Naypyidaw (Myanmar)

Onze laatste 36 uur in Myanmar waren erg Birmees. De nachtbus die ons naar Naypyidaw zou ons normaal gezien om 3u30 aan de bushalte afzetten. Na amper een kwartiertje rijden, kregen we autopech en na drie uur kwam de vervangbus eindelijk opdagen. We kwamen uiteindelijk pas rond 6u aan in de stad, wat perfect was voor ons, want anders moesten we nog een paar uur aan de bushalte wachten tot de zon zou opkomen.

We spendeerden een voormiddag in Naypyidaw (of Nay Pyi Taw). Dit is de officiële administratieve hoofdstad van Myanmar. Opgericht in 2005, met een bevolking van ongeveer 924000 man is de stad gigantisch oversized gebouwd: snelwegen van tien rijvakken in elke richting waar misschien vijf of geen enkele auto op te zien is; shoppingcentra met vooral verkoopsters en amper klanten; musea en parken waar niemand in rondloopt. De urban planners van deze stad zagen het groot groter grootst!

Omdat foreigners geen scooter mogen huren in deze stad, maakte dat ons verplaatsen wel wat moeilijker. We waren wat verdwaald toen de eigenares van een reisbureau ons de bekende Birmese hulpvaardigheid toonde. We mochten.haar scooter voor een paar uurtjes gratis en voor niets lenen en kregen er nog een Myanmar tea, een stadskaart en enorm veel vriendelijkheid bij.

Op de scooter zie je pas hoe groot en leeg de stad is. Af en toe waren we helemaal alleen op de weg. Echt hallucinant. (We hebben weinig foto's omdat je geen foto's mag nemen in de stad omdat alle ministeries er gevestigd zijn en die zijn top secret...)

We bezochten de Uppatasanti Pagoda, een replica van de Shwedagon Pagoda van Yangon, maar dan 30 cm kleiner. Ik denk dat dit de mooiste pagoda was, die we in Myanmar gezien hebben. Er was ook een olifantenverblijf met albino olifanten.

We aten 's middags een bordje Shan Noodles en namen om 14u de bus naar Yangon om daar rond 20u aan te komen.Read more