Kolsai Lakes

Het Kolsai meer is prachtig. Bijna geen rimpeltje op het groenblauwe water, behalve van de paar roeibootjes die hier en daar rondvaren. Zover je kan zien is er water, het meer is ongeveer een kilometer lang. Langs beide zijden loopt een wandelpad op de steile hellingen die vol staan met hoge slanke dennenbomen. Onze fotocamera draait hier overuren!

Vandaag stappen we zo’n 8 km naar het 2e Kolsai meer, dat op 2250 meter ligt. We willen echter eerst nog eens zwemmen in het eerste meer dus leggen we na 500m wandelen onze rugzak neer en trekken we ons zwemgerief aan. Geweldig koud, dat water, maar het doet deugd om ons te verfrissen. Vooral Vé geniet ervan en krijgt bewonderende blikken vanuit de bootjes die rondvaren op het meer. Ook de vlinders die ons vergezellen geven ons een goed gevoel en doen ons aan onze poesjes denken.

Daarna hervatten we de wandeling. We lopen constant langs het water tot aan het einde van het meer en dan gaat het een stuk de bossen in. Gelukkig is het daar wat koeler. Na het eerste uur gooien we de rugzak even neer en we blijken al 3km gestapt te hebben. Het tweede uur is al wat lastiger, het gaat een stuk steiler bergop. Het zou nog 300m zijn naar een volgend rustpunt (met bankje) dus we willen nog even doorstappen, maar het blijft precies duren. We geven het op en zetten ons gewoon neer in het bos om wat te eten.

Het derde stuk blijkt nog het zwaarste van de hele tocht. Pas na een halfuur bereiken we het bankje dat we daarnet al moesten hebben, en van daar doen we opnieuw een halfuur over een afstand van 600m (weliswaar met 120m stijgen). Vanaf dan wordt het terug iets vlakker en we weten dat het maar anderhalve km meer is. Plots verschijnt daar het 2e meer, halleluja! Na het oversteken van het water via een brugje, komt een militair ons paspoort vragen. De grens met Kyrgystan is hier niet ver vandaan, vandaar de strenge controles. Er is nog een 3e Kolsai meer maar daar mag je zelfs niet naartoe stappen omdat het echt vlak bij de grens ligt.

Nu is het nog zo’n 500m en dan bereiken we de camping, waar al een paar tentjes staan. O.a. dat van de 3 Franse meisjes die ons gisteren een lift gegeven hebben. We vinden een plaatsje in een weiland waar we lekker alleen kunnen staan. Na het opzetten van de tent gaan we op een bankje bij het water ons eten maken. We raken er aan de praat met een Pools gezin dat de dag voordien naar boven gestapt is. Hun zoontje is echter ziek geworden en dus zijn ze de hele dag aan het 2e meer gebleven. Ik mag gelukkig het houdertje van hun gasbrander lenen, want ik merk dat mijn houder niet compatibel is met het gasflesje dat ik in Almaty gekocht heb… stom.

Nog even snel de tanden poetsen en dan de tent in, want het koelt snel af! Vé gaat in donker nog eens naar het toilet en ontdekt de prachtige sterrenhemel. Geen lichtvervuiling uiteraard, dus miljoenen sterren te zien. Zalig!

De volgende dag breken we ons tentje af, doen we een zwemmetje in het 2e meer en keren we terug naar het eerste meer. De beentjes voelen wat moe aan van gisteren. Op 4u zijn we op onze bestemming waar we nog een laatste keer overnachten. Hopelijk is onze volgende stop, Kaindy Lake even mooi!

Vandaag kregen we helaas ook een bedroevend bericht uit Almaty. Denis Ten, een 25-jarige Kazachse kunstschaatser die brons pakte op de Olympische Winterspelen in Sotsji, is overleden. Hij betrapte 2 mannen die zijn autospiegels wilden stelen en werd door hen neergestoken. Een trieste dag voor Kazachstan.Read more