Porto Velho - Dag 1

Maandag, dus de grens is weer open! De grens tussen Bolivia en Brazilië bestaat voor een groot deel uit rivier, wat ook hier het geval is met Rio Mamoré. Aan het einde van het dorp is een haventje, vanaf waar de bootjes vertrekken. Binnen is er een restaurantje, geldwisselaars en een super klein hokje waar twee mensen van de douane zitten. Nadat ik mezelf er in had gepropt was er weer is moeite met het land herkennen, maar alles ging goed.

De bootjes gaan de hele dag heen en weer, dus het wachten duurde niet lang. Ik raakte in gesprek met een oudere man, die vertelde dat bijna alle Bolivianen die de grens overgaan, naar Porto Velho reizen voor gezondheidszorg, omdat die daar vele malen beter is dan in Bolivia. Bijna alle Brazilianen gaan naar Bolivia om inkopen te doen, omdat veel dingen goedkoper zijn in Bolivia. De man vroeg rond, en letterlijk iedereen behalve één koppel in het bootje ging naar Brazilië voor medische redenen.

Na een paar minuten kwamen we aan in het haventje aan de overkant, waar een rij stond voor de douane. En ze namen de tijd. Ze namen zoveel tijd dat ik om 12:00 nog steeds in de rij stond, het tijdstip dat ze twee uur lang lunchpauze hebben. Na twee uur gewacht te hebben kwamen ze terug en werd er iets sneller gewerkt. Alles was prima, behalve dat de mannelijke beambte verontwaardigd zei dat ik veel langer in Brazilië moest blijven: "have 90 day, stay 90 day!".

Met een mototaxi vertrok ik naar de terminal van Guajará-Mirim (het Braziliaanse dorp), dat opmerkelijk stiller en leger was dan Guayaramerín. Daarnaast was het kantoortje van het enige busbedrijf dat hier rijdt best groot, zaten er twee mensen achter een computer en hadden ze airco. Anders dan alle open lucht hokjes in Bolivia waar vaak alles met pen en papier gaat. Na best lang gewacht te moeten hebben op de bus (inschattingsfoutje...de collectivo was veel sneller geweest) kwam ik aan in Porto Velho!Read more