City trippin' Barcelona

Op 2 mei is Matthijs jarig! Dus het eerste dat moest gebeuren is "happy birthday" zingen met mijn ochtendstem en still-in-bed-look. Via beeldbellen kreeg hij the whole package.

Toen we eenmaal weer hadden opgehangen keek ik nog eens goed om me heen. Waar was ik nou helemaal beland? Buiten scheen heerlijk de zon en mijn hotelkamer was prachtig. Maar door Matthijs even zo dichtbij te voelen besefte ik nu temeer hoe ver weg ik was. En tegelijkertijd was het hier zo mooi en fijn. Ik besloot er alles uit te zullen halen die dag. Morgen zou ik de hele dag terug naar Nederland reizen en als alles goed ging was ik morgenavond weer bij hem. Dus nu: pakken wat je pakken kan zo lang ik hier ben!

Sabine had me tijdens een werkoverleg dat iets uitliep (😇) verteld dat ze fietsgids in Barcelona was geweest, dankzij haar wist ik dat het een fietsvriendelijke stad was en ook had ze me een boel highlights getipt. Dus tijdens het ontbijt (dat overigens net als het diner gisteren van sterrenrestaurantkwaliteit was) pakte ik die aantekeningen erbij en plande ik een tocht door de stad van zo'n 20 kilometer in totaal, die langs al die highlights zou gaan. Ik appte haar de geplande route en deze kon haar goedkeuring wegdragen. Mooi, zo zou ik het gaan doen.

Na het omkleden naar fietskleding, tassen inpakken en toch nog maar een extra insmeersessie met sunprotect #50, sloot ik de deur van die geweldige hotelkamer voorgoed. Bij de receptie was alweer zo'n enthousiaste gozer die het helemaal geweldig vond wat voor soort reis ik maakte. Het uitchecken duurde dan ook langer dan strikt noodzakelijk, want deze jongen wilde dolgraag vertellen naar welke bergdorpjes en stadjes en regio's ik allemaal nog meer moest gaan. Ik heb een paar van zijn tips genoteerd maar toen hij maar door en door bleef gaan heb ik hem op een zeker moment onderbroken, vriendelijk bedankt voor alle tips en gezegd dat ik dat in een ander jaar vast allemaal zou gaan doen. Maar niet nu, nu wilde ik Barcelona in. Tijd voor sightseeing!

Zo gezegd, zo gedaan. De poort van het iets hogergelegen hotel opende (elektronisch) en ik rolde heerlijk die geweldige stad binnen. Met de warme zon op mijn huid en diverse camera's aan mijn lijf om het helemaal vast te leggen. Bijna elke nieuwe straat die ik in reed moest gefilmd worden met de GoPro, zo mooi vond ik het, en elke highlight werd gefotografeerd. Wat had ik een lol!

Eén hoogtepunt was de Sagrada Familia. Ik had het bouwwerk als tiener al eens gezien, toen grotendeels in de steigers geloof ik, maar dat weet ik eigenlijk niet eens meer zeker. Het is ook al zo'n 25 jaar geleden. Ik had een herinnering aan een joekel van een kathedraal* en zodoende verwachtte nu torens die tot in de hemel reikten. Echter, het viel me eigenlijk een beetje tegen, die torens leken nu gek genoeg veel minder hoog. Natuurlijk zag het er wel te gek uit, precies zo gestoord vormgegeven als je mag verwachten van Gaudí. En dan met de zon erop, en de blauwe lucht erachter. Fenomenaal.

* basiliek

Ik had me al voorgenomen dat ik er niet naar binnen zou gaan. Ik zag het niet voor me om mijn fiets ter waarde van €3000 hier ergens te parkeren, om vervolgens een half uur in een rij achter dranghekken te gaan staan waar vandaan ik kon zien hoe die gestolen zou worden. Ik overdrijf vast, maar ik had me er echt niet prettig bij gevoeld. Maar het was ook echt een gekkenhuis rondom de kerk. Mijn poging om te fietsen door de gigantische mensenmassa leek erop alsof ik in het Louvre door de zaal van de Mona Lisa probeerde te fietsen. Ik was me ook ineens zeer bewust van alle waardevolle spullen die ik bij me had en waar ik mee liep te klooien. Dus na een paar kiekjes ben ik weer gegaan. Maar wel met een big smile op mijn gezicht. Het was zo geweldig om op mijn eigen fiets rond dit iconische gebouw te fietsen!

Datzelfde gold trouwens voor de Gaudí-huizen, waar ook enorm lange rijen mensen op de stoep stonden maar waar ik wel mooi langs ben gefietst. Zo leuk!

Een ander hoogtepunt was het bereiken van het strand. Ik was zo bezig met de rit en de stad en het volgen van de fietspaden, dat ik even was vergeten dat ik ook een stukje over de boulevard zo fietsen. Op een zeker moment ging ik een heuveltje over... en toen was daar INEENS de azuurblauwe zee!! Zo van, TADAAA! Naast de wijk La Barceloneta ongeveer, wat dan weer een tip van Sabine was. Mijn hart maakte een sprongetje. Ik wilde eerst de weg nemen die parallel liep aan de boulevard, omdat ik de aanname deed dat het pad ernaast alleen voor wandelaars bedoeld was. Maar toen zag ik er ook hardlopers en fietsers en dacht ik, nou dan wil ik daar ook! Dus ik draaide weer terug, het pad op en genoot zo hard van het fietsen langs de prachtige kalme zee met zeilschepen in de verte, het goudgele strand met beachvolleybalcourts, de boulevard met palmbomen, fietspaden, sporters, eettenten en terrasjes... Ik wist gewoon niet meer hoe ik het moest hebben. Dus ik parkeerde al gauw mijn fiets en zocht een tafeltje. Hier legde ik voorlopig mijn zakdoekje neer.En savoir plus