Siskiyou Gap

Ik start de dag enthousiast, vandaag is de laatste dag in Californië. Een nieuwe staat, nieuwe… ja wat eigenlijk? Er veranderd niet gek veel als ik deze arbitraire lijn op mijn tocht passeer. Ik loop nog steeds hetzelfde pad, de mensen zijn hetzelfde en vooralsnog gaat de omgeving ook niet abrupt wijzigen. Maar toch draagt de grens lading, zoals elke 100 mijl marker of het middenpunt. Kleine is overwinningen die je gemotiveerd houden. En om een of andere reden is een nieuwe staat een belangrijke.

In de morgen geeft Californië zich nog niet gewonnen, er zijn nog enkele bergen waar ik op en over moet. Bring it on bitch 😜. In de middag vlakt het wat af en is het enkel wat glooiend. Ik kan uren achtereen op de cruise control richting de grens. Het landschap is minder ruw dan de dagen ervoor, het zijn veel open vlaktes waar gras of bloemen groeien afgewisseld met korte stukken bos. Er lopen hier zelfs koeien, dat is pas de derde keer dat ik die in de omgeving van het pad zie.

De grens nadert, het pad klimt wat en ik kan Oregon al zien. Zoals ik zei, het is vooralsnog niet veel anders qua landschap. De grens is aangegeven met enkel een bord en een trail register. Ik weet ook niet wat ik verwacht had 😉.

Ik neem de verplichte fotos en zet de pas er weer stevig in, ik wil vandaag een heel eind komen. Morgen is Ashland waar ik al een kamer gereserveerd heb. Ik ben dan het liefst zo vroeg mogelijk in het dorp zodat ik voldoende tijd heb om mijn klusjes te doen en dan op bed te kunnen liggen, eten en uitrusten.

Ik eindig de dag met 67.7km op de teller, een nieuwe persoonlijk dagrecord voor mij 💪. Ashland is niet ver meer, dus voor mij is de dag meer dan geslaagd.

👋👋Read more