Corsica III: Calvi ⛵⚓

🇺🇸🇬🇧 below

Op een dag na vertrekken we twee weken later weer richting Calvi, Corsica. Terug naar ons varende, wiebelende en onvoorspelbare leven. We zeggen gedag tegen Bart en Selma, maar ook tegen het comfort van een warme douche wanneer je wil, in twee stappen aan wal zijn en geen zorgen of je vandaag, vanavond, vannacht of morgen nog wel goed beschermd ligt op je ankerplek. Oftewel, na twee luxe weken in de haven en overdag in huizen, is het weer even schakelen.

Maar die knop gaat snel genoeg om. We worden meteen lekker ingeschommeld met een aan-de-windse koers vanaf Imperia tot en met Calvi. Al met al wordt het toch een prachtige zeiltocht. Via Coco hebben we geleerd dat het walvissen seizoen in deze regio nét is begonnen. We zijn nog maar een tiental mijl onderweg of we zien in de verte wel een stuk of tien keer water dat de lucht in wordt geblazen. Te ver weg om te zien, laat staan te herkennen welke soort, maar we hebben zeker weten walvissen gespot!

Niet veel later worden we ook nog eens verblijd door een groot gezelschap dolfijnen. De harde kern blijft zeker een uur met ons meezwemmen en spelen in de boeggolven die de Nimrod maakt. Het blijft een schitterend gezicht. Ze schieten van links naar rechts, doen een soort halve schroef turn manoeuvres in het water en springen nu en dan uit het water omhoog. We aanschouwen het schouwspel vanaf de punt.

Ook de nacht in prachtig. Het is net volle maan geweest en de hemel is helder, onbewolkt. De maan komt in haar bijna volle glorie tevoorschijn en begeleid de Nimrod richting Corsica alsof ze de hoofdrolspeler in een toneelstuk is. Ondertussen schitteren de sterren overal om ons heen. Deze omstandigheden maken het feit dat we af en toe tijdens onze slaap ons bed uit moeten om de ander te helpen met het zetten of eruit halen van een rif, helemaal goed.

Als we 's ochtends in Calvi aankomen varen we weer richting de ankerplek waar we de vorige keer hebben gelegen. Alleen we zijn vertrokken in april en zijn nu weer terugkomen in mei. Dit betekent dat de zomer is begonnen en daarom de betaalde moorings geplaatst zijn. Ten opzichte van de boeien lagen we keurig buiten het mooring gebied. Maar de mevrouw van de haven kwam hard aangevaren in haar rib en deelde ons mee dat we hier echt niet mogen liggen. En dus werden we helemaal naar de andere kant van de baai gestuurd. Ook daar, terwijl er slechts twee boten in het gigantische mooring gebied lagen, kwam ze de volgende dag nog even checken of we er wel buiten lagen. Het was goed genoeg.

Gelukkig hadden we het dorpje al gezien dus maakte het niet uit dat we zover weg lagen. We zijn aan boord gebleven en hebben vooral uitgerust, gewerkt en gezwommen voordat we weer moesten vertrekken omdat de wind en de swell zouden gaan draaien. Precies onze baai in. We zijn weer terug in ons cruisers leven!

🇺🇸🇬🇧
We set off again almost two weeks later, heading back to Calvi, Corsica. Back to our floating, wobbly, and unpredictable life. We say goodbye to Bart and Selma, but also to the comforts of a hot shower whenever you want, stepping ashore in two steps, and not having to worry whether you're still safely anchored today, tonight, or tomorrow. In other words, after two luxurious weeks in the harbor and spending our days in houses, it takes a bit of adjustment.

But that switch flips quickly enough. We’re immediately rocked back into the rhythm with a close-hauled course from Imperia all the way to Calvi. All in all, it turns into a beautiful sailing trip. Thanks to Coco, we knew that whale season in this region had just begun. Barely ten nautical miles in, we see at least ten bursts of water spraying into the air in the distance. Too far away to see clearly, let alone identify the species—but we definitely spotted whales!

Not much later, we’re also joined by a large group of dolphins. A core group sticks with us for at least an hour, swimming and playing in Nimrod’s bow waves. It’s always a spectacular sight. They shoot from left to right, perform kind of half corkscrew turns in the water, and occasionally leap out into the air. We watch the whole show from the bow.

The night is beautiful too. It was just full moon, and the sky is clear, cloudless. The moon rises in near-full glory and guides the Nimrod towards Corsica like the star of a theatre play. Meanwhile, stars glitter all around us. These conditions more than make up for the fact that we sometimes have to jump out of bed during our off-watch to help each other reef or shake one out.

When we arrive in Calvi in the morning, we head to the same anchorage we stayed at last time. But we left in April and now we’re back in May—which means summer has begun and the paid moorings are in place. Compared to the mooring buoys, we were clearly anchored outside the designated zone. But a woman from the harbor came speeding over in her RIB and told us we absolutely couldn’t anchor there. So we were sent all the way to the other side of the bay. Even there, despite only two boats in the enormous mooring field, she came by the next day to check if we were still outside the area. Apparently, it was just good enough.

Luckily, we had already seen the village, so we didn’t mind being that far out. We stayed on board, mostly resting, working, and swimming—until it was time to leave again because the wind and swell were about to shift. Right into our bay. We're officially back in cruiser life!Okumaya devam et