Naar de Kjenndal gletsjer

Vandaag zouden we een bezoekje brengen aan de Kjenndalsbreen, een zijarm van de grootste gletsjer op het Europese vasteland, de Jostedalsbreen. Dit was nog een klein stukje fietsen, en we waren helemaal opgeladen dus geen wolkje aan de lucht. Wel was mijn hiel nog wat pijnlijk bij het lopen, dus ik hield een kleine slag om de arm of er ook flink gehiket zou kunnen worden. De gletsjer óp was sowieso geen optie, maar we wilden er natuurlijk wel dichtbij komen. Maar je scheen met de fiets heel dichtbij de voet ervan te kunnen komen, dus dat zouden we in elk geval gaan proberen. Verder zou daar dus een restaurant in de buurt zitten, en als we daar naderhand konden eten was dat wel heel handig. Mits hij open was natuurlijk. We hadden gisterenavond namelijk die hele Indiase rijsthap met een berg groenten in één keer opgegeten (niet gek ook na 80 kilometer fietsen, maar goed) dus de boodschappen waren nu alweer op. Mocht het restaurant inderdaad toch gesloten zijn, dan konden we altijd nog proberen of er een snackbar was bij de camping waar we gisteren langsfietsten. Het kwam wel goed, zo was ons voorgevoel.

Pas rond het middaguur of zelfs daarna vertrokken we, en die mooie, idyllische laatste 10 kilometer van gisteren zette zich voort in de volgende 10. De bergweg werd smaller en ouder, met steeds meer zicht op delen van de gletsjer die hier en daar tussen de bergtoppen al te zien was. Beneden zag je steeds die felle kleur van het gletsjermeer, ik kon mijn ogen er gewoon niet vanaf houden. Dat bleef indrukwekkend. Meer dichtbij zag je dikke mossen op de betonnen vangrail geplakt zitten. En dan de zon die alle kleuren nog meer aanzet... prachtig. Gewoon een ansichtkaart waar we doorheen fietsten. Af en toe werden we ingehaald door de zoveelste Tesla, en één keer reed er een touringcar voorbij, maar verder was het hier veel stiller en stukken minder toeristisch dan de trollenroute en het UNESCO-fjord. Fijn!

Na enkele foto's op het hoogste punt van deze weg, en een poging van een daas om mij te prikken, rolden we weer naar beneden en kwam het restaurant in beeld dat we bedoeld hadden voor avondeten. Ja hoor, het was gewoon open. We dronken er een kop koffie om meteen na te vragen of we hier ook 's-avonds konden eten (de keuken zou sluiten om 17u dus not really, maar goed, dan maar vroeg aan tafel). De touringcar die ons had ingehaald was hier uitgeladen, de mensen bleken hier op een rondvaartbootje te stappen het meer op. Die gingen dus niet naar de gletsjer. Prima.

We fietsten door over het heuvelachtige weggetje dat al gauw overging in gravel, en ineens doemde daar de Kjenndalsbreen op. Wat was het mooi! De glinsterende ijsmassa in wit en lichtblauw was al goed te zien van ver af, zo ook de waterval met spierwitte nevel die uit de gletsjer kwam vloeien. Geweldig!Read more