Återställ sökningen
Backpacken Cambodja Vietnam
  • De Oostwaardjes

Backpacken Cambodja Vietnam

En 23-dags äventyr från De Oostwaardjes Läs mer
FöljÖversiktKalenderDelaDelaBucket list
Nyast först
  • Resans start
    17 februari 2018
    De OostwaardjesBackpacken Cambodja VietnamResenär
    Here we go!Visa office

    Reisdag 1

    17 februari 2018, Kambodja ⋅ ⛅ 26 °C

    Van een leien dakje kan je wel zeggen. Zowel op Schiphol als in Hong Kong ging het als vanzelf. Geen problemen of lang wachten bij douane en de juiste gates snel gevonden. Ik zat net naast een stel brabo's die met Fox van Hanoi naar Hoi Chi Minh gaan. Nu zit ik naast een Amerikaan die een boeddhistisch boek aan het verbeteren is. Erg veel aantekeningen. Het eten en de verzorging van Cathay Pacific was trouwens super. De in flight entertainment ook!
    Ben benieuwd hoe deze vlucht gaat en of ik snel mijn visum heb in Phnom Penh...

    Update: Veel gesproken met de Amerikaan over Nederland, Amerika, politiek, verkeer, fietsen, meditatie en wat je dan eigenlijk doet. Interessant. Leuk gesprek!

    Update: van desk naar desk om je visa te halen. Wat gaat dat toch lekker chaotisch hier. :)    Läs mer

    Se översättning
  • De OostwaardjesBackpacken Cambodja VietnamResenär

    Reisdag 2

    17 februari 2018, Kambodja ⋅ 🌙 29 °C

    Super om broertje en (schoon)zusje te ontmoeten in Phnom Penh en gelijk weer te merken dat het goed is om samen te zijn en gelijk weer als vanouds. Dikke hug en met een ijskoffie de tuk tuk in. De tuk tuk naar het busje dat ons naar Siem Reap brengt. Onderweg kletsen en het land bekijken, de vele mensen, de vele stalletjes, het riskante verkeersgedrag, de huizen op palen, de witte bonkige koeien en hier daar een monnik in het oranje. Een rit van zeven uur.

    Straks komen we aan bij ons verblijf en gaan we kijken wat de avond nog brengt. Morgen staan iig de tempels van Angkor te wachten.

    Verder bedacht welke ervaringen ik mooi zou vinden. Op het lijstje staan: Angkor Thom zien, apen zien in het wild, karaokebar checken, streetfood eten, voetballen met locals, uitzichtpunt op halong bay beklimmen, die grote grot in Vietnam betreden en Hoi An zien.
    Al afgevinkt zijn: tuk tuk rijden en cambodjaans bier drinken! Cheers.

    Update: Aangekomen in Siem Reap en met de tuk tuk (remork moto) door het nachtverkeer gekrioeld. Nu net gearriveerd in de homestay net buiten Siem Reap. Vader heeft ons verwelkomt. Mama gaat voor ons koken. Ik ben benieuwd! Ruikt iig goed!    Läs mer

    Se översättning
  • De OostwaardjesBackpacken Cambodja VietnamResenär
    Ta Prohm
    Ta KeoWaterbuffels

    Angkor 1

    18 februari 2018, Kambodja ⋅ 🌙 26 °C

    Mooie dag vandaag! Veel gezien en beleefd! Na een ontbijtje noedelsoep met de tuk tuk richting de tempels van Angkor. Ervoor gekozen om vandaag een paar kleine tempels te bezoeken tot en met zonsondergang.

    Ta Prohm is bekend van de films Tombraider en Indiana Jones en is overgroeid door het oerwoud. Zeer fotogeniek, dat weet iedereen. Ik herhaal: iedereen! Druk dus. Maar zeker mooi en indrukwekkend! Mooie details in de muren. Indrukwekkende oerwoudreuzen die jonger zijn dan de muren waar ze bovenop groeien. Die de muren uit elkaar drukken.

    Ta Keo is iets nadrukkelijker gerestaureerd en daardoor krijg je meer mee van de architectuur. Plus dat deze een hoge steile trap heeft waardoor je wat meer van het oerwoud kon zien. Fraai.
    Preah Kahn was mijn favoriet. Vergelijkbaar overgroeid als Ta Prohm, iets minder fotogeniek misschien, maar ook veel rustiger. Je waant je zelf even Indiana Jones, totdat je de volgende Chinees of Japanner tegenkomt. Of blanke toerist natuurlijk. Dwalend door gangetjes en langs muren ontdek je steeds iets nieuws, en en passant ook wat nieuwe insecten. Grote torren met rode koppen bijvoorbeeld.

    Neak Pean ligt in het midden van een meer. Je moet een loopbrug over om er te komen, maar niet voordat men je vanalles probeert te verkopen. Geef ze eens ongelijk. Lekker: ananas op een stokkie! De plaats zelf bestaat uit enkele geneeskrachtige vijvers met een hoop planten erin, wat vissen, paar geelgroene vlinders en wat standbeelden. Gezien. Next!

    Pre Rup dan. Qua tempel vergelijkbaar met Ta Keo. Ook te beklimmen, veel restauraties aan de gang en je krijgt een goed beeld van het complex. Maar de belangrijkste hedendaagse functie is: uitzichtpunt. Bij zonsondergang. Dat weet dus ook echt iedereen. ;-) Maar toch een redelijk plekkie weten te vinden en het was zeker mooi om te zien!

    Onze tuk tuk driver van de dag stond weer trouw klaar en bracht ons terug naar Siem Reap. Daar een goede hamburger gescoord bij Jungle Burger en dan op naar de douche. Stoffig verhaal zo'n tempeldag.    Läs mer

    Se översättning
  • De OostwaardjesBackpacken Cambodja VietnamResenär
    Angkor Wat
    Eerste aap in het wild!Bayon

    Angkor 2

    19 februari 2018, Kambodja ⋅ ☀️ 30 °C

    Zo. Dat was vroeg opstaan. Om 5 uur snachts al in de tuk tuk om de zonsopgang te zien bij Angkor Wat. Het was het waard hoor! Zeker na een bakkie slechte zoete koffie was het allemaal prima te doen.

    Veel moois te bekijken en te genieten. Wel weer een drukke bedoening, dus ff zoeken naar een goed plekje om het wonder te aanschouwen. Toch nog vrij snel doemde de torens van het gebouw op uit het duister en even later kwam een zacht zonnetje ook tevoorschijn. Het is een enorm gebouw en met zoveel details, en dat is dan alleen maar wat er nog over is na eeuwen verval. Een skelet van wat ooit een rijk gedetailleerd bouwwerk was maar haar grootsheid heeft behouden.

    Daarna nog meerdere tempels bezocht in Angkor Thom waarvan Bayon de mooiste was. Dat is die met die boeddhahoofden in de torens. Voor velen een favoriet. We liepen ergens via een achterdeur naar binnen. Eenmaal binnen was het opeens heel stil. Geel geluid meer, geen mensen meer. Alsof niemand durfde het gebouw te betreden... Via kleine gangetjes dwaalden we wat rond. Slow slow, rustig alles in ons opnemend. Indiana Jones modus weer even aan. Weer buiten hebben we nog een fikse tempelwandeling gedaan langs Baphuon (inclusief beklimming), Phimeanakas, Leper king terrace en Elephant terrace.
    Toen was het energievaatje goed leeg.

    De lunch in Siem Reap is nog het vermelden waard: Hawaii Crocodile Pizza. Ja, krokodil. Op een pizza, met ananas en mozzarella. Precies waar ik zin in had en ook best wel lekker. Waar het staat qua smaak? Ergens tussen kip en gehakt in.    Läs mer

    Se översättning
  • De OostwaardjesBackpacken Cambodja VietnamResenär
    Siem Reap aan de horizonPubstreet

    Siem Reap 3

    21 februari 2018, Kambodja ⋅ ⛅ 25 °C

    De derde dag in Seam Reap hebben we wat gas terug genomen. Tijd om de foto's van de tempels door te nemen, een wasje te doen en wat te relaxen. En de directe omgeving nog even wat beter te bekijken.
    Zo heeft de eigenaar van de homestay een eigen kleine crocodilefarm. Toen hij de wekelijkse lading vissenkoppen over de schutting gooide (letterlijk) vroeg ik wat hij er mee ging doen. Het blijkt om de eieren te gaan, dus niet om het vlees of de huid. Iig niet in eerste instantie. De eieren worden in Thailand verkocht. Weten we dat ook weer..

    Nadat de oma van de familie een paar extra fietsen had geregeld voor ons konden we naar de berg Phnom Krom fietsen. Voor 5 dollar mocht je de tempel die er bovenop staat bezoeken, wij kwamen alleen voor het uitzicht. Dat was werkelijk schitterend! Huisjes aan de weg en op palen, rijstvelden, palmbomen, water, een paar pagodes en aan de horizon ook nog het Ton Le Sap meer. Lekker helder weer, dus genoeg te zien. Op de ene 'berg' na is het een enorm vlak landschap.

    De temperatuur was te hoog, en de geleende fietsen te slecht, om nog veel verder te touren dus doken we een van de velen 'hammock bars' in. Heerlijk liggen tukken in een hangmat met uitzicht terwijl Dorine de grote verhalen van een aangehaakte Italiaan mocht aanhoren. Prima!

    Terug in de homestay nog even een spelletje doen, de sunset meepakken, douchen, afscheid nemen van de familie en naar Siem Reap voor een hapje eten. En: de nachtbus richting Vietnam!    Läs mer

    Se översättning
  • De OostwaardjesBackpacken Cambodja VietnamResenär
    NachtbusBrug over Mekong River

    Reisdag 3

    21 februari 2018, Kambodja ⋅ ⛅ 30 °C

    Nachtbus van Siem Reap naar Ho Chi Minh. Transfer in Phnom Penh. Klinkt makkelijk. Het eerste deel ging dan ook prima. Doe je schoenen of slippers maar in een plastic tasje en kruip in je busbedstee. Top! Telefoon kunnen opladen, nog wat slaap gepakt, helemaal prima.

    Dan de transfer naar de volgende bus in Phnom Penh die ons weer verder zou brengen. Van de ene in de andere bus bleek ff iets lastiger te zijn. Na vier uur wachten, vele voorbij rijdende motorvoertuigen en de opkomst van de zon kwam er eindelijk wat duidelijkheid. De transfer was vertraagd, want: 'bus broken'. Maar, no problem. Gratis tuk tuk naar een ander busmaatschappijtje. Zo gezegd, zo gedaan. Nog een uurtje wachten bij die andere bus, ietsje verderop dan maar een lekker kokos-amandel croissantje gescoord met fresh carrot juice, en ja hoor, we gaan zowaar! Er was een hoop irritatie bij anderen maar wij waren er wel op voorbereid en ik heb me eigenlijk prima vermaakt met kijken naar het verkeer en de mensen en hier en daar wat kletsen.

    Het stuk naar de grens verliep zonder problemen. Naast mij werd een oude man in de stoel gezet, ik zat aan het raam en kon een beetje kijken, een beetje lezen. Er stond een Donnie Yen film aan. Helemaal prima. Een paar uur is zo om.
    De grenscontrole Cambodja-Vietnam verliep op rolletjes. Alles was in orde, stempels werden gezet, we mogen allemaal het land in. Het meest lastige was eigenlijk dat ik twee keer over een, inmiddels slapende, oude man moest klimmen. Vrij acrobatisch tour omdat ik de man niet wakker wilde maken. Hij had het al zwaar genoeg geloof ik, en dat dachten de autoriteiten ook, want hij mocht slapend in de bus de grens over. De rest moest er uiteraard wel uit inclusief tassen. Gelukkig ben ik jong en lenig.. genoeg iig.

    Dus.. we zijn in Vietnam! De eerste Vietnamese kennismaking (lunch bij een van de stops) was al goed! Hee, de volgende film is Ip Man. Goede keuze. Prima vermaak onderweg naar de grote stad Ho Chi Minh, het vroegere Saigon.    Läs mer

    Se översättning
  • De OostwaardjesBackpacken Cambodja VietnamResenär

    Ho Chi Minh 1

    24 februari 2018, Vietnam ⋅ ☀️ 34 °C

    Het is heftig hier. Ho Chi Minh telt 7.5 miljoen inwoners, 3.5 miljoen motors en scooters (Wikipedia), er zijn Chinese toeristen (die met veel zijn), er hangt een wee-ig geurtje van heet eten, brandend wierook en warm afval. Het is 'snachts 28 graden nu, overdag nog wat warmer. De krioelende stadsdrukte is overweldigend.
    Want hoe steek je dan de weg over te voet? De ontelbare scooters stoppen echt niet voor je. Ook mijden ze de stoep of de tegengestelde richting niet persé. Oversteken voelt riskant, dus geldt.. do as the locals do. Kies je moment, ga gewoon, blijf lopen of schuifelen. Het verkeer stroomt om je heen, je overleeft het en je went er aan. Het wordt bijna leuk.
    In de taxi/uber ervaar je de benodigde assertiviteit in het verkeer nog wat beter. Eigenlijk ben ik nog wel benieuwd hoe het is om hier (achter op een) scooter te rijden. Hier zelf te gaan rijden is simpelweg onverstandig voor deze bleekneus.

    We overnachten deze dagen in een guesthouse die heel fijn is. We zitten dichtbij het centrum, het is er rustig en we kunnen de was doen :) . De eerste nacht sliepen we in een ander hostel, deze beviel echter niet zo. Het kwam onbetrouwbaar over en dat voelde niet goed. Om het zekere voor het onzekere te nemen zijn we na één nacht weg gegaan. Gebeurt ook op reis! Nu zitten we 1000x beter. Kost wel iets meer, maar het prijsniveau hier is hier dusdanig laag dat het gaat om losse euro's.

    Eén van de straten ondergaat 'savonds een metamorfose. Het wordt dan een gekkenhuis met blinde straatmuzikanten, een vuurspuwer, vrouwen met stalletjes op fietsen, nailbars, massagesalons en clubs voor de toeristen die goedkoop bier komen drinken en komen eten in de bars en restaurants.

    Ondertussen hebben we verschillende restaurants geprobeerd. Lokaal en internationaal. Five Oysters vinden we het leukst. En leuk zitten, en goedkoop bier. Biertje kost 12.000 VND (dong), nog geen 50ct.
    Persoonlijk ben ik vooral fan van Ban Mi. Een soort broodje gezond dat op straat wordt verkocht. Elke broodjesmama maakt het een beetje anders maar de baguettes zijn iig gevuld met vlees, paté of ei, wat komkommer, afgemaakt met vissaus en koriander. Echt super lekker. Als ik terug ben in NL haal ik gelijk verse koriander in huis.    Läs mer

    Se översättning
  • De OostwaardjesBackpacken Cambodja VietnamResenär

    Ho Chi Minh 2

    24 februari 2018, Vietnam ⋅ ☀️ 34 °C

    Vietnam (of Viet Nam) kent een roerig verleden. Na WOII hebben de fransen nog getracht het land (opnieuw) te kolonialiseren. Dat liep allemaal een beetje uit de klauw, Amerika raakte er bij betrokken, zagen een communistische dreiging ontstaan en grepen in. Het resultaat is te zien in Platoon, Good Morning Vietnam, Tour of Duty en natuurlijk de Rambo klassiekers. Maar goed, dat is dus de Amerikaanse kant van het verhaal.

    Het War Remnant Museum vertelt het Vietnamese verhaal. Vroeger heette het 'Exhibition house for war and agression'. Dat dekt de lading eigenlijk beter vind ik. Erg indrukwekkend, en ook wel confronterend. Na een geschiedenisles in foto's komen de foto's van soldaten en slachtoffers. Vooral die laatsten komen wel echt binnen. De chemische wapens hebben de bevolking verminkt. Omdat Agent Orange het gen aantast na lange blootstelling (via het eten en water) slaat het door in meerdere generaties. Vooral een foto van een door phosphor aangetast gezicht was erg aangrijpend. Er was ook een foto van een Amerikaans soldaat die een arm optilt waaraan een schouder en een hoofd zit van een slachtoffer. Verder is er letterlijk niks over van deze persoon. Ik denk aan dat ene soulnummer: 'War, what is it good for. Absolutely nothing...' (Edwin Starr, 1970)
    Voor de deur staat nog wat Amerikaans wapentuig om te bekijken. Mooi om te zien. Wat vliegtuigen, een straaljager, zo'n grote typische chopper met rotors voor en achter en geschut van verschillende afmetingen. Alles in uiterlijk goede staat.

    Gisteren hebben we ook het tunnelstelsel bij Cu Chi (Ben Duoc) bezocht dat werd gebruikt door de lokale bevolking tijdens de oorlog. Met de lokale bus erheen was op zich al leuk en daar kwamen we ook twee andere Nederlanders tegen waarmee we de dag verder hebben opgetrokken (hebben een website: www.backpacklust.nl). Bij de tunnels kregen we een Engels sprekende gids, samen met de andere westerlingen.
    Ook hier is buiten het eea opgesteld zoals een Amerikaanse helikopter en wat tanks. Kaalgestript en verroest, sommige vol kogelgaten en deuken van zwaarder geschut. Ook is er een groot memorial, waar de grote Ho Chi Minh letterlijk bewierookt wordt.

    De tunnels zelf bevinden zich in de jungle waar ook verschillende poppen stonden aangekleed met legerkleding en met wapens. Best wel goed gedaan, een van de meisjes in de groep schrok er zelfs goed van.
    We werden neergezet voor een inleidende film. Anti-USA propoganda eigenlijk uit de seventies ('67 hoor ik net). Citaat: 'Women helpt in the tunnels which makes them hero for help killing Americans.' De toon was gezet. Aan het eind van de film meldde de gids zich en nam iedereen mee naar de tunnels en ook enkele voorbeelden van booby traps. Nasty spikes of bamboo!
    Al snel mocht je een tunnel in en mocht je gebukt door de spaarzaam verlichte gangetjes gaan (hoogte 1.30m). Gelukkig spaarzaam verlicht want: vleermuizen. Veel ervan. Die dan over je heen vliegen of naar je hangen te knipogen vanaf het plafond.

    Op één of andere manier was ik steeds de eerste die die donkere gangetjes in ging, en dat leek iedereen helemaal prima te vinden. Geen idee waarom. Toen we een oorspronkelijke ingang mochten proberen (superklein gat) was ik de enige die even helemaal onder de grond verdween. Dat was eigenlijk niet de bedoeling, maar ik was nieuwschierig of het zou passen. Ja dus. :) Misschien was ik toevallig de gekste aanwezig. Kan zijn. Maar ja, wat kan er nou gebeuren, behalve hondsdolheid van een eventuele vleermuisbeet. Alsof die om de hoek op je staan te wachten. Nee joh, die slapen gewoon. Zo denk ik dan hè!

    Ik vond het heel bijzonder om in die gangen te bewegen en iets te ervaren van hoe men toen onder de grond heeft geleefd en gestreden. Er waren ook gangetjes totaal niet verlicht. Die mocht je niet in. 'No go there, very dangerous for tourist'. Wel even om het hoekje gekeken natuurlijk. Daar zaten de meeste vleermuizen. ;)    Läs mer

    Se översättning
  • De OostwaardjesBackpacken Cambodja VietnamResenär

    Ho Chi Minh 3

    25 februari 2018, Vietnam ⋅ ⛅ 34 °C

    We hebben natuurlijk ook een dagje uitgetrokken om verschillende dingen te bekijken in de stad. Zowel de bekende en toeristische locaties en later nog wat andere plekken met minder toeristen.
    De stad heeft wat franse invloeden behouden in de tijd. Met name grote gebouwen zoals een roze Notre dame, een groot postkantoor en het grote City Hall met daarvoor het Ho Chi Minh plein.

    Onderweg daar naar toe kwamen we Chinese drakendansers tegen. Vanwege Chinees nieuwjaar hebben we die meermalen gezien in de stad. We hebben ook nog even één van de overdekte markten doorkruist (Ben Than), maar heel veel verschilt dat niet met Beverwijk imo. We waren er snel weer weg. De lokale markt met vissers die we 'smiddags per ongeluk tegenkwamen was veel en veel leuker. Kreeften met enorme blauwe scharen, dikke padden, allerlei garnalen, allerlei verschillende vissen (ook levend) en Vietnamese vrouwen met laarzen aan. Dus vissers, denk ik dan. Maar dat weet ik eigenlijk niet.

    Smiddags hebben we ook de tempel van de 1000 boeddhas bezocht. Dit was ff zoeken (gelukkig is er maps.me), maar eenmaal gevonden liepen we zo door naar de vijfde verdieping waar de grote tempelzaal is. Bijzonder om te zien, en te horen. Deze tempel wordt namelijk nog gebruikt en er werd ook gezongen (beetje eentonig) door de monniken.

    Eenmaal buiten hebben we nog een stukje langs een boulevard gelopen aan de andere kant van de Saigon River. Maar denk niet aan de boulevard in Scheveningen ofzo. De weg er naast had geen verharding, honden en kippen zwierven los rond, het zag er allemaal armoedig uit. En dat maar net buiten het centrum. Wel weer opnieuw die vriendelijke mensen. Zo werden we door meerdere mensen zonder het te vragen op weg geholpen toen we een stukje verderop zochten naar de brug terug naar het centrum.

    In drie dagen Ho Chi Minh kan je nooit alles zien of overal naar binnen. Maar we hebben wel een goede indruk van de stad gekregen en besloten door te gaan naar Hoi An. Het oude centrum van dit plaatsje is sinds 1999 werelderfgoed. Het ligt bijna 600km ten noorden van Ho Chi Minh. Flinke reis dus!    Läs mer

    Se översättning
  • De OostwaardjesBackpacken Cambodja VietnamResenär
    Dit was hun idee

    Reisdag 4

    25 februari 2018, Vietnam ⋅ ☀️ 26 °C

    We pakken een taxi op weg naar het treinstation. Het is te warm om de 2 km te lopen met dubbele tassen en boodschappen voor de 14 urige reis van Ho Chi Minh naar Hoi An. We slaan met deze reis veel moois over in het Zuiden, maar we gaan ook veel moois tegemoet in de Central Highlands!

    Onderweg zien we Aloe Vera plantages, wat bergen, rijstplantages met rijsthoedjes en een knallende zonsondergang. Ook heb ik kennis gemaakt met Phi, Anjie en Anwat, drie Vietnamezen uit een naastgelegen coupé. Twee broers en hun grootvader. De taalbarriere is lastig te doorbreken maar toch wat woordjes kunnen wisselen. Gelukkig kon ik duidelijk maken dat 'Banh Mi* numbero 1' is, dat vonden ze grappig, en ik de vriendelijkheid van de mensen erg waardeer. De woorden Ja en Nee zijn in het Vietnamees Dom en Sei. Denk ik begrepen te hebben...
    (*Banh Mi schijn je ook prima te kunnen schrijven als Bhan Mi of Ban My.. op de karretjes komen alle varianten wel voor)

    Af en toe wordt er zomaar even gestopt maar de rwia verloopt voorspoedig. We doden de tijd met muziek, een potje kaarten (pesten), foto's kijken en eten van het diner dat wordt aangeboden. Rijst met spinazie, vlees en... soep of jus of bouillon of.. ik heb het maar door de rijst gekiepert.
    Halverwege werd de trein voller en hadden we geen eigen coupé'tje meer. Het was ook al na tienen. Simon en Dorine kletsen wat met twee duitse backpackers, ik schrijf wat herinneringen op van de afgelopen dagen.

    Het wordt tijd om te slapen. Dat slapen lukt alleen niet echt lekker want de bedden zijn loeihard. Niet geschikt voor zijslapers. Daarbij slingert, deint en schudt de trein ook als in de beste westerns. Naar de wc gaan is een missie op zich. Schoon is het allemaal ook niet. Er is dan wel weer heet water te krijgen. Erg handig gebleken voor koffie, een ontbijtpapje en noedels.

    Met enige vertraging komen we de volgende ochtend aan op het station van Da Nang. Hier vandaan pakken we de lokale bus naar Hoi An. Denk niet aan een saai nederlands busritje. De 'bushulpjongen' pakt onze grote tassen aan en gooit ze bij de andere bagage. De chauffeur heeft ondertussen het gaspedaal gevonden en haalt zijn voet er alleen af bij de verschillende haltes. Daartussen rijdt hij flink door. Linkerbaan, gas, inhalen en toeteren. Rechtervoet op het gas, linkerhand op de toeter. Niet erg comfortabel en af en toe even adem inhouden, maar het schiet wel lekker op.

    Het slot van deze reisdag is het vinden van een slaapplaats. De eerste twee pogingen mislukken. Mooie complexen, lieve mensen, kamers zat, maar we roken de schimmel als gevolg van vocht. Dat moet je niet hebben. Poging drie was echter succesvol. We zijn weer gestationeerd en klaar voor nieuwe avonturen.    Läs mer

    Se översättning
  • De OostwaardjesBackpacken Cambodja VietnamResenär
    5000 VND / € 0,17

    Hoi An 1

    26 februari 2018, Vietnam ⋅ ⛅ 25 °C

    In Hoi An hebben we de eerste twee dagen voornamelijk de omgeving verkend. Eerst per fiets en de volgende dag per scooter. Het stadje zelf hebben we de tweede avond en laatste dag bezocht.

    Hoi An ligt wat landelijker dus fietsen is hier logisch om te doen. Je ziet hier ook meer fietsen en snorfietsen dan in Ho Chi Minh. Buiten het stadje doet het zelfs even denken aan Holland. Er is water, er is groen (de rijstvelden), er zijn verre horizons (het is ook plat), rechte lijnen in het landschap (verkaveling), er is vee (bruine bonkige koeien, zwartgrijze waterbuffels), er rijden mensen op fietsen. Hier en daar herinnert zo'n typisch Vietnamees hoedje (gevlochten kegelhoeden weetjewel) je weer even aan het feit dat je toch echt in Vietnam bent.
    Ook nog even langs het strand gefietst. Niet super bijzonder, best veel rommel, leuke krabbetjes en schelpjes en mysterieuze gaten (krabben of kreeften of pieren?). We waren nog een beetje brak van de nachttrein dus nog even een strandbiertje en strandslaapje gedaan bij een strandtent. Wat een leven.

    De volgende dag pakten we de scooter naar My Son. Een eeuwenoud tempelcomplex 70km verderop. Op de vraag: 'Kan je scooter rijden? Wel eens gedaan?' antwoordde ik positief, maar als diehard fietser had ik eigenlijk geen flauw idee hoe het ook alweer ging. Beetje bluf dus. Maar, met een paar tips had ik het snel onder de knie en ondertussen rijd ik heerlijk rond en toeter als de locals.
    My Son was enorm indrukwekkend. De tempels liggen op een schitterende plek in de jungle aan de voet van een berg en een rivier. Echt een mooie plek. Meer nog dan bij Angkor krijg je de serene sfeer mee waarin het geheel is ondergedompeld. Helaas werd die rust vijftig jaar geleden wel ruw verstoord door een Amerikaans bombardement, en liggen de tempels grotendeels in puin. Waarschijnlijk zaten er toen Vietcong soldaten in. Tja.
    Echter, door het gedeeltelijk wat op te ruimen en wat renovaties uit te voeren is, wat er nog wel is, erg goed te bewonderen! Toch mooi om te zien!    Läs mer

    Se översättning
  • De OostwaardjesBackpacken Cambodja VietnamResenär
    Vietnamese coffee (pour over)

    Hoi An 2

    27 februari 2018, Vietnam ⋅ ☀️ 28 °C

    De oude stad van Hoi An staat erg hoog aangeschreven. Het is een oud havenstadje (toen heette het Hai Pho) aan de monding van een rivier waar Nederlanders nog onderhandeld hebben met Indiërs, Chinezen en Japanners. Dat was in de 16e en 17e eeuw. Later kwamen de Fransen en noemden het, of spraken het uit als, Faifo. De rivier verzandde waardoor de ontwikkeling stopte, niks gebeurde er meer en nu is er nog een mooi oud centrum over in de lijn van Venetië, Florence en Volendam (haha).

    Zonder grappen, het is serieus wel mooi en best wel romantisch. Gekleurde lampionnetjes, kleine kleurrijke straatjes, bootjes op het water, drijvende wenslantaarns met kleine lichtjes erin, eettentjes in de oude gebouwtjes langs de boulevard, souvenirs te over in de winkels en een hele hoop toeristen natuurlijk. Het was weer gezellig druk, maar niet vervelend ofzo.

    We zijn er zowel savonds als overdags geweest en hebben ons prima vermaakt. De eerste avond met rondlopen en kijken en de tweede dag vanaf een dakterras een beetje kijken, kaarten en drankjes doen. We hadden het weer zwaar.

    Het is leuk om te zien hoe verschillende toeristen vakantie vieren. Ik heb begrepen dat het in China normaal is om een groepsreis te boeken als vakantie. Dit verklaart waarom je er zelden eentje tegenkomt, ze zijn altijd met meer. Zo reed er elk half uur een "riksja-treintje' langs ons terras langs het water. Een stuk of vijftien riksja's reden achter elkaar aan. De bestuurders droegen lichtblauwe overhemden en in de zitjes voorop zat dan steeds één Chinese toerist. Met grote camera.    Läs mer

    Se översättning
  • De OostwaardjesBackpacken Cambodja VietnamResenär
    Marble Mountains

    Reisdag 5

    1 mars 2018, Vietnam ⋅ 🌙 22 °C

    Vandaag met de scooter van Hoi An naar Hue gereden. Dit staat bekend als één van de mooiere routes in Vietnam en met de scooter ook prima te doen in een dag. De bagage ging per bus achter ons aan richting ons hostel in Hue. De bagage werd vanochtend opgehaald door twee jongens op één scooter. Dat onze drie grote backpacks plus twee kleine tassen heelhuids aangekomen zijn hier, is een klein wonder. Want dat ging dus allemaal op die ene scooter mee..

    In totaal legde we vandaag iets van 140km af om in Hue te komen. Met de nodige stops uiteraard
    20km. De eerste stop was bij de Marble mountains. Dit zijn een viertal bergen van marmer die zomaar in het landschap verrijsen. Daarin en -op zijn een verzameling grotten, pagodes, tempels en uitzichtpunten te vinden. We hebben een paar grotten en uitzichten gezien, wel de grootste en hoogste geloof ik. Erg fraai!

    34km. Daarna gingen we lunchen in Danang. Een grote plaats. De keuze was gevallen op het Happy Heart Café. Een restaurant waarin dove jongeren in de bediening werken. Lekker pizzaatje op, maar vooral gezellig kennis gemaakt met twee backpack-vrienden van Simon en Dorine. De ene na de andere exotische locatie vloog over tafel, voornamelijk waar ik ook ben geweest nu, leuk om daarover uit te wisselen.

    59km. Dan de weg door de Van Hoi Pass. Dit is een kronkelige weg door, en over, de bergen tussen Danang en Hue. Erg mooi om te zien, wel goed opletten natuurlijk met rijden. Koffie en fotostop gedaan op het mooiste punt.

    140km. Eindbestemming Hue bereikt. Wel moesten we nog even door een chaos aan verkeer heen. Hue is ook geen kinderachtig plaatsje dus lekker veel verkeer op de weg. Ik denk dat het moeilijk is om voor te stellen hoe men hier linksaf gaat dwars door een rechtdoorgaande stroom verkeer heen. Tja... hoe leg je dat uit?
    Nou.. stel dat op een druk kruispunt in NL het verkeerslicht niet werkt en er is echt veel verkeer. Echt druk gewoon. Als je dan linksaf moet, zou je in Nederland wachten tot er een gaatje is in de stroom, en dan er snel tussendoor. Hier wacht men niet. Men gaat gewoon gelijk en toetert, en wordt vervolgens betoeterd door het andere verkeer. Het is een gekkenhuis. Eigenlijk niet voor te stellen. Ook niet voor te stellen dat het allemaal goed gaat altijd.
    De eerste toast na aankomst was dan ook: We hebben het weer overleefd.    Läs mer

    Se översättning
  • De OostwaardjesBackpacken Cambodja VietnamResenär
    Entree Forbidden Purple City
    Drakenboot op Perfume river

    Hue 1

    2 mars 2018, Vietnam ⋅ ⛅ 25 °C

    In Hue wilden we twee dingen zien: het monumentencomplex in het centrum en een verlaten waterpark net buiten de stad. Dat kon prima in één dag gecombineerd worden en zo konden we wat tijd besparen.

    Het monumentencomplex is gebouwd begin 19e eeuw als politieke en spiritueel centrum van het land. Tot 1945 woonde de keizer er met zijn familie in een aantal gebouwen dat de Forbidden Purple City heet. Het hele complex is nogal groot, wij zijn voornamelijk in en rond de Forbidden Purple City geweest. Wat daar dan van over is uiteraard. Het heeft een hoop te verduren gehad (oorlog, typhoon) dus het complex was half ruïne, half gerestaureerd. Wij vonden het wel een leuke mix. En een beetje leren over de gang van zaken van destijds, en een beetje dwalen over het terrein en foto's maken van overgroeide afgebrokkelende muren.

    Dat laatste (dwalen, foto's maken) hebben we daarna ook gedaan in een verlaten waterpark. Best wel vet. Het zogeheten urban exploring, oftewel 'urbexen'. We hadden gelezen dat er entreegeld werd gevraagd bij de ingang. Wat grote onzin is, en bekend staat als een scam. Toch ff raar om die man dan daadwerkelijk te negeren en door te lopen. Hij kwam ons niet achterna, reden voor ons om te geloven dat we het dus aan het rechte eind hebben gehad.
    Het park is begin jaren '90 snel na opening failliet gegaan en nagenoeg opeens verlaten. Het terrein en de gebouwen zijn nu overgenomen door de natuur (groeien, welig tieren), de plaatselijke jeugd (rondhangen, graffiti spuiten) en backpackers als wij (rondlopen, foto's maken). Het terrein is een natuurlijk meer met wat attracties en glijbanen er omheen, nou ja, zie de foto's maar. Leuk om rond te kijken en het verval te zien, maar niet zo spannend als urbexen eigenlijk toch een beetje hoort te zijn. Wel weer relaxed dat onze taxi heen uit eigen beweging was teruggekomen voor het ritje terug. Lekker luxe.

    De volgende ochtend hadden we nog wat tijd over voor we de avondbus naar Phong Nha zouden nemen. Na wat koffie en yoghurt bij een café wilden we nog ff lunchen. Bij een lekker plekje aan het water bleek, nadat we al besteld hadden, alsnog de keuken dicht. Ok, no problem, dan de naastgelegen drakenboot maar op voor een relaxed tochtje over de rivier. Dit bleek een beetje een 'touristtrap'; een val voor naïeve toeristen. Het tochtje stelde niet heel veel voor namelijk, het varen had eigenlijk weinig om het lijf, het eten was veels te duur (3x meer dan in een restaurant), evenals de vriendelijk doch dringend aangeboden souvenirs. Dat gezegd hebbende, de vrouw had wel mooie bamboe onderzetters te koop. Hmm.. Uiteindelijk toch maar gekocht, ook al weet je dat je zelfs na afdingen nog meer betaald dan ergens anders. En dat ze handgemaakt waren door haar moeder? Ja, daar trapt gekke henkie niet in.

    Lunchen ging em dus niet worden op die boot. Na terugkomst aan land zijn we dus maar een restaurantje ingedoken. Dit bleek een klein succesje. Goed eten, normale prijzen, vriendelijke bediening. Gekozen voor de crispy noodles met gewokte groenten. Dikke prima!    Läs mer

    Se översättning
  • De OostwaardjesBackpacken Cambodja VietnamResenär

    Phong Nha 1

    4 mars 2018, Vietnam ⋅ 🌧 18 °C

    In Phong Nha-Ke Bang vonden we een mooi plekje net buiten het centrum in een homestay aan de rivier. Een homestay is een hotel bij mensen thuis. Bij aankomst verzorgde de gastvrouw wat simpels te eten voor ons. Iets typisch lokaals namelijk fried rice with egg. Omdat het al donker was toen we aankwamen in het dorp hadden we niet door hoe fantastisch mooi deze plaats eigenlijk is. Het ontbijtje dat ik geserveerd kreeg aan het water (ban mi en banana pancake) was prima, maar verbleekte bij het schitterende decor van bootjes op de rivier tussen jungle en karstgebergte.
    Oh.. kleine waarschuwing. ik ga proberen zoveel mogelijk superlatieven in dit verhaaltje te zetten, want Phong Nha was echt niet te doen zo mooi. Dus.. dan weet je dat alvast. Het was heul heul mooi.

    De volgende dag hadden we het plan opgevat om op eigen houtje één van de grotten te bezoeken. Niet aansluiten bij een georganiseerde tour, maar lekker de tijd aan jezelf. Dus wij scooters regelen bij de jongen van de homestay. Bleek één van de remmen het niet te doen, moest er een andere scooter geregeld worden in het dorpje, dat nam allemaal extra tijd in beslag, toen moest er nog ff getankt worden, en ja.. eindelijk konden we dan op weg. Ondertussen was het al bijna middag en scheen het zonnetje al weer ongenadig op mijn (inmiddels iets minder) blanke huidje.

    De rit van 26km naar de Paradise Cave was fantastisch. Ik verbrandde levend op die scooter maar zat enorm te genieten van het schitterende landschap. Ik denk dat ik nog nooit in zo'n mooi landschap gereden heb. Bergen en jungle, kronkelende wegen langs rivieren, in modder badende waterbuffels, rijstvelden en dorpjes, mensen werkend op hun akkertjes en in elk dorpje een grote gele kerk. Ik vond het prachtig. En dan zou het hoogtepunt nog komen. De rit er naar toe was al geweldig.

    De Paradise cave heeft als bijnaam 'the palace inside the karst'. Dat is niks teveel gezegd. Na het parkeren van de scooters moesten we een stukje jungle door lopen en een eindeloze trap nemen omhoog naar de ingang. Eenmaal boven was het alsof je een enorme kerktoren omhoog geklommen bent. De ingang van de grot is vrij klein, ongeveer zo groot als een kerkdeur. De ingang is het begin van een trap omlaag een enorme diepte in. Dezelfde kerktoren weer omlaag, en verder nog. Beneden aangekomen sta je werkelijk in een kathedraal van een grot. Adembenemend. Ik was enorm onder de indruk van de hoogte en grootte ervan. Al lopende bleken we steeds verder de grot in te kunnen, uiteindelijk wel anderhalve kilometer! En overal druipsteen, stalagtieten en stalagmieten, de een nog vreemder en grilliger van vorm dan de ander, allemaal verschillend. Het leek wel een kunstgalerie van druipsteen. Niet te beschrijven, ook niet goed te fotograferen. Ik was verbluft en werd er eerst heel enthousiast van, en daarna heel stil van. Supermooi.

    Toen we waren uitgekeken, en honger hadden gekregen, zijn we de grot uitgegaan. We hadden gehoord van een botanische tuin met waterval en 'blue swimhole'. Dat leek ons wel wat. Een bochtige rit door de jungle later, inclusief een paar steile klimmetjes, bleek dat we daarvoor te laat waren. De zon ging al onder en de tuin ging al dicht. Het maakte ons niks uit. De dag kon al niet meer kapot na zoveel schoonheid te hebben gezien. We hebben de dag afgesloten met een biertje bij zonsondergang, en later zouden er nog wat volgen in een backpackers-hotel in het dorp.

    De volgende dag wilden we de nachtbus pakken naar de volgende bestemming. Het was 34 graden en een nogal hete dag. Veels te heet om iets actiefs te doen.
    Ook de jongen van de homestay vond het heet. Die heeft de hele dag liggen slapen. Wij zijn gaan chillen bij een hotel met zwembad. Ligbedje, drankje erbij, niks meer aan doen. Ik ben lekker in de schaduw gebleven.    Läs mer

    Se översättning
  • De OostwaardjesBackpacken Cambodja VietnamResenär
    Mooi uitzicht, eilanden nog verscholen in de mist.

    Reisdag 6

    6 mars 2018, Vietnam ⋅ ⛅ 25 °C

    Om van Phong Nha naar Ha Long Bay te komen hadden we verschillende opties. De trein of het vliegtuig zou veel overstappen betekenen en was duurder dan de bus. Het werd dus weer een slaapbus die rechtstreeks zou gaan. Rechtstreeks betekent meerdere keren stoppen onderweg en van bus wisselen in Hanoi. :)

    De slaapbus was overigens prima. Het personeel kon dan wel geen woord engels, maar het is toch allemaal weer gelukt met handwijzingen en hoofdknikjes. En om te zorgen dat niemand zijn stop zou missen, maakte de busassistent iedereen wakker bij elke stop. Niet erg zachtzinnig overigens. En eke stop dus, ook als je er alleen de laatste stop uit moet. 'Slaapbus' moet je dus met een korreltje zout nemen. :(

    In Hanoi werden we uit de bus gezet. Iemand met een wit overhemd (dus betrouwbaar) stuurde ons een richting uit en liet een foto zien van een stukje van een voorgevel van een pand met een half adres. Euh ja.. een soort ouderwetse puzzeltocht dus. Het witte overhemd riep: 'Ha Long Bay' vergezeld met een wijzend gebaar. Succes jongens!
    Gelukkig heeft Simon een internetbundel dus konden we opzoeken dat we wel in de goede straat waren, alleen een kilometer verderop moesten zijn. Uiteindelijk bleek het halve adres precies genoeg informatie om de juiste plek vinden om op de volgende bus naar Ha Long Bay te stappen.

    Twee uur, twee ban mi broodjes, twee bananen, vijf fresh spring rolls, en drie koffie later kwam het busje aan. Op een paar plaatsen na al helemaal vol, maar we konden er nog bij. We bleken tijdelijk ondergebracht bij een groepstour die onderweg was naar een cruiseboot. Prima. Het gezelschap had veel lol, maar allemaal in het Vietnamees, dus je verstaat er niks van. Beter lachende mensen, dan zeurende mensen.
    Onderweg kregen we nog de kans handgeborduurde wandkleden te kopen. Echt mooi werk! Moet toch gezegd worden, maar toch niet gekocht.

    De buschauffeur van dit busje verdient dan nog een speciale vermelding vanwege het vertoonde rijgedrag. Om te beginnen, het is hier op zich vrij normaal om overal in te halen. Rechts of links maakt niemand wat uit. Gebruik maken van de rijbaan van de tegenovergestelde richting, ook helemaal geen probleem. Allemaal prima, maar persoonlijk vond ik het wel even interessant worden toen de beste man de rechterstrook(!) van de tegenovergestelde(!) richting nodig had om een inhalende vrachtwagen alsnog ook in te halen. Snap je? Dat vond ik vrij ver gaan. Het ging goed. Klein wonder want de vraag 'is er wel ruimte?' lijkt niet echt relevant hier in het verkeer. Men duwt elkaar liever van de weg af lijkt het.

    Ik heb er over na zitten denken en het leidde mij tot de conclusie dat het selectiebeleid van de busmaatschappij de volgende drie kernkwaliteiten zoekt bij de selectie van nieuwe chauffeurs: volhardend-levensmoe, agressief-ongeduldig en aanhoudend-impulsief. Maar goed.. we zijn opnieuw zonder kleerscheuren aangekomen op de bedoelde bestemming, dus geen probleem van maken.

    Uiteindelijk ging de bus niet verder dan de haven. Wij hadden echter een Airbnb geregeld een stukje verderop. Bij het uitstappen werden we gelijk benaderd voor een taxi, maar we besloten eerst even te kijken waar we precies waren en wat koffie te scoren. We ontdekten tijdens de koffie dat een Tjechisch stelletje (die we al gesproken hadden in de bus) naar dezelfde plek moest in de stad, dus konden we mooi een taxi delen. Onze chauffeur bleek Mr. Johnny Tien, oftewel 'Johnny de Ritselaar'. Onthoud die naam, hij zal in een volgend verhaal nog terugkomen..    Läs mer

    Se översättning
  • De OostwaardjesBackpacken Cambodja VietnamResenär

    Ha Long 1

    7 mars 2018, Vietnam ⋅ ☀️ 26 °C

    We hadden specifiek ons Airbnb geboekt in de directe nabijheid van Bai Tho Mountain. Op deze berg is een fantastisch uitzichtpunt over een gedeelte van de baai en de stad. Supermooi om vanaf dat punt bijvoorbeeld de zonsopgang te zien. Het ding was alleen dat de berg eigenlijk niet meer voor het publiek toegankelijk is. Eigenlijk is de berg dicht. In Nederland betekent dat niet toegankelijk, hier betekent dat: betalen zodat iemand de achteringang even opent. Letterlijk. :)

    De achterdeur zat verstopt in een steegje. Gewapend met een kaartje en een foto gingen we tijdens het boodschappen doen even kijken of we 'het steegje naast de garage' überhaupt wel zouden kunnen vinden. Wij dus weer op pad met kaartje en foto (waar heb ik dat eerder gehoord?). We liepen er eerst voorbij, maar dat hadden we snel door en uiteindelijk vonden we het steegje vrij snel. Omdat het bijna zonsondergang was op dat moment, besloten we vrij snel om nu dan maar naar het uitzichtpunt te gaan. Maar.. wat is een zonsondergang zonder biertje? Dus wij nog ff bier halen. Dat duurde eigenlijk net ff te lang.

    Terug bij het steegje was de zon al een aardig eindje gezakt, dus wij snel betalen bij degene die er om vroeg, het hek door, snel het achterplaatsje over, achter de schuur langs en de trap omhoog. Dan een volgend hek over en op de trap op. In het begin was de trap nog in goede staat, verderop werd dat echt minder. Hier en daar waren de struiken aardig opgeschoten waar je doorheen moest en op een gegeven moment werd het klauteren want de trap was grotendeels weg. Ik houd ervan. Ik had het tempo hoog gehouden om de zonsondergang niet te missen. Het zweet stroomde rijkelijk.

    Eenmaal boven gekomen was het uitzicht echt fenomenaal. Ik was nog mooi op tijd voor de zonsondergang, en met mij een ander groepje avonturiers die een fotoshoot gepland hadden op de berg. Het zicht vanaf de berg was super en (terugkijkend) het beste uitzicht dat we gehad hebben. :)
    Terug naar beneden het pad af in het halfdonker was nog wel ff opletten. We waren gewoon op slippers, dus dat klautert niet echt solide.

    De volgende dag hebben we rustig aan gedaan. Simon en Dorine moesten nog het eea uitzoeken voor hun reisplannen na Vietnam en we moesten natuurlijk nog een cruise boeken in de baai. Want werelderfgoed Ha Long Bay moet je wel echt vanaf het water ervaren. Dat is hèt ding hier. Die cruise boeken bleek echter nog niet zo eenvoudig. Iedereen boekt deze eigenlijk ook ver vooruit. Lastminute is er weinig te vinden tegen schappelijke prijzen en het is moeilijk te peilen wat je dan precies boekt en hoe goed die cruise dan is. Normaal werkt de lastminute tactiek prima, nu dus even niet. Het viel echt tegen. Toen we er eenmaal één hadden gekozen bleek deze bij nader inzien alsnog al vol te zijn en konden we alleen met een veel duurdere mee.. Gelukkig hadden we een hulplijn. We hebben Johnny de Ritselaar toen maar een berichtje gestuurd dat we zijn hulp nodig hadden en zijn naar buiten gegaan. Tijd voor een 'frisse-neuswandeling' die uiteindelijk liep via de boulevard, de vissersmarkt en het winkelcentrum waar we gelijk maar wat gegeten hebben.

    Goed nieuws. Dezelfde avond kon Johnny nog even langskomen in het appartement met een tas vol blinkende brochures van cruises. Mooi! Uiteindelijk hebben we de beste deal gekozen en geboekt. De volgende dag konden we op een 2D1N cruise (2 days, 1 night) met de Seasun. Super!    Läs mer

    Se översättning
  • De OostwaardjesBackpacken Cambodja VietnamResenär
    Surprise cavePearl farm

    Ha Long 2

    8 mars 2018, Vietnam ⋅ ☀️ 19 °C

    Sochtends kwam er eerst iemand geld ophalen voor het Airbnb en werden we vervolgens zelf opgehaald door Johnny voor onze cruise. Daarna begon het wachten op de daadwerkelijke start van de cruise. Eerst in een hotel omdat we wat vroeg waren en daarna in de haven om.. ik weet niet waarom. Je raakt aan het wachten gewend en je vraagt niet meer om een reden.

    Eenmaal aangekomen op de boot werden we verwelkomd door Linda, onze tourguide, die ons het programma van de komende twee dagen even uitlegde. Een propvol schema en een moordend tempo. Welkom in de wereld van georganiseerde tours. We konden gelijk aanschuiven voor de lunch en kwamen aan een tafel terecht met drie Franse mensen. De maaltijden op de boot bleken boven verwachting goed verzorgd. Een mix van seafood, lokale keuken en algemeen bekende gerechten. Iedereen zat lekker te eten na al dat wachten.

    Ondertussen voeren we de schitterende wereld van Ha Long Bay in. Echt een mooi stukkie varen door deze bijzondere eilandengroep. Alsof Phong Nha was ondergelopen en de bergpieken boven het water uitstaken. Elke piek verschillend, elk eiland anders van vorm. Groot en klein, allerlei vreemde vormen, en allemaal begroeid met struiken en bomen. Heel speciaal om te zien, en gelukkig ook goed te zien omdat we een heldere dag hadden. De dag ervoor was er veel mist, op zich ook mooi, maar dan krijg je toch de grootte van het geheel en de spreiding van de eilanden in de baai minder goed mee.

    De boot ging voor anker in een open stuk water tussen een aantal eilanden. Hier gingen we eerst de Surprise cave bezoeken op het ene eiland en daarna op een ander eiland Titop mountain beklimmen. Ook zouden we er blijven voor de nacht.

    Surprise cave (of Wonder cave) wordt zo genoemd omdat het verrassend mooi en verrassend groot is. Je komt er via twee andere grotten. Eerst een kleine zo groot als een huis, dan een iets grotere, zo groot als drie huizen ongeveer en dan de grootste zo groot als een hele straat. Echt een verrassing om ineens in zo'n grote grot te staan. Al lopende door de grot had Linda nog wat anekdotes over verschillende uitsteeksels (een vinger, een schildpad en en hart). Ik vroeg haar oom nog ff naar het plafond dat ik er apart uit vond zien. Bleek dus dat ze, vanwege het grote aantal bezoekers, niet wilde riskeren dat er gewonden zouden vallen door afbrekende stukken rots en een soort golvende cementlaag hadden aangebracht. Aha...

    Volgende punt op het programma: uitzichtpunt Titop mountain. We kregen van Linda 40 à 45 minuten om Titop mountain te beklimmen. Dat is krap. Dat is net genoeg tijd om de 424 treden tellende trap op te gaan (in de file), zo'n vijf minuten rond te kijken en weer naar beneden te gaan (in de file). Aangezien wij nog even het toilet hadden bezocht en een cola'tje hadden gekocht waren we een paar minuten te laat.. wat ik al zei, een moordend schema.

    Tijd voor de sunset party met happy hour. Hier werd niet veel gebruik van gemaakt wat de crew niet zo tof vond. De prijzen waren ook niet mals. Wij hadden zelf bier mee dus hebben die maar lekker genuttigd boven op het zonnedek. Vanaf het dek had je mooi uitzicht over de baai en viel op hoeveel boten er eigenlijk voor anker lagen hier.. er lagen ongeveer 40 boten daar. Je moet dus niet denken dat je de baai voor jezelf hebt en een foto maken van het landschap zonder andere boten erop is echt niet te doen. Ha Long Bay is mooi, en veel mensen willen het zien.

    Na het diner, wat weer veels te veel was, kregen we gelegenheid om mee te doen met 'squid fishing' of aan tafel een spelletje te doen met elkaar. Veruit de meesten, en wij ook, kozen voor het laatste.
    Dorine stelde voor aan de Fransen om een potje te kaarten. Dit wilden ze wel en bleek uiteindelijk een erg geslaagd idee. Maar ja, welk spel ga je dan spelen? We hebben ze maar geleerd om te 'pesten' met onze eigen aangepaste regels. Dit ging in een mix van hun beste engels en ons beste frans. We hebben veel gestameld en gelukkig ook veel gelachen.

    Na een slechte nacht en een prima ontbijt werd het anker gelicht en gingen we in een andere baai een 'Pearl farm' bezoeken en een rondje kayaken. Leuk om het proces te zien waarin een parel tot stond komt. Nog leuker om in een kajak een beetje rond te peddelen daar.

    Het was een geslaagde cruise, en, ondanks het sterk toeristische karakter, echt wel een aanrader. Zo kregen we in ongeveer 21 uur (de nuchtere optelsom van 2 dagen en een nacht) een mooie inblik in dit mooie stukje wereld van Ha Long Bay.    Läs mer

    Se översättning
  • 2025© FindPenguins
  • Hem
  • Om oss
  • Spåra gruppen
  • Press
  • Villkor
  • Integritet & Cookies
  • Hjälpcenter
  • Avtryck