De tijd vliegt, lente in Italië.

Ik ben net klaar met mijn een-na-laatste week Italiaans. Dat voelt bizar. Alsof ik gisteren pas begon. Akkoord, dat komt ook omdat ik nog steeds het gevoel heb amper Italiaans te spreken, maar ook omdat er zoveel gebeurt. En toch ook weer niet.

Want doordeweeks is ons leven burgerlijk. School of werk. Koken (meestal ik, en de Italiaan vindt het nog lekker ook 😳), sport en bank. Zoiets. Niet spectaculair.

Maar in het weekend kun je een hoop toffe dingen doen in Italië. Elke straathoek is mooi (dat is overigens niet helemaal waar, want los van de historische binnensteden zijn de buitenwijken iets minder appetijtelijk, maar kniesoor). Afgelopen weekend gingen we naar Firenze, omdat die stad hoog op mijn wensenlijstje stond. En die stelde niet teleur.

We sliepen op de legerbasis van de luchtmacht in een hotelkamer die er 50 jaar geleden precies zo uitzag (geen grap), maar amper geld kostte en voor het gigantische park van Firenze ligt. Door een fietsenprogramma in Firenze, waren we binnen een kwartier in het centrum.

Wat een te gekke stad. Veel groen, op elke straathoek geschiedenis (Italië, i know) en een persoonlijke gids. De lange Italiaan studeerde en woonde een half jaar in Firenze en nam mij op sleeptouw. Nadat we in rap tempo langs alle bezienswaardigheden waren gelopen, bezochten we twee musea die hij ook nog niet kende: het geboortehuis van Dante (schrijver en de vader van de Italiaanse taal) en Museo degli Innocenti een voormalig weeshuis. Dit laatste gebouw had een soort raam waar mensen anoniem baby’s in konden leggen. Imponerend!

Op zondag gingen we naar Uffizi, want op de eerste zondag van de maand zijn veel musea in Italië gratis. Scheelt een hoop geld. We zagen een hoop beroemde beelden en schilderijen van onder andere Leonardo Da Vinci, Michelangelo en ook een zelfportret van Rembrandt van Rijn. (Ik noem niet een aantal heel bekende Italiaanse kunstenaars, maar ik weet niet hoe je ze schrijft. Behalve Giotto. Omdat een schaatser dezelfde naam heeft. Tjah, je kunt het meisje uit Nederland halen, maar niet Nederland… overigens is kunstenaar Giotto hier veel bekender dan de schaatser. Waar ik dan weer niets van begrijp.)

Verder aten we vooral een hoop. Waaronder de beroemde sandwiches van Firenze (zie foto). Kon minder.

Terug in Rome wandelde ik donderdag met een guided tour van de Italiaanse school door een minder bekende wijk aan de noordkant van het centrum. Die tours gaan in het Italiaans en tijdens mijn eerste wandeling begreep ik 5 procent. Nu veel meer! Toch zeker wel 50/60 procent. Daar zit nog een hoop raden en context bij, maar ik ben blij met die vooruitgang.

De komende dagen wordt het echt lente in Rome en kruipen de temperaturen omhoog. Hopelijk hoog genoeg voor een strandbezoek morgen. Dit weekend zal ook wel weer voorbij vliegen.Read more