Kaindy lake

Met een taxi raken we van het Kolsai meer tot in het dorpje Saty. Via google translate vraag ik om ons te droppen aan een supermarkt, aangezien onze voorraad eten ferm geslonken is. Brood en fruit hebben ze er helaas niet, dan slaan we maar Prince- en chocoladekoeken in. Een 2e taxi brengt ons naar het Kaindy meer. Het is maar 12km maar de baan is in barslechte staat. Enorm veel putten en stenen op de baan en de chauffeur moet ook 2 keer de rivier door. Gelukkig is het een stevig busje, met een gewone wagen zou je hier nooit geraken. Uiteindelijk doen we er een uur over, inclusief een kleine stop aan de ingang van het park waar we moeten betalen.

Wat een verschil met de Kolsai meren. Het is duidelijk dat het nu weekend is. Tientallen 4x4’s en busjes staan op de parking, tentjes worden opgezet, paardjes voeren bezoekers naar het meer, mensen zijn aan het barbecueën en kinderen spelen aan het water. Sommigen zijn toeristen maar de meeste bezoekers zijn locals. Ze zeulen kilo’s materiaal met zich mee: grote tapijten om op te zitten, barbecuetoestellen, grote bidons water, watermeloenen en zelfs een grote ijzeren stoof om water voor thee op te koken.

Wij wandelen iets verder en zetten onze tent op tussen de bomen. Onze maag knort, tijd om wat te gaan eten. Aan de 2 joerten vlakbij de parking staat er een overdekt tafeltje naar ons te lonken. We zetten ons neer en de man achter de barbecue vraagt ons wat we willen. “Barbecue? Chai (= thee)?”. Ja, een stukje vlees zou er wel in gaan! De man toont ons een hoop satéstokken met grote brokken vlees op. We kiezen er 2 uit en hij gooit ze op het vuur. Zijn vrouw brengt ons een bordje met brood en ajuin en zijn zoon haalt in z’n kioskachtig winkeltje een fles cola voor ons. Het smaakt heerlijk! Supermals vlees, goed doorbakken dus we moeten geen schrik hebben voor bacteriën. Voor herhaling vatbaar! En dat voor slechts 1400 tenge, omgerekend ongeveer 3,5 euro.

Nu ons buikje gevuld is, vatten we de wandeling naar het Kaindy meer aan. Dat kan je namelijk niet zien liggen vanop de plaats waar onze tent staat, het is een kwartiertje stappen. We worden beloond met een prachtig zicht. Het groene/turquoise meer bevat honderden kale boomstammen die loodrecht uit het water omhoog rijzen. Het is gevormd door een aardbeving in 1911 waardoor een natuurlijke dam ontstaan is en regenwater een stuk bos tot meer omtoverde. Onder het wateroppervlak zouden de bomen hun naalden nog steeds dragen maar we wagen het niet om dat te gaan controleren.

Na een paar foto’s aan de oever van het meer, waar naar onze goesting veel te veel volk staat, stappen we omhoog om een beter overzicht over de hele omgeving te krijgen. Daar is gelukkig niemand, en het uitzicht is nog een pak mooier. Ik zou uren kunnen blijven kijken naar dit meer.

De dag erop gaan we zwemmen in een kleiner meer vlak aan de camping. Er komt net een grote Kazachse familie toe om te barbecueën. We raken aan de praat me Assed, een jongentje van 11 jaar uit Taraz. Hij komt nieuwsgierig steeds dichter bij mij en geeft me wat snoepjes om het ijs te breken. Zijn Engels is niet zo goed maar al snel komen zijn zussen en nichtjes hem helpen. Ik probeer hem te overtuigen om mee te zwemmen maar hij vindt het iets te koud. Na een leuk gesprek over de president (Nursultan Nazarbayev), Q-pop (het Kazachse equivalent van K-pop in Korea) en voetbal nemen we enkele foto’s met elkaar en trekken Vé en ik terug naar onze tent.Read more