Phong Nha 1

In Phong Nha-Ke Bang vonden we een mooi plekje net buiten het centrum in een homestay aan de rivier. Een homestay is een hotel bij mensen thuis. Bij aankomst verzorgde de gastvrouw wat simpels te eten voor ons. Iets typisch lokaals namelijk fried rice with egg. Omdat het al donker was toen we aankwamen in het dorp hadden we niet door hoe fantastisch mooi deze plaats eigenlijk is. Het ontbijtje dat ik geserveerd kreeg aan het water (ban mi en banana pancake) was prima, maar verbleekte bij het schitterende decor van bootjes op de rivier tussen jungle en karstgebergte.
Oh.. kleine waarschuwing. ik ga proberen zoveel mogelijk superlatieven in dit verhaaltje te zetten, want Phong Nha was echt niet te doen zo mooi. Dus.. dan weet je dat alvast. Het was heul heul mooi.

De volgende dag hadden we het plan opgevat om op eigen houtje één van de grotten te bezoeken. Niet aansluiten bij een georganiseerde tour, maar lekker de tijd aan jezelf. Dus wij scooters regelen bij de jongen van de homestay. Bleek één van de remmen het niet te doen, moest er een andere scooter geregeld worden in het dorpje, dat nam allemaal extra tijd in beslag, toen moest er nog ff getankt worden, en ja.. eindelijk konden we dan op weg. Ondertussen was het al bijna middag en scheen het zonnetje al weer ongenadig op mijn (inmiddels iets minder) blanke huidje.

De rit van 26km naar de Paradise Cave was fantastisch. Ik verbrandde levend op die scooter maar zat enorm te genieten van het schitterende landschap. Ik denk dat ik nog nooit in zo'n mooi landschap gereden heb. Bergen en jungle, kronkelende wegen langs rivieren, in modder badende waterbuffels, rijstvelden en dorpjes, mensen werkend op hun akkertjes en in elk dorpje een grote gele kerk. Ik vond het prachtig. En dan zou het hoogtepunt nog komen. De rit er naar toe was al geweldig.

De Paradise cave heeft als bijnaam 'the palace inside the karst'. Dat is niks teveel gezegd. Na het parkeren van de scooters moesten we een stukje jungle door lopen en een eindeloze trap nemen omhoog naar de ingang. Eenmaal boven was het alsof je een enorme kerktoren omhoog geklommen bent. De ingang van de grot is vrij klein, ongeveer zo groot als een kerkdeur. De ingang is het begin van een trap omlaag een enorme diepte in. Dezelfde kerktoren weer omlaag, en verder nog. Beneden aangekomen sta je werkelijk in een kathedraal van een grot. Adembenemend. Ik was enorm onder de indruk van de hoogte en grootte ervan. Al lopende bleken we steeds verder de grot in te kunnen, uiteindelijk wel anderhalve kilometer! En overal druipsteen, stalagtieten en stalagmieten, de een nog vreemder en grilliger van vorm dan de ander, allemaal verschillend. Het leek wel een kunstgalerie van druipsteen. Niet te beschrijven, ook niet goed te fotograferen. Ik was verbluft en werd er eerst heel enthousiast van, en daarna heel stil van. Supermooi.

Toen we waren uitgekeken, en honger hadden gekregen, zijn we de grot uitgegaan. We hadden gehoord van een botanische tuin met waterval en 'blue swimhole'. Dat leek ons wel wat. Een bochtige rit door de jungle later, inclusief een paar steile klimmetjes, bleek dat we daarvoor te laat waren. De zon ging al onder en de tuin ging al dicht. Het maakte ons niks uit. De dag kon al niet meer kapot na zoveel schoonheid te hebben gezien. We hebben de dag afgesloten met een biertje bij zonsondergang, en later zouden er nog wat volgen in een backpackers-hotel in het dorp.

De volgende dag wilden we de nachtbus pakken naar de volgende bestemming. Het was 34 graden en een nogal hete dag. Veels te heet om iets actiefs te doen.
Ook de jongen van de homestay vond het heet. Die heeft de hele dag liggen slapen. Wij zijn gaan chillen bij een hotel met zwembad. Ligbedje, drankje erbij, niks meer aan doen. Ik ben lekker in de schaduw gebleven.Read more