Een witte verjaardag

Vé heeft nog steeds wat hoofdpijn maar het is toch al beter. Hopelijk gebeuren er vandaag geen ongelukken op mijn verjaardag! Het wordt sowieso een onvergetelijke want het is de eerste keer dat ik die in de sneeuw vier. Vannacht is er nog een pak bijgekomen. Er ligt zeker 20cm en het is nog steeds aan het sneeuwen als we de terugtocht aanvatten. Iedereen duffelt zich warm in en daar gaan we dan. Het pad van 2 dagen geleden is uiteraard niet meer te zien, idem dito voor de stenen en het water dat onder de sneeuw verborgen zit. Iets gevaarlijker om terug te keren dus. Max beslist al snel om een omweg te nemen rond de stenen, en met een stok duwt hij in de grond op zoek naar verborgen plassen water om ons te behoeden van natte voeten.

We volgen mooi elkaars sporen om geen verrassingen tegen te komen. Het is koud, vooral door de vallende sneeuw die recht in ons gezicht blaast. We nemen dan ook weinig pauzes om niet te veel af te koelen, waardoor het een lastige tocht wordt. Qua nattigheid valt het gelukkig mee. De sneeuw vormt een mooie dikke laag waardoor we in het moeras van eergisteren niet tot aan het water erdoor zakken. Ik geniet de hele tocht lang, ook al is het zwaar. Het landschap is gewoon zo prachtig! De besneeuwde heuvels, de gele en oranje bomen met hun witte jasje aan. Zalig. Na 3u30 wandelen is iedereen toch heel tevreden als we de auto bereiken.

In een ger vlakbij krijgen we melkthee om op te warmen en dan voert Max ons terug naar onze slaapplaats. Niet eenvoudig omdat alle paden uitgewist zijn en de rivieroversteken bemoeilijkt worden door grote drijvende stukken ijs. Maar Max brengt ons zoals verwacht zonder problemen terug.

In onze ger brandt het vuur al waardoor we al ons nat gerief kunnen drogen en genieten van een middagdutje. We maken ook kennis met onze nieuwe gidse, Nasa. Een vrouw van in de vijftig die graag vertelt over haar kleinzoon en die al meer dan 10 jaar tours begeleidt. Na het avondmaal is iedereen weer fit en is het tijd om mijn verjaardag te vieren. De andere groep toeristen wordt ook uitgenodigd in onze ger en we maken er samen een gezellige avond van. Vé, Anuka, Baatar en Donduk Todlum hebben zelfs speciaal voor mij een liedje geschreven. “Eye of the Tiger” wordt omgevormd tot “thighs of a tiger”, omdat ik nooit vermoeid geraak van het wandelen. Ik krijg een bijpassend “Tiger” biertje en van de gids van de andere groep toeristen krijg ik zelfs ook iets. Vier enkelgewrichten van een schaap, waarmee je een traditioneel Mongools spelletje kan spelen. Max geeft me tenslotte nog een amochor, een typisch Mongools instrument waar je geluid uit krijgt door het tegen je mond te houden en je tong te bewegen.

Daarna beginnen Max, Gloria en de andere gids en chauffeur de hele tijd liedjes te zingen. Over de jarige, over de moeder die zo belangrijk is in de Mongoolse traditie, over de papa en de vrouw,… Ondertussen laten we uiteraard de vodka weer rond gaan en zo wordt het een dag die ik niet snel zal vergeten!

Zo zagen de afgelopen dagen eruit: https://photos.app.goo.gl/vEhe24d4DzJc2sH58Read more