Upper Sunset Lake

Het stroompje waarbij ik gisteren kamp heb gemaakt en in de avond nog in luttele seconden mijn fles heb gevuld is deze ochtend droog. Het enige dat nog overgebleven is zijn wat bevroren resten. Blijkbaar ben ik midden in een koufront terecht gekomen, de sneeuwsmelt hoger in de berg is vannacht gestopt.

Als ik mijn hoofd uit mijn tent steek word ik begroet door de eerste zonnestralen. Gelukkig, dan kan het nog wel eens snel opwarmen.

Ik ben inmiddels gewend aan vroege starts hoewel dat niet meer zo nodig is. 5:00 uur ben ik wakker. Een uurtje later hangt de tas weer op de rug en is het vizier weer op het noorden gericht.

In de ochtend zij het enkele meren die het landschap sieren. Verder is het een beetje een kale boel. Het is me inmiddels wel duidelijk, ik heb het hooggebergte achter me gelaten.

Eind van de ochtend ga ik over Carson pass, 2700m maar nog steeds enkele nare sneeuwvelden op de afdaling. Vanwege de hoeveelheid zon is de toplaag erg zacht en slipperig, de helling is aardig steil, dus weer opperste concentratie om niet naar beneden te glijden. Ik zou hier niet de eerste zijn bij wie dat gebeurt is aan de sporen in de sneeuw te zien. Slow and steady wins the race geldt hier ook 😊.

Een stuk verder omlaag kom ik steeds meer dagjesmensen tegen, beschaving is niet ver. Ik kom op een parkeerplaats terecht, bij het informatie centrum is er trail magic. Wat drinken en een snack.

Daarna loop ik nog een 15km, dat laat 5km over voor morgen. Dan ga ik weer een dorp in en dat is ook wel nodig. De laatste douche of wasbeurt is lang geleden. En in een bed slapen na die koude nachten is ook een aardig vooruitzicht.

Voordat ik kamp maak zie ik enkele keren Lake Tahoe in de verte, het grootste hooggelegen meer in de VS (heb ik me laten vertellen, ik heb niet gecontroleerd 😉). Het dorp morgen ligt aan de zuidzijde van het meer. En als het goed is blijft de route nog enkele dagen in de buurt van het meer.

👋👋Read more