Geen tijd om te schrijven!

Na onze borrel zouden we nog een klein stukje doorfietsen de wildernis in, achter de stuwdam. Daar moesten we een vlak stukje voor de tent vinden. Dat bleek nog niet zo makkelijk. Het pad kronkelende en bobbelde en we daalden licht af om vervolgens weer steile heuveltjes op te gaan, en we kwamen maar barweinig stukjes vlak gras of mos of desnoods een platte rots tegen waar de tent waterpas en droog zou kunnen staan en tegelijkertijd bij stromend water in de buurt en/of ver genoeg weg van zo'n (onbewoond?) houten huisje. Even dachten we iets te hebben gevonden, maar daar was ook stilstaand water en we waren nog niet afgestapt of een leger muggen kwam alweer de aanval inzetten. Nog maar een stukje door!

Natuurlijk vonden we uiteindelijk toch een prachtig stukje gras naast een beek, iets van het pad af waardoor we met de fietsen door de bosjes moesten. Daar installeerden we de Dikke Agnes, wasten we ons in de beek, poetste Matthijs het stof van onze fietsen en kookten we water voor de instantmaaltijden. We doken tenslotte vroeg in onze slaapzakken onder voorbehoud van een mogelijk schitterende zonsopkomst rond een uurtje of 4.Read more