Tchau Lisboa, oi Portimão

Sochtends wil Silvania eerst even naar de kapper, het liefst een brazilliaanse. We vinden er eentje in de buurt, maar moeten even
wachten. Tijd om een koffietje te doen, dat doen we gewoon bij de bakker.
Terwijl men bezig is met Silvania, ga ik terug om de koffers alvast in te pakken. Anders zit ik toch maar te wachten en dan is dat maar alvast gebeurd.
Ik haal Silvania weer op en we besluiten om onderweg te lunchen in een klein familierestaurantje dat we hebben gezien. Wat een schot in de roos! Lieve mensen en heerlijke dourade.

We mochten de huismeester appen voor een lift naar het vliegveld, dus dat doen we. Helaas laten we onze nieuwe zonnehoeden liggen op de hoedenplank, maar dat hebben we pas veel later door. We moesten namelijk terug naar het vliegveld om daar een auto op te halen bij de verhuurder, dat ging soepel. We krijgen onze Panda mee en beginnen aan de lange rit naar de Algarve. Onderweg vallen de droge heuvels nogal op, het lijkt net Afrika.

We hadden een booking staan bij Casa de João. Dat bleek helemaal niks. De man was onvriendelijk, we voelden ons niet welkom. Het leek wel alsof we het verkeerde adres hadden, het voelde heel raar. Na kort overleg zijn we weggegaan en hebben aangegeven dat we de booking annuleren. Het lijkt de man niks uit te maken. Het lijkt mij persoonlijk een goed idee als deze man iets anders gaat doen met zijn leven. Zo kan je niet gelukkig zijn.

Het voelt goed dat we zijn weggegaan. Goed gehandeld in een slechte situatie. Het is ondertussen wel al bijna avond, dus tijd voor actie. We bellen een pension in Portimão en we kunnen gelukkig gelijk komen. We worden vriendelijk welkom geheten, ondanks het late tijdstip. We krijgen zelfs gelijk een biertje van het huis! Oh wat een verschil, oh wat waren we blij!

Savonds gaan we nog even naar buiten voor een hapje eten. We kletsen wat met een paar brazillianen. We slapen lekker.Read more