Kremation

🇩🇪
Woow, was für ein Glück 😃 also mein herzlichstes Beileid, aber was für eine große Ehre mit dabei zu sein, bei einer hinduistischen Kremation, Feuerbestattung. Ein Mitglied der königlichen Familie ist vor 2 Wochen gestorben und heute findet eine riesige Feier statt. Unsere Gastgeber haben uns mit Saron und Schleife ausgestattet und schon ging es in der sengenden Mittagshitze zur Feier. Im Stadtzentrum angekommen, dachten wir, alles wäre schon vorbei gewesen, da bereits ein schwarzer Bulle aus Holz und Pappmaschee verbrannt wurde. Ich fragte mich selbst und auch Julian, wie wohl die Leiche in diesen Bullen passt. Natürlich wusste er genau so wenig wie ich. Doch dies war Fehlalarm, das war nicht die Kremation, viel zu klein, wie wir später erfahren durften. Nun…überall standen Kartons in denen sich Wasser befand und vor uns, in der Platzmitte stand ein Podest mit einem Dach, zu dem eine Treppe führte. Hier und da sah man viele Opfergaben, aber sonst war nicht viel los. „Hmm…keine Ahnung, sagte ich“, und zuckte mit den Schultern. „Ich auch nicht“, sagte Julian. Wir setzten uns unwissend auf eine Mauer im Schatten und machten nichts ahnend erstmal eine Pause. Doch weit gefehlt, die Party hatte noch gar nicht begonnen. Der Platz füllte sich immer mehr mit Menschen. Wir hatten nix verpasst. Plötzlich fing der Krach an…ich meine die Musik, die traditionelle Musik und ein ganze Parade zog durch die Straße. Das ganze Dorf feierte mit und das großartige dabei, dass niemand tottraurig war, sondern, dass es eher einem Karneval glich. Frauen in traditionellen Gewändern trugen die Opfergaben, Tänzer tanzten und es wurde laute Musik gespielt. Ein riesiges Getümmel, der Platz war voller Menschen, immer mehr Menschen saßen nun bei uns auf der Mauer UND wir hatten eine super mega gute Sicht auf alles. Zuerst wurde die riesige Ogoh Ogoh-Figur auf den Platz getragen. Der Ogoh Ogoh, hat eigentlich seinen eigenen Tag, aber dazu mehr im anderen Footprint. Dann wurde ein riesiger Turm reingetragen, darin befand sich der Sarg. Und dann…da war er, ein riesiger weißer Bulle aus Pappmaschee. Dieser wurde erst vor dem Podest platziert und es dauerte gefühlt ewig, bis die Männer den Bullen vom eigenen Podest trennten und auf dem Podest in der Platzmitte aufstellten. Dabei muss man anmerken, dass ALLES einfach ALLES auf riesigen Bambusstäben mit bloßer Körperkraft getragen wurden und nicht gefahren. DANN war es soweit! Der weiße Bulle wurde aufgeschnitten mit Tüchern und Gaben gefüllt UND mit der Leiche, die im Sarg vom Turm über die Treppe hinunter getragen wurde. Sie haben tatsächlich die Leiche aus dem Sarg geholt und in diesen Bullen gelegt, ok sie war in ein Tuch gewickelt, aber für einen kleinen Augenblick kam es mir doch etwas komisch vor. Aber gut, so ist das. Es wurden noch mehr Opfergaben, Haare und Tücher zu Leiche gelegt und man verabschiedete sich von der Frau, die gestorben war. Währenddessen war es drumherum sehr feierlich, es wurden traditionelle Leckereien verkauft und Eis, unglaublich interessant. Schließlich wurde dieser Bulle wieder geschlossen und anschließend verbrannt. Als das Pappmaschee verbrannt war sah man noch die Leiche lodern. Hmm…auch etwas komisch, aber ebenfalls wahnsinnig interessant. Die ganze Feierlichkeit dauerte sage und schreibe 4 Stunden. Deshalb die Kartons mit Wasser, damit keiner verdurstet. Langsam leerte sich der Platz und auch wir verließen müde dieses fantastische Ereignis. Die meisten Menschen auf Bali sind hindu, aber nicht jeder kann sich so eine Kremation leisten. Eine normale Einzelkremation kostet um die 70 Mio. Indonesische Rupien, das sind um die 4400 Euro. Viel Geld, ich denke in Deutschland kostet eine Bestattung auch ungefähr so viel. Doch für die Menschen hier sind das utopische Summen, die sich kaum einer leisten kann. Deshalb werden die meisten an einem örtlichen Friedhof begraben (z.B. im Affenwald von Ubud) und alle 3 oder 5 Jahre bei einer Massenkremation verbrannt. Im Hinduismus ist Verbrennung die einzig anerkannte Art der Bestattung. Eine Kremation dieser Art, wie wir sie heute erleben durften war wortwörtlich eine königliche Kremation und kostet um ein vielfaches mehr, unser Taxifahrer sagte etwas von 1 Milliarde Indonesische Rupien. Wie gesagt: was für ein großes Glück dabei gewesen zu sein.
🇵🇱
Wow, co za szczęście 😃 więc moje najszczersze kondolencje, ale jaki to wielki zaszczyt być częścią hinduskiej kremacji. Członek rodziny królewskiej zmarł 2 tygodnie temu, a dziś odbywa się wielka uroczystość. Nasi gospodarze wyposażyli nas w saron i wstążkę i ruszyliśmy świętować w południowy upał. Przybywając do centrum miasta, myśleliśmy, że to już koniec uroczystości, bo byk z czarnego drewna i papier-mache został już spalony. Zapytałam siebie i Juliana, jak zwłoki pasowałyby do tego byka. Oczywiście wiedział tak samo mało jak ja. Ale to był fałszywy alarm, to nie była ta kremacja, o wiele za mała, jak się później dowiedzieliśmy. No cóż… wszędzie były skrzynki z wodą, a przed nami na środku placu był cokół z daszkiem, do którego prowadziły schody. Tu i tam było wiele ofiar, ale poza tym niewiele się działo. – Hmm… nie wiem – powiedziałem i wzruszyłem ramionami. – Ja też nie – powiedział Julian. Nieświadomie usiedliśmy na murku w cieniu i niczego nie podejrzewając, zrobiliśmy sobie przerwę. Ale nie…impreza jeszcze się jeszcze nie zaczęła. Plac zapełniał się coraz większą liczbą ludzi. Niczego nie przegapiliśmy. Nagle zaczął się hałas...To znaczy muzyka, tradycyjna muzyka i cała parada przeszła przez ulicę. Cała wioska świętowała i najlepsze było to, że nikt nie był śmiertelnie smutny, to było bardziej jak karnawał. Kobiety w tradycyjnych szatach niosły ofiary, tańczyły tancerze i grała głośna muzyka. Ogromny zgiełk, plac był pełen ludzi, coraz więcej ludzi siedziało z nami na murku I mieliśmy super mega dobry widok na wszystko. Najpierw na plac wniesiono gigantyczną figurę Ogoh Ogoh. Ogoh Ogoh faktycznie ma swój własny dzień, ale więcej o tym w innym śladzie. Następnie wniesiono ogromną wieżę, w której znajdowała się trumna. A potem...oto on, gigantyczny biały byk z papier-mache. Został on umieszczony tylko przed podium i wydawało się, że trwa wieczność, dopóki mężczyźni oddzielili byka od własnego podium i umieścili go na podium na środku placu. Należy zauważyć, że WSZYSTKO było niesione na ogromnych bambusowych kijach z czystą siłą fizyczną, a nie na wózkach. Potem nadszedł czas! Biały byk został otwarty i wypełniony chustkami i ofiarami ORAZ ciało zniesione w trumnie z wieży na dół. Właściwie wyciągnęli ciało z trumny i włożyli do tego byka. Ok, zwłoki były owinięte w dużą chustę, ale przez chwilę wydawało mi się to trochę dziwne. Otóż ​​tak jest, kolejne ofiary, włosy i duże chustki zostały złożone na zwłokach i ludzie pożegnali się z martwą kobietą. Tymczasem dookoła było bardzo uroczyście, sprzedawano tradycyjne smakołyki i lody, niesamowicie interesujące. Ostatecznie ten byk został ponownie zamknięty, a następnie spalony. Kiedy papier-mache został spalony, nadal można było zobaczyć, jak zwłoki płoną. Hmm... też trochę dziwne, ale też niesamowicie interesujące. Cała uroczystość trwała aż 4 godziny. Dlatego skrzynki z wodą, aby nikt nie umarł z pragnienia. Miejsce powoli opustoszało, a my również opuściliśmy tę fantastyczną imprezę zmęczeni. Większość mieszkańców Bali to Hindusi, ale nie każdego stać na taką kremację. Normalna jednorazowa kremacja kosztuje około 70 milionów rupii indonezyjskich, czyli około 4400 euro. Dużo pieniędzy, myślę, że pogrzeb kosztuje mniej więcej tyle samo w Niemczech. Ale dla ludzi tutaj są to utopijne sumy, na które mało kto może sobie pozwolić. Dlatego większość jest chowana na miejscowym cmentarzu (np. w Małpim Lesie w Ubud) i kremowana w masowej kremacji co 3 lub 5 lat. W hinduizmie kremacja jest jedyną uznaną formą pochówku. Tego rodzaju kremacja, jak nam dziś wolno było doświadczyć, była dosłownie kremacją królewską i kosztowała wielokrotnie więcej, nasz taksówkarz powiedział około 1 miliarda indonezyjskich rupii. Jak powiedziałam: jakie szczęście, że tam byliśmy.
🇬🇧
Wow, what luck 😃 so my condolences, but what a great honor to be part of a Hindu cremation. A member of the royal family passed away 2 weeks ago and today there is a huge celebration. Our hosts equipped us with a saron and a ribbon and off we went to celebrate in the scorching midday heat. Arriving in the city center we thought it was all over as a black wood and paper-mâché bull had already been burned. I asked myself and Julian how the corpse would fit in that cop. Of course, he knew just as little as I did. But this was a false alarm, it wasn't the cremation, much too small, as we later found out. Well… there were boxes with water everywhere and in front of us, in the middle of the square there was a pedestal with a roof, to which a staircase led. There were many offerings here and there, but except that there was not much going on. "Hmm...I don't know," I said, and shrugged. "Neither do I," Julian said. Unknowingly we sat down on a wall in the shade and unsuspectingly took a break. But far from it, the party hadn't even started yet. The square filled up with more and more people. We hadn't missed anything. Suddenly the noise started...I mean the music, the traditional music and a whole parade went through the street. The whole village celebrated and the great thing about it was that nobody was dead sad, it was more like a carnival. Women in traditional robes carried the offerings, dancers danced, and loud music was played. A huge tumult, the square was full of people, more and more people were now sitting on the wall with us AND we had a super mega good view of everything. First, the giant Ogoh Ogoh figure was carried into the square. The Ogoh Ogoh actually has its own day, but more on that in the other footprint. Then a huge tower was carried in, inside was the coffin. And then...there he was, a giant white papier-mâché bull. This was only placed in front of the podium and it felt like forever until the men separated the bull from his own podium and placed it on the podium in the middle of the square. It should be noted that EVERYTHING was carried on huge bamboo sticks with sheer physical strength and not driven. Then the time came! The white bull was cut open and filled with cloths and offerings AND the body carried in the coffin from the tower down the stairs. They actually took the body out of the coffin and put it in this cop, ok it was wrapped in a cloth, but for a little moment it felt a little weird to me. Well, that's how it is. More offerings, hair and cloths were laid on the corpse and the woman who had died said goodbye. Meanwhile, it was very festive all around, selling traditional goodies and ice cream, incredibly interesting. After that this bull was closed again and then burned. When the paper-mâché was burned, you could still see the corpse blazing. Hmm...a little weird too, but also incredibly interesting. The whole celebration lasted a whopping 4 hours. That's why the boxes with water, so that nobody dies of thirst. The place slowly emptied and we also left this fantastic event tired. Most people in Bali are Hindu, but not everyone can afford such a cremation. A normal single cremation costs around 70 million Indonesian rupees, which is around 4400 euros. A lot of money, I think a funeral costs about the same in Germany. But for the people here, these are utopian sums that hardly anyone can afford. Therefore, most are buried in a local cemetery (e.g. in the Ubud Monkey Forest) and cremated in a mass cremation every 3 or 5 years. In Hinduism, cremation is the only recognized form of burial. A cremation of this kind, as we were allowed to experience today, was literally a royal cremation and costs many times more, our taxi driver said something like 1 billion rupees. As I said: how lucky to have been there.Read more