Wandelen, óók leuk

Precies 30 minuten later, nadat we afscheid hadden genomen in Fataga, troffen Lily en ik elkaar weer in het centrum van het bergdorp San Bartolomé de Tirajana, ook Tunte genoemd, op een hoogte van ongeveer 900 meter. Zij was nog maar amper geparkeerd en was via wat potentiële lunchtentjes naar het terras gelopen waar we hadden afgesproken voor een kopje café americano, en ik stond daar al.

De wandeling van ongeveer 5 kilometer die we daarna ondernamen was ook al zo heerlijk. Dankzij de bewolking was het niet loeiheet, de afstand, het klimmen en het afdalen was allemaal niet superuitdagend, en de omgeving was prachtig. Het stijgende deel van de wandeling was vooral klauteren over rotsen en via modderige geitenpaadjes, het dalende gedeelte ging grotendeels over een kronkelig keienpad door een naaldbos, dat leek op prehistorische bestrating in een sprookjesachtige setting. (Overigens bleek dit laatste deel een klein stukje van de Camino de Santiago Gran Canaria, zo ontdekte ik later.)

Na deze inspanning hadden we wel een stevige lunch verdiend, vonden we. We moesten de lokale gerechten op de menukaart googlen, maar bleken allebei goed gekozen te hebben: ik at een heerlijk stoofpotje genaamd 'garbanzada', en Lily kreeg een bordje geitenvlees dat zo mals was dat het van de botjes af viel. Intussen ging er een wolkbreuk los op het bergdorp maar wij zaten heerlijk binnen. En toen het klaar was met regenen waren wij ongeveer klaar met eten. We haalden nog een toet bij een bakkerij waar Lily eerder verlekkerd in de vitrine had staan kijken (zie foto), en toen was het tijd voor vertrek naar huis. Even die koek met amandelschaafsel, jam en chocolade er weer af fietsen! Czytaj więcej