Nusa Penida

Ao día seguinte saímos cara Nusa Penida, unha pequena illa situada entre Bali e Lombok. Para iso tivemos que coller un barco dende a praia de Sanur. Pedimos un Bluetaxi que nos deu consellos sobre como evitar as ducias de ofertas que ían aparecer nada máis baixar do taxi. Como algúns blogs que xa lera, díxonos que o ferry máis barato era o da compañía Maruti Express. Desde o momento en que te deixa o taxi, terás que camiñar uns 200 metros ata chegar ao mar, alí xiras á esquerda e hai varias decenas de chiringuitos que venden billetes para subir aos barcos que atracan na praia. Pide un prezo en Maruti e ofrece moito menos do que piden. Se di que non, a ameaza de ir preguntar aos demais tamén funciona. Conseguín 2 billetes de ida e volta por 750.000, a metade doutra parella que viaxaba connosco aínda que pagaran un paquete de Kuta con taxi incluído (o taxi custounos uns 150.000 así que fai as cousas pola túa conta xa que hai moitas ofertas.

A duración da viaxe en barco é de 1 hora e ao chegar, regateo cos taxistas. Estabamos aloxados en magníficos chalés tan novos que nin os taxis os coñecían. Ao ameazarnos con camiñar, leváronnos por 100.000. Xa lles tiña gañada a partida do regateo. En Tunjung Kuning Creative Villas pagamos 92 euros por 2 noites, sendo un dos aloxamentos máis caros da viaxe xa que non eran moitos os que tivesen piscina, pero o que aforramos ao quedar alí non ten prezo. O director do hotel púxome no teléfono do propietario para facerlle unha pregunta e durante o resto da viaxe atopounos choferes para as rutas que estabamos a deseñar. Todos os condutores dixéronnos o mesmo, que podíamos compartir o seu número de teléfono pero non dicir o prezo que nos cobraron porque era un prezo especial por ser amigos de George, e só lles importaba que lle deramos unha boa valoración polos seus servizos. . Non sei se caemos en mans dun gángster ao que todos temían ou dunha persoa tan amable que todo o mundo quería ter da súa man... a cuestión é que o servizo sempre foi óptimo e a prezos moi inferiores aos que se lles ofrecían nos nosos hoteis.

Nada máis chegar, deixamos as maletas e alugamos unha moto no mesmo hotel por 4 euros (70.000) e dirixímonos á praia de Kelinking, o punto máis afastado dos que tiñamos marcados. As estradas ou camiños en Penida son moito peores que en Bali; é unha illa onde predomina a selva, con poucas infraestruturas pero moi bonita. Para chegar ao aparcadoiro que hai na parte superior da praia, tardamos aproximadamente unha hora. Cando chegamos sorprendeunos a cantidade de motos que había así como a magnitude daqueles acantilados. As fotos que vira non tiñan nada que ver con iso... que tamén era un problema: o camiño que baixa ata a praia é moi difícil, feito de terra sostida por canas de bambú e unha inclinación que se o puxera parecería esaxerado (ver fotos). Son moi poucas as persoas arriba facendo fotos que se arriscan a baixar, e é normal porque en varias ocasións plantexámonoss voltar, temendo o que suporía a subida. O que atopas a continuación é un verdadeiro tesouro, unha praia semicircular de area branca e augas de cor azul suavizante debido ao fondo coralino. A valentía mostrada na baixada non foi suficiente; as ondas de 3 ou 4 metros só permitían erguerse ata os xeonllos para contemplar de preto aquel espectáculo. A subida foi menos dura que a baixada (levounos aproximadamente unha hora en baixar e uns 40 minutos en subir, dependerá da xente que atopes porque só hai sitio para unha persoa).

Despois de recuperar forzas, collemos de novo a moto cara a Manta Point coa intención de darnos un baño máis tranquilo e ver se podíamos facer snorkel coa manta pola nosa conta. A estrada non está ben sinalizada nin en bo estado, sen asfaltar e con moita grava. Nunha curva de baixada, a roda dianteira da moto escorregou e acabamos quedando moi feridos. Despois de que nos axudasen a levantarnos, cubrimos as feridas cunhas vendas que fixemos despois de arrincar varias camisetas voltamos para casa moi tranquilos. Malia a dor e as feridas, queriamos ir a Broken Beach e Angel's Billabong e estaban de camiño así que fixemos o esforzo. O acceso a ambos enclaves realízase dende o mesmo aparcadoiro de motos. A praia rota é una acantilado brutal e Angel's Billabong é unha piscina infinita natural que che permite gozar das ondas desde unha fermosa bañeira natural. O mar estaba tan revolto que ese día non se permitía nadar pero deunos un bonito espectáculo loitando cos cantís e explicando como se creara Broken Beach.

Seguir en moto era un castigo polo que fomos descansar á aldea e buscar un barco para o día seguinte. O xerente do noso hotel falou cun compañeiro seu que nos levaba a bucear a 4 puntos e invitounos a comer por 500.000 rupias para os dous. Aínda que a mañá estaba fresca, o mar estaba revolto e as feridas picaban ao entrar en contacto coa auga salgada, nadar coas mantas foi unha das experiencias máis chulas que tiven. O noso barqueiro levounos ata a baía das Mantas (aínda que non tiveramos o accidente, é unha zona de acantilados, polo que non poderiamos ter baixado á auga o día anterior) no seu barco só para nós os dous (o resto dos turistas estaban en grupos de 10 e seguramente pagando un prezo moito máis alto no porto do ferry) e pronto fíxonos mergullar nunha zona na que bailaban connosco 4 criaturas de 4 metros de lonxitude ata que nos cansamos. A cantidade de plancto na auga fixo que as mantas estivesen con nós durante moito tempo. Segundo nos contou o propietario do barco, non todos os días se poden ver e tivemos moita sorte. Despois de Manta Bay, levounos a Gamat Bay xa que nos dixo que había tantos turistas en Cristal Bay que todo o coral estaba roto e había menos peixes.

Na baía de Gamat estabamos sós con centos de peixes de cores, todos diferentes, e un fermoso fondo de coral. Cando volvemos ao barco aínda nos quedaban dúas inmersións, pero o frío, a dor das feridas e sobre todo a mestura de adrenalina e acerto do mergullo coas mantas fixeron que nos decidísenos por voltar ao porto. Paseamos un rato pola zona portuaria e comemos e pasamos a tarde na praia de Cristal Bay, que aínda que non é un bo lugar para mergullarse agora mesmo, é unha praia moi chula e de fácil acceso (o bo estado do asfalto é a mellor proba de que é o sitio máis visitado). A praia é moi perigosa polas correntes (vimos como un rapaz que saíra a bucear non tiña forzas para volver e tivo que pedir axuda a un barco) e polas ondas que poden arrastrarte entre anacos de coral roto (sufrimos isto na nosa xa machucada carne do día anterior), así que non te relaxes. As dúas noites ceamos noutro complexo de vilas que George tiña a só 200 metros do noso; todo moi delicioso e moi ben de prezo.Lue lisää