Satellite
Show on map
  • Day 7

    Khuvsgul lake en onze nieuwe familie

    September 19, 2018 in Mongolia ⋅ ⛅ 7 °C

    Terug bij de paardenfamilie staat Vé me al op te wachten en we delen onze verhalen van de afgelopen 2 dagen. Tijdens de “teatime” ontmoeten we de 2 Fransen die ik gisteren te paard gepasseerd ben. Zij slapen hier ook vanavond en rijden morgen met ons mee naar het Khuvsgul meer.
    Die rit is lang en het landschap is wit. Blijkbaar heeft het gisteren ferm gesneeuwd. De temperatuur gaat onder nul, we kunnen onze laagjes kledij goed gebruiken! Na 7 uur hobbelen bereiken we eindelijk een asfaltweg waarop we de laatste 100km naar het Khuvsgul meer afleggen.

    We stappen uit aan het Ar Tsaram tourist camp en worden direct heel warm ontvangen door Charlotte, een Engels meisje. We ontmoeten er ook Tsutle, onze gidse voor de rest van onze tour door Mongolië. Een hele lieve, interessante vrouw die goed Engels praat. Ze neemt ons mee naar het huis van Sofia, een 70-jarige vrouw die hier helemaal alleen woont. Sofia is niet haar echte naam, de andere toeristen in onze groep hebben een leuke traditie gestart om de Mongolen een Europese naam te geven nadat zij zelf een Mongoolse naam kregen. Zo wordt onze gidse Tsutle eigenlijk Maria genoemd en is Charlotte haar nieuwe naam Anouka.

    Binnen treffen we nog wat nieuwe gezichten aan. Dennis (aka Baatar) is de Duitse man van Anouka, de Oostenrijkse Robert (aka Sanchar) en zijn vriendin Isabella (aka Piemba) en chauffeur Sanka (aka Max). Tijdens het avondeten leren we elkaar wat kennen en ik voel direct dat we in een toffe groep terecht gekomen zijn. Maria en Max vertellen en lachen graag en ook de andere toeristen zijn heel open en aangenaam. Terwijl de vodka vrolijk rond gaat zoeken ze voor ons ook een Mongoolse naam. Vé wordt Dalai, moedermeer. Max vindt dat ik op een Russische komiek lijk die Shurik heet dus dat wordt vanaf nu mijn roepnaam.

    Na het eten krijgen we een plaatsje in de ger bij de andere 4 toeristen. Daar leren we al snel dat er heel wat speciale regels in een ger zijn. Je loopt niet tussen de 2 steunpalen, die symbool staan voor vader en moeder. Je loopt steeds in wijzerzin in de ger. Je richt je voetzolen nooit naar iemand anders. Je fluit niet in een ger. Je stapt niet op de houten drempel aan de deuropening. Je slaapt steeds met je voeten zo goed mogelijk naar de deur gericht. En ga zo maar door! Allemaal zaken die ongeluk zouden veroorzaken als je ze niet volgt.

    De volgende dag blijven we aan het meer. Daar profiteren we van door een mooie wandeling te doen naar de top van een berg in de buurt. In de namiddag zien Sanchar, Baatar en ik het zitten om een zwemmetje te doen in het meer. Het water is verdomd koud en we schreeuwen het dan ook uit. De vrouwen en Max lachen eens goed met ons, maar het doet toch deugd als we eruit komen. Zeker na een shotje vodka om ons langs binnen terug op te warmen.

    Wat later vervoegen nog 2 nieuwe toeristen onze groep. Hiroyuki Kuma uit Japan (nieuwe naam Donduk) en Linda (of Donduk Tudlum) uit Australië. Hun chauffeur is de oude en grappige Gamba, die we al snel de naam Willy geven. Na het avondeten leren de anderen ons de “Mongolian dance”, een eigen creatie. In een grote kring schudden we de schouders en de benen los, daarna kiezen we elk om beurt een typische Mongoolse activiteit en beeldt iedereen die samen uit. We zijn hier duidelijk in een grappige en creatieve groep terecht gekomen!

    De dag erop verdeelt onze bende zich over de 3 auto’s van Max, Willy en Nema. We lunchen in Moron in het Baigal guesthouse waar we na onze eerste busrit al een nachtje verbleven. En dan is het tijd voor onze eerste douche in 9 dagen, zalig! In de supermarkt vullen we onze voorraad snoep en drank weer bij en dan vertrekken we voor een uur of 3 rijden op bumpy roads. We stoppen net voor zonsondergang in de middle of nowhere om te kamperen. Het is ferm koud en winderig dus sprokkelen we hout voor een kampvuur in het nabijgelegen bos. Max start het vuur terwijl Maria het avondeten kookt in de koffer van Willy’s Russische busje. Een heerlijk avondmaal, straf hoe ze met zulke beperkte grondstoffen en plaats zo lekkere dingen op tafel kan toveren. Rond het vuur is het lekker warm en we amuseren ons met vodka, de Mongolian dance en wat vuurspringen.

    ’s Morgens is het ijskoud, ik doe al mijn laagjes kleren aan en ga direct wat hout sprokkelen om op te warmen. Max steekt het kampvuur weer aan zodat we tijdens het ontbijt warm blijven. Onder de blauwe hemel breken we de tenten af en laden we alles in de auto om verder te rijden. Vandaag zijn het wel heel hobbelige wegen, ik krijg het lastig om vol te houden. Na amper een uur rijden raakt Max met zijn bumper de grond in een diepe geul, dat klinkt niet goed. We stappen uit en de bumper hangt inderdaad los. Geen probleem, wij hebben goeie tape bij en na enkele minuten hangt alles weer stevig vast.

    In de auto bij Willy is het telkens vrij stil omdat hij niet zo goed Engels spreekt. Bij Max en Maria daarentegen wordt er continu getetterd. Ze leren ons ook heel wat Mongoolse woorden en wij leren hen ook tot 10 tellen in het Nederlands. Max houdt van alle soorten muziek dus we horen zowel traditionele Mongoolse liedjes als Mongoolse rapnummers en Engelse eighties klassiekers. Onze chauffeur en gidse zijn ook uitstekende zangers, we amuseren ons prima in de auto!

    We stoppen aan de rivier Itr voor de lunch. Het is mooi weer dus we halen de tafel en klapstoeltjes uit en genieten even van de zon. We helpen Maria wat met het snijden van de groentjes en daarna ga ik met Donduk wat water halen. Ondertussen is Max aan het vissen in de rivier en op nog geen 10 minuten tijd heeft hij er al 2 uit het water gehaald. Hij kuist ze op en we nemen ze mee om te verwerken in het avondeten.
    We rijden nog 3 uur verder op de hobbelige baantjes en nu begint het mij echt wel tegen te steken. Ik probeer wat te slapen terwijl ik het handvat boven de deur vast houd maar mijn hoofd schud constant van links naar rechts. Gelukkig zien we Tsagaan Nuur verschijnen, het Witte Meer, waar we overnachten. Opnieuw krijgen we een extra toerist in de groep. Het is Marlon, een Nederlands meisje dat vanaf nu Aruna genoemd wordt.

    Nog een filmpje: https://photos.app.goo.gl/qn5Dki9Ag6sC6bcz8
    Read more