Parque Patagonia deel 2

De volgende dag staan we pas laat op maar dat wil niet zeggen dat we daarom lang geslapen hebben. Vooral Vé had het lastig. Kou in haar slaapzak en blijkbaar een lek in haar matje want dat is zo plat als een vijg ’s morgens. Na een snel ontbijt in de refugio maken we een dagrugzak klaar om naar een gletsjer op 5km van hier te stappen. Vanavond slapen we dan terug op dezelfde plaats.

De route is gelijkaardig aan gisteren. We stappen weer op grote losse stenen en moeten al snel onze schoenen wisselen voor slippers om de rivier over te steken. Vandaag zijn er echter geen paaltjes te bespeuren die ons de weg wijzen. Gelukkig is het vrij duidelijk: we zien de gletsjer al liggen vanaf de refuge. We zijn omgeven door hoge bergen zoals La Gloria maar toch is er veel wind en is het vrij koud. Zeker tijdens de 20-tal rivieroversteken die nog volgen. Onze voeten bevriezen bijna!

Na 3 uur stappen bereiken we eindelijk de gletsjer en een troebel grauw groen meer aan de voet ervan. Ik ben eerlijk gezegd niet echt onder de indruk. Misschien komt het doordat we al grotere en mooiere gletsjers gezien hebben. En wellicht ook door het koude weer. En doordat het duidelijk verder was dan 5km zoals de kaart van de parkwachter aan gaf. Soit, we mogen niet klagen natuurlijk want we zitten weer in een prachtig stuk afgelegen natuur.

De nacht erop slapen we beter. We hebben gewisseld van slaapzak waardoor Vé geen kou heeft gehad. We breken onze tent af, ontbijten en vertrekken rond de middag voor een wandeling van 16km. De eerste 2 uren gaan we bijna niet vooruit, we doen amper 3 kilometer. Niet omdat we traag stappen maar omdat we weer enkele rivieren moeten oversteken en bossen doorkruisen. En ook omdat de weg niet echt duidelijk aangeduid is.

Daarna betreden we een groot bos waar de weg begint te klimmen. Een kilometer verder kruisen we een koppel dat even zit te rusten. We raken aan de praat en Richard en Francesca blijken inwoners van Cochrane te zijn, de stad waar we na deze tocht naartoe gaan. Ze leggen ons uit hoe het vervolg van onze route eruit ziet en raden ons een hotel in Cochrane aan, uitgebaat door de moeder van Richard. Aan het eindpunt van onze tocht staat zijn auto en hij stelt voor dat we die gebruiken om naar Cochrane te rijden, omdat het vaak moeilijk is om een lift te vinden. Super sympathiek en leuk om te weten dat we een backup plan hebben.

Het volgende uur gaat het op en af in het bos tot we uiteindelijk weer in het dal van een vallei terecht komen. Vanaf hier wandelen we 7 km vlak langs een rivier waardoor we stevig tempo kunnen maken. 500 meter voor ons eindpunt moeten we een laatste keer onze slippers aantrekken om de rivier over te steken en dan bereiken we iets wat ooit een refuge moet geweest zijn. De constructie is helemaal in elkaar gevallen en ligt als een hoop brandhout op de grond. We zetten onze tent wat verder tussen de bosjes want er is serieus wat wind. Vervolgens ons bedje in want het was best een vermoeiende dag vandaag.

De laatste dag hebben we nog 16km te gaan. We lopen de hele tijd op de flanken van de vallei waar de Aviles rivier door stroomt. De eerste helft van onze tocht hebben we een prachtig uitzicht op de hoge bergen rondom ons. Na 8km komen we aan een houten hangbrug die ongeveer 50 meter boven de rivier een indrukwekkende kloof overspant. Voorzichtig wiebelen en schudden we naar overkant.

Daar slaat het weer om en begint het stevig te regenen. In de verte staan wat guanaco’s te grazen en we kruisen ook een tiental mensen die een dagwandeling tot aan de hangbrug maken. Na een uur is het weer droog en de laatste 5km is het enkel nog afdalen. Alweer een heel mooi panorama rond ons met de rivier in de diepte en de groene vlaktes aan de bovenkant van de vallei. Rond 15u30 bereiken we het eindpunt Casa de Piedras. Een groot stenen huis met enkele kookruimtes en ook de verblijfplaats van de parkwachters.

Er is geen openbaar vervoer dus van hieruit wordt het liften naar Cochrane. We spreken enkele mensen op de parking aan maar de meesten overnachten hier in hun tent. Dan maar beginnen wandelen langs de baan en daar worden we al snel opgepikt door een Chileen en een Duitser. Ze gaan niet tot in Cochrane maar slapen in de lodge in Valle Chacabuco op 45 minuten rijden van hier. We voeren een leuk gesprek onderweg en krijgen veel tips mee over plaatsen in Chili die de moeite waard zijn om te bezoeken.

Aan de lodge nemen we afscheid en proberen we een tweede lift te vinden terwijl we verder stappen naar een camping op 3km van hier. Tegen dat we daar aankomen is het al 20u en er passeren bijna geen auto’s meer dus we besluiten nog een extra nacht in onze tent te slapen. We staan hier helemaal alleen op een mooi plekje in de natuur, dus we kunnen ermee leven.

De volgende dag is het nog 9km stappen naar de hoofdbaan, de Carretera Austral. Daar rijden er normaal meer auto’s en moet het gemakkelijker zijn om een lift te vinden. Al hopen we natuurlijk dat we die al vroeger krijgen. Na 2 uur wandelen, op 1km van de kruising met de Carretera, is het eindelijk prijs. Jaime, een militair die in Cochrane woont, neemt ons tot daar mee.

Nog een video van onze wandeling om af te sluiten: https://photos.app.goo.gl/rLsPtPQtLrXWd22U9Read more