕 and Otto 🐕. After a night of sailing, we don’t last very long, so we keep it short. In the following days, we work in the mornings, and in the afternoons we head to Dolcedo to help Bart and Selma get the house ready for rental season. We clean the pool, burn trimmed olive branches, paint the stairs, kitchen, bedrooms, and help clean up. In the end, we finish just in time—an hour before the first renters arrive on Saturday.

The rest of the week, we spend our mornings working or doing boat jobs on board. We installed two new pumps in our watermaker and finally replaced the rotten piece of wood where the cutter stay is mounted. We glued and reinforced it with various types of epoxy. Of course, it didn’t all go smoothly at once, but the new wood is in place, the stay fitting fits—now we just need long enough bolts, since the new plank is slightly thicker.

In the afternoons, we ride the scooters to Prela. The ride through the mountains is beautiful every day. We've never been here in spring before and are enjoying the abundance of flowers and fresh green colors. In Prela, Selma bought a gorgeous 19th-century olive oil mill by a waterfall. There, we eat well, chat, clear some rubble, BBQ, and mostly just enjoy being back together again—after basically a year apart. On several evenings, Bart Sr treats us to amazing food in restaurants—delicious pizzas, pastas, and on Friday night, a burger at the local bar Le Grotte with Selma and their local friends.

During our stay, Inter and Barcelona play each other twice in the Champions League semi-finals. We watch the decisive match again at Le Grotte. Even though I lean more towards Barça myself, it was one big celebration when Inter reached the final after a fantastic game.

Over the weekend, we borrow senior’s car and do more grocery shopping than we have in all our past visits combined. On Sunday, we have one last evening together and eat the best pizzas so far. Monday morning, we ride the scooters up one last time. Together with Selma and Bart, we swap out a gas canister and top up our diesel supply. Then it’s really time to say goodbye, and a few hours later, after two amazing weeks together, we set sail again.Meer informatie