Mount Taylor

Zes uur en al wakker, jonguh jonguh ik had gehoopt een beetje uit te slapen. Ik moet denken aan een gesprek dat ik met Leroy had een paar dagen terug, ik vertelde hem dat Grants voor mij een beslissingsmoment zou zijn. Als mijn enkel dan nog steeds pijnlijk of opgezwollen is aan het eind van de dag dan zou dat zo maar eens het einde kunnen betekenen. Dus voor mij is Grants make or break. Nou hoef ik nu gelukkig die keuze niet te maken, dat heb ik onbewust afgelopen dagen al gedaan. Ik heb geen last meer van mijn voet en het zwelt ook niet meer op, dus zeker ‘make’! Dit gaat mij er niet van weerhouden om Canada te bereiken.

Ik sukkel weer een beetje in slaap als ik een Netflix serie aanzet. En zo kom ik een groot deel van de ochtend door. Ik ga nog even douchen, pak mijn spullen weer in en ben er weg van. Naar de supermarkt, lunchen en dan weer de weg op. Uiteraard moet ik een kilometer of tien over de weg lopen.

Als de CDT een afslag neemt, naar een daadwerkelijk pad kruip ik eerst nog even onder een boom en eet nog een chippie. Ik voel het niet echt vandaag, ik kan niet verklaren waarom. Gelukkig komt daar snel verandering, het pad begint met een aardige klim en de omgeving wordt steeds aantrekkelijker. Ik voel dat het bloed weer begint te stromen. Eindelijk lekker door de bergen rossen!

Tegen het einde van de dag begin ik aan de klim van Mount Taylor. Het doel is niet om de top te bereiken, dat wil ik voor morgen laten met een zonsopkomst. Maar nu heb ik de zonsondergang, de lucht veranderd van kleur, de bergen vangen nog net de laatste zonnestralen op, het is magisch, ik geniet hier enorm van!

Gelukkig vind ik nog een vlak stukje grond tegen ongeveer de laatste bomen, ik ben inmiddels al ruim boven de 3000m. Het zal wel koud worden vrees ik, voor de zekerheid maar het filter en electronica in de slaapzak vannacht.

Enorm veel zin in morgenochtend!

👋👋Read more