Canneto: Chaos⚓⚡

Het is hier al weken heet, broeierig en staat er geen wind. De CAPE-Index, een maatstaf die de hoeveelheid energie in de lucht aangeeft, is al dagen heel hoog. De druk moet eraf, de natuur moet zijn energie kwijt. Oftewel, er komt onweer aan en het komt onze kant op. Hier op de Eolische Eilanden gaat het volgens de voorspellingen los, maar ook op Sicilië en op het vaste land zaterdag en zondag los. Zonder wind kunnen we niet ver komen en al konden we ver komen, waar zouden we dan heen gaan? Want overal om ons heen lijkt het geweld los te gaan barsten. Volgens de voorspellingen lijken we in Canneto, een baai die we al kennen, op een paar uur na het beste te liggen wat betreft onweer en wind. We besluiten voor deze bekende baai met deels een goede zandbodem te gaan.

Op vrijdag komen we, weer rond een uur of 11, aan. Na twee mislukte anker pogingen, we liggen in Donia, spring ik weer in het water en zorgt Bart dat hij het anker op mijn aanwijzingen weer goed uitgooit. Hij zet Nimrod in zijn achteruit, trekt de 35 meter ankerketting die we uitgegooid hebben aan en dunk, wij liggen. Vanaf dan is het wachten. Volgens de voorspellingen zal het vanaf een uur of 8 morgenochtend los barsten. Oftewel we moeten nog zo'n bijna 24 uur wachten. We vullen de dag met speervissen, ons Watermaker project verder uitzoeken, spelletjes en lezen.

Dan word mij, s avonds als ik even niets heb om me af te leiden, de spanning te veel. Voor mij word dit de eerste keer zwaar onweer aan boord. Ik heb weer veel te veel naar de cijfertjes zitten kijken en zit dus in mijn hoofd dat er volgens de voorspelling 5.33 l/km2 over gaan komen. Wat betekent 5 blikseminslagen per vierkante km. Als je lekker veilig in je huis zit doet dat je niet zo veel. Maar als je in een baai, op je zeilboot met een mast die 21m de lucht in prijkt zit, dan voelt dat toch als heel erg veel. Gelukkig kan Bart me ontspannen aangezien hij wel al meerdere keren onweer op zee en aan boord heeft meegemaakt. We slapen vervolgens allebei verrassend goed.

We zetten de wekker om op tijd wakker te zijn. Uiteindelijk komt het onweer een uurtje later dan voorspeld. Dit onweer brengt geen hele harde wind, maar een plensbui, en heel veel bliksem met zich mee. We zien om eens de bliksemflitsen en niet veel tellen later volgt het onweer. Ik knijp m, Bart is helemaal in zijn element met al dit verse zoete water. Eerst boent ie de Nimrod en vervolgens neemt hij zelf ook nog een lekkere douche, inclusief haren wassen. Hij probeert ook nog regenwater op te vangen, maar dat gaat iets minder succesvol. Zo snel als het onweer en de bui er waren, zo snel zijn ze ook weer verdwenen. Mijn eerste onweersbui en vooral bliksem heb ik doorstaan en hebben wij samen aan boord van Nimrod doorstaan. Nu is het wachten op onweersbui twee. Die komt vanaf een uur of vijf-zes vanavond.

In de tussentijd gaan we nog maar even aan land om de beentjes te strekken, wat brood te halen en een colaatje en cannolo te delen op een terrasje tussen de locals. Om een uur of vier roeien we weer terug naar de boot, de strandwacht is heel streng met het gebruik van je motor dus die we hebben we er maar gewoon niet opgezet. Plus, dan kan er ook niks mee gebeuren als de hel straks losbarst. De baai is ondertussen steeds voller geworden. Er zijn een paar grote motorboten bij gekomen en flink wat zeilboten. We zijn opeens omringd door drie Zweden. Bart maakt natuurlijk even een praatje met onze nieuwe buren Lyra en komt erachter dat er in de overvolle baai verderop heel veel swell stond en dat deze boten allemaal hierheen zijn gevlucht.

Als we net vijf minuten de EK hockey finale aan hebben, voelen we dat de wind aantrekt. Snel ruimen we alles op en staan we paraat. Binnen 10 minuten is wind toegenomen van 5 naar 15, 20, 25 en vervolgens 30 knopen. We hebben ondertussen net als onze buren de motor aangezet voor het geval dat (als de bliksem inslaat dat die alvast draait en voor het geval we weg moeten). Deze onweersbui neemt minder onweer en bliksem met zich mee. Of we merken het niet omdat het zo hard waait en we vooral daar mee bezig zijn. Door de harde regen zien we weinig dus Bart is zo slim om onze snorkelbrillen te pakken waardoor we veel meer zien. Ook hebben we sinds tijden weer onze zeiljassen aan, want het regent echt hard.

Dan schrikken we ons rot. Wij en onze Zweedse buren zijn allemaal goed voorbereid op de harde wind. Maar de motorboten voor ons niet. Twee boten beginnen met een flinke vaart te krabben, hun ankers hebben geen grip meer en ze komen onze kant op. Eén boot reageert snelt en vaart achteruit, maar daarmee vaart hij wel tegen de punt van een Belgische zeilboot aan voordat hij ontsnapt. Op de andere motorboot wordt nog niet gereageerd en zien we ook niemand. We proberen een plan te bedenken voor wat we doen als die boot echt onze kant op komt. We hebben weinig ruimte omdat we omringd zijn door Zweden. Dan zien we iemand naar boven snellen en achter het roer kruipen, hij zet de boot in zijn achteruit richting een vrije ruimte en schiet vervolgens vooruit om zijn anker op te halen. Precies op tijd, er zat nog zo'n dertig meter tussen of ook wij waren geraakt. Dan waren we waarschijnlijk samen met de motorboot en de Zweden achter ons op de rotsen beland...

Na zo'n drie kwartier is het voorbij en zetten we de motor uit. Wat een chaos. Want ondertussen is er nog een andere zeilboot gaan krabben, zijn de Belgen hun boot aan het repareren omdat ze hun anker niet meer omhoog kunnen krijgen door de aanvaring en zitten ze ondertussen met hun ankerkerting verward met die van een andere boot. Als de boot van de Belgen gerepareerd lijkt, vaart de andere boot meerdere rondjes om de Belgen heen. We snappen er niets van, dit maakt het toch alleen maar erger? Dan springt er eindelijk iemand in het water om te kijken wat er aan de hand is. De andere boot gooit zijn volledige ankerkerting met een paar boeitjes eraan overboord zodat de Belgen hun anker omhoog kunnen halen en vervolgens wordt ook het andere anker via de bootjes weer omhoog gehaald. Eén voor één vertrekken de boten die hierheen gevlucht waren, inclusief de Zweden met wie leuk contact hebben, weer naar waar ze vandaan kwamen. Waren ze daar maar gebleven... Dat had een hoop chaos gescheeld.

De derde onweersbui voorspelt voor de volgende ochtend om 5 uur blijkt niet te komen. Onze wekkerd om 04:30, 05:00, 05:30 en 06:00 blijken, gelukkig onnodig. Daar waar ik van te voren het meest bang was voor de bliksem bleek de chaos die onstaat doordat anderen niet goed voorbereid zijn het spannendste. Dat is toch een mooie les.

We blijven nog een paar dagen in Canneto liggen omdat er nog steeds geen wind is. We gebruiken de tijd om op zoek te gaan naar de nog ontbrekende elektra kabels in onze tekeningen, nieuwe DIY Watermaker opties, lithium accu's en zonnepanelen. Ook hebben we nog een hele gezellige avond met Lyra, onze nu in de betere omstandigheden Zweedse buren. Eindelijk heb ik mede Aperol Spritz liefhebbers gevonden! Bart houdt het bij bier. Zij komen helaas net uit Griekenland terwijl wij onderweg die kant op zijn. Een aantal van de foto's zijn ook van Lyra omdat wij te druk waren met in de gaten houden wat de motorboot doet en of wij in de actie moeten.

Één ding is zeker, het was een enerverende ervaring op de Eolische Eilanden van een vulkaan, prachtige ankerplekken en onweersbuien, maar we zijn klaar om door te varen!Read more