Valloria🍝😋

🇬🇧 below

We hebben ook nog een zakelijke afspraak staan. Voor een Italiaanse connectie van senior, Paolo, maak ik een website voor zijn agriturismo. We hebben elkaar alleen 1x online gesproken en aangezien Paolo naast het runnen van zijn restaurant, het klussen bij senior en Selma nog 100 andere dingen doet én alleen Italiaans spreekt, gaat de communicatie niet super 😉 Gelukkig is Paolo's Duitse verhuur steun Judith er ook. In een mix tussen Engels, Duits en Italiaans maken we samen mooie plannen en komen we een stuk verder. Van Paolo mogen we niet vertrekken met de Nimrod totdat we bij hem in het restaurant hebben gegeten.

Een kleine week later pakken we dus weer de scooter naar Valloria naar Paolo. Voor het eten lopen we eerst nog in het dorpje rond. Het is net een openlucht theater. Al decennia is er hier de traditie dat kunstenaars de deuren schilderen. Er zitten prachtige exemplaren bij. Ook de uitzichten over de bergen zijn fantastisch. Daarnaast staat er een gigantische vlierbloesem plant zodat ik geen gezellig mandje, maar gezellig Bart's dichtgeknoopte klus shirt, kan vullen met vlierbloesem om zelf siroop te maken. Als we trek beginnen te krijgen lopen we naar Paolo. We krijgen onze eigen prive ruimte en worden ontzettend verwend. Van een bord vol Liguriaanse antipasti, een fles huiswijn, courgette bloemen, zwijn ravioli, konijn en rosbief als hoofdgerecht (van allebei een beetje omdat we niet konden kiezen) en tenslotte tiramisu als toetje. Alles was op z'n Italiaans niet te veel poespas, maar ontzettend puur en heerlijk. Als we om de rekening vragen worden we uitgelachen en na Paolo hartelijk te bedanken rijden we weer naar beneden en sluiten we onverwachts nog even aan bij vrijdagavond in Le Grotte nummer twee.

🇬🇧
We also still have a business meeting scheduled. I'm making a website for an Italian connection of senior, Paolo, for his agriturismo. We've only spoken online once, and since Paolo, besides running his restaurant and helping out senior and Selma, is also doing about 100 other things and only speaks Italian, communication isn't exactly smooth. Luckily, Paolo's German rental support, Judith, is also involved. In a mix of English, German, and Italian, we're making great plans together and getting a lot further. Paolo won't let us leave with the Nimrod until we've eaten at his restaurant.

So, about a week later, we hop back on the scooter to Valloria to visit Paolo. Before dinner, we take a walk through the village. It's like an open-air theatre. For decades, there's been a tradition here of artists painting the doors. Some of them are stunning. The mountain views are also fantastic. There's a giant elderflower bush, so instead of using a nice basket, I fill Bart's buttoned-up work shirt with elderflowers to make syrup myself. When we start getting hungry, we head over to Paolo. We're given our own private room and are treated like royalty. A plate full of Ligurian antipasti, a bottle of house wine, zucchini flowers, wild boar ravioli, rabbit and roast beef as the main course (a bit of both because we couldn’t choose), and finally tiramisu for dessert. All typically Italian—simple, pure, and absolutely delicious. When we ask for the bill, they laugh at us. After warmly thanking Paolo, we ride back down and unexpectedly join the Friday night gathering at Le Grotte number two.Läs mer