Als de tent al is ingepakt nog één foto

Deze ochtend kreeg ik een ongelukje, dat ik pas 2 weken later beschrijf vanwege eventuele bezorgde moeders die meelezen. Dus mam, disclaimer: niks aan de hand!

Maar toen ik voor de zoveelste keer naar de beek ging voor stromend water deze ochtend, nu om bidons te vullen, en ik - echt voorzichtig! - op handen en voeten nota bene terugklom, bleek een enorm groot rotsblok dat ik losjes vasthield ineens los te liggen. Hij rolde weg en verbrijzelde bijna mijn voet/enkel/onderbeen die daar onder stond. Maar... bijna is niet helemaal en ik heb echt vreselijk veel geluk gehad. Dit rotsblok was namelijk gigantisch, en goddank rolde hij niet door maar kwam hij in een nieuw evenwicht te liggen. Ik begrijp nog steeds niet goed hoe, maar in elk geval hield ik er alleen een paar schaafwonden en blauwe plekken aan hand en knie aan over. Wel lag mijn hiel helemaal open, net onder de achillespees. Ik trok mijn been namelijk weg. Hierdoor lag het vel er tot op het bot af en misschien is het hielbeen ook wat beschadigd geraakt. In elk geval was de achterkant van mijn stevige, leren wandelschoen helemaal omgevouwen en afgeschaafd binnenstebuiten gekeerd, dus er heeft wel wat kracht op gestaan. Maar goed, het vel was ook in grote mate afgeschaafd. Niet mijn beste moment.

Maar: zoals ik al schreef heb ik veel geluk gehad dat dat rotsblok niet verder rolde. En Matthijs was er snel bij om te helpen met de wondverzorging. Ik moest er wel even bij gaan zitten want je schrikt je natuurlijk rot en die gapende wond was ook redelijk indrukwekkend. Matthijs daarentegen was superheldhaftig met al dat bloed en die losse vellen en hield me daarna goed in de gaten of ik niet alsnog zou omstorten van de schrik. Maar het viel uiteindelijk allemaal mee. Lopen was niet zo fijn, maar fietsen ging gelukkig prima. En van verbrijzelde enkeltjes geen sprake dus! Gelukkig maar want ik moet natuurlijk wel nog op spitzen kunnen.Baca lagi