Pacaya Vulcano

Om 10 voor 2 stond de bus voor ons hostel. Wij waren nog druk in de weer met het inpakken van flesjes water, muesli-repen en regenjassen want een guatemalteek die te vroeg komt, daar hadden we niet op gerekend (we hadden er in ons hoofd zelfs nog een gautemalteekse half uurtje bij opgeteld en rekenden dus op half 3).
De reis ging naar de actieve vulkaan Pacaya.
Bij aankomst in het national park kwamen we er achter dat we zeker niet de enigen waren die dit wel eens wilden zien, er waren veeeeel toeristen. Vandaar waarschijnlijk dat ieder groepje toeristen zijn eigen naam kreeg. Wij werden met 8 anderen de ¨poema´s gedoopt, het deed denken aan schoolreisjes van lang geleden.
Als gids kregen we ¨José Oké¨ mee (we going to climb volcano, ok? Volcano called Pacaya, ok? Vamenos Puma´s, ok? enz, enz). Maar afgezien van zijn irritante stopwoordje was het een goede en vriendelijke gids die onderweg veel uitlegde en liet zien. Dit leidde er wel toe dat we onderweg ingehaald werden door de mariposas (de vlindertjes), de tigres (de tijgertjes) en zo af en toe door een dikke Amerikaan op een mager paardje (oooh look at you all sweaty...poor people..you should have rented a horse!).
Na een wandeling van ruim 1,5 uur begon het landschap iets weg te krijgen van een maanlandschap ...Geen begroeiing meer en alleen nog maar zwarte rotsen in allerlei grillige vormen (lava dus ;-). Opzich al een bijzondere ervaring maar vooral het zien van magma (nog vloeibare lava) was bijzonder. Al toen we pas in de verte een streepje oranje zagen werd het steeds warmer onder onze voeten (bij sommige mensen waren de zolen aan het eind van de wandeling bijna volledig weggesmolten).
Dichterbij was het nog mooier: je kon het magma langzaam zien stromen en het oranje knalde tegen de zwarte achtergrond, bovendien smaakten de boven het magma geroosterde marshmellows heerlijk (de jongen die ze stond te roosteren had schoenen met stalen neuzen aan...in ruil voor een aantal marshmellows hebben we hem onze fles water gegeven om zijn tenen te blussen).
De wandeling terug werd begeleid door een tropische regenbui (lekker glibberen op modderige bospaadjes) maar het was het absoluut waard!Weiterlesen