Sorry voor m'n snelheid

Precies voor restaurant El Labrador laadden we de fiets uit. Ik reed nog een testrondje en voor het verslag filmde Lily mijn vertrek (heel lief en complimenten voor de schitterende take).

Opnieuw vlóóg ik werkelijk omhoog. Ik probeerde het eerst nog met de motor uit, maar koos toch al snel voor standje wind-mee (groen) en als het echt pittiger werd standje zadel-duwer (oranje). Maar nooit standje sleeplift (rood), dat bewaarde ik voor uiterste noodgevallen. Ik genoot van het omhoog fietsen, en besefte eens te meer hoe het eerder altijd zo vreselijk afzien was geweest en hoe ik eigenlijk zelden zo fijn had gefietst op bergwegen.

Verschillende beklimmingen of momenten tijdens fietsvakanties kwamen de afgelopen dagen in mijn herinnering langs. Zoals tijdens die eerste fietsvakantie in de Oostenrijkse Alpen, waar ik in huilen uitbarstte omdat ik het écht niet haalde zonder afstappen en ik mezelf een grote faler vond. Of die keer in Montenegro op de Kotor Serpentine Road, waar ik ongeveer de helft van heb moeten lopen. Of de dikke faalangst die me overviel in de Dolomieten onderaan de Gardenapas, toen bleek dat de skiliften niet meer gingen... Dit was een totaal andere ervaring. Een beetje zoals Noorwegen, maar toen was ik goed getraind, had ik een beter verzet en daar waren de bergen minder hoog.

Op deze fiets waren serieuze stijgingspercentages ook gewoon prima te doen. Bijna onwerkelijk om mee te maken. Maar de schaamte bleef ook, zeker als ik andere fietsers inhaalde. Iedere keer dacht ik: ze zien vast die grote, gênante knoppen op die bovenbuis. Dat is mijn straf.

Vandaag had ik opnieuw een interactie met andere fietsers over het fenomeen elektrische fiets. Ik haalde twee oudere Belgen in die iets tegen elkaar zeiden als "kijk die meid eens lekker gaan!" Ik antwoordde "maar ik speel vals! Deze fiets is elektrisch..." en hun reactie was: "oh, maar die van ons ook!" Waarop ik mijn duim omhoog stak en iets riep als "Mooi zo, lekker genieten, veel plezier!" en ik intussen dacht, ja maar heren, jullie zijn 60+....

Serieus: ik heb zoveel ontzag voor al die mensen die wel fit genoeg zijn om dit op eigen kracht te doen. Ik hoop dat op een dag zelf ook te kunnen. Liefst nog voordat ik een leeftijd heb bereikt waarop de e-bike wèl geoorloofd is.Читать далее