Paardjes in de sneeuw

Tijdens de nacht is het landschap volledig veranderd. We dachten dat we regen hoorden, maar zien bij het buitenkomen van de ger dat alles wit is. Het heeft dus de hele nacht gesneeuwd. Koud, maar prachtig om te zien! Vé en ik duffelen ons warm in en gaan naar het meer om water te filteren. Niet eenvoudig om daar te geraken want de stenen die verborgen zitten onder de sneeuw zijn glad. Er zit ook veel vuiligheid in het water dus het duurt een tijdje eer we alle flessen gevuld hebben. Wanneer we terugkomen zijn de anderen al bezig met een sneeuwman en een sneeuwbar te maken. We helpen nog even en kruipen dan terug de ger in om op te warmen.

Na de lunch kruipen we op de paarden. Vé beslist eerst om niet mee te gaan maar verandert uiteindelijk toch van gedacht. De man van de familie is onze gids en hij trekt het paard van Vé achter zich voort. En zowaar, ze geniet van de tocht! We doen het grootste stuk zelfs in draf en bereiken zo na 2u een volgend meer, het Table Lake. De omgeving is echt geweldig. De naaldbomen zijn bedekt met een laagje sneeuw, het water van het meer begint om sommige plaatsen te bevriezen en de paardjes maken mooie sporen in de sneeuw.

Na een korte stop keren we terug want het belooft slechter weer te worden. Na ongeveer een halfuur zie ik Vé plots op de grond liggen. Ze beweegt niet. Ik verschiet. Wat is er gebeurd? Ik spring van mijn paard en loop naar haar toe. Ze krabbelt recht met behulp van de gids maar ik zie dat ze pijn heeft. Ze zegt dat het haar hoofd is. Ik probeer Baatar van zijn paard te helpen om haar te onderzoeken maar het paard schrikt van mij. Dan maar terug naar Vé, en de gids helpt Baatar naar beneden. Gelukkig blijkt het enkel hoofdpijn te zijn (wellicht een hersenschudding) en is er niks gebroken.

Blijkbaar zou het paard te dicht bij een boom gestapt hebben waardoor Vé wou uitwijken voor de takken en het paard zijn evenwicht verloor. Vé is verward en ze vraagt meerdere keren of het paard oké is. Dat is het geval, en samen helpen we haar recht. We besluiten om samen een stukje te stappen en niet direct terug op het paard te kruipen. Ze is wat duizelig en ziet sterretjes maar het stappen gaat gelukkig vrij goed. Een kwartiertje later beslissen we om weer te paard te gaan. Ik heb schrik dat ze haar evenwicht zal verliezen maar we geraken veilig terug in het kamp waar we haar snel in bed helpen.Read more