Berg etappe

Om zeven uur ging de wekker....en om kwart voor acht waren we uitgecheckt uit het hotel en stonden we buiten te wachten op een taxi. We waren echt verbaasd dat we binnen een half uur op de terminal Sur waren...we hadden rekening gehouden met een enorme ochtendspits....maar die was er niet. Heleen kocht buskaartjes voor de trip naar Cali en ik ging op pad voor koek en zopie. In de wachthal was nog net tijd voor een capuchino en drie donuts en om 9 uur vertrokken we naar de terminal Norte om de rest van de passagiers op te pikken.....ook hier weinig noemenswaardige vertraging.
De reis werd een berg etappe....vergelijkbaar met de Alp d´Huez in de Tour de France. Hemelsbreed zou het een kort ritje moeten zijn.....maar de werkelijkheid was anders. Eén bochtenparcour...waar we soms misselijk van werden. En de rijstijl van de chauffeur was goed.....maar wederom een waaghals. Bij het kopen van de kaartjes waren we 7 dollar goedkoper uit dan de concollega´s....waarschijnlijk heeft dat niet alleen met de luxe van de bus te maken....maar de snelheid waarmee gereden wordt....we hebben ze regelmatig voorbij zien komen!
Wel bijzonder dat aale maatschappijen een overzicht bij het loket hebben hangen waarop staat dat ze nooit ongevallen of doden hebben gehad. Tevens hangen er leuzen bij de naam van de busmaatschappij als¨wij zijn beter dan u denkt dat we zijn¨ of ¨VIP...very important people¨.....da´s wel lachen.
Het is wel een enorme mooie tocht. De bergen zijn inmens en de vegetatie is wisselend en erg mooi! Het ene moment rijd je door een bananenplantage, dan weer door de naaldbomen....en even later door een steil berglandschap met gras en palmbomen waartussen Friese melkkoeien grazen....je komt ze overal tegen die zwart wit gevlekte Hollanders...
De misselijkheid onderweg werd tevens gevoed door het feit dat de airco uit ging de berg op, de gevaarlijke inhaal manouvres de in de blinde bochten en de enorme lange Amerikaanse vrachtwagens die bij sommige bochten over de andere weghelft uitzwaaiden. Ook bergafwaarts reden de grote jongens stapvoets...remmend op de motor.
Vreemd genoeg stonden er in veel bochten mensen welke met een rode vlag aangaven of er verekker aankwam....of dat we moesten stoppen om dalend en inhalend verkeer voor te laten. Erg handig....maar het leken ons vrijwilligers....en het was koud.....en wie betaald deze mensen?
Ook zijn we op de trip meer dan tien keer gestopt om te betalen bij de peage (we blijven het in het Frans uitspreken...weet ook niet waarom). Leuk detail....op de grote overkapping boven de peage stond een leus dat alcohol en verkeer niet samenging....deze werd enkel gesponsord door Johny Walker Whisky.....hahahaha. De peages waren ook streng beveiligd met militairen....net als veel andere punten onderweg. Voor tien jaar terug kon je hier niet veilig doorheen reizen...was dit nog een geurila gebied waar je leven niet veilig was. De nachtbussen waren tot voorkort ook nog wel eens doelwit voor overvallen...maar de militaire overmacht is ook s´nachts aanwezig om de veiligheid te borgen. Ook wordt er hard gewerkt aan nieuwe bruggen en betere en bredere wegen.
Het was eind van de middag dat we stopten in Armenia. Op de kaart pas halverwegen...inmiddels al acht uur onderweg! Tijd voor grijze soep met mais, grote borden pollo met kip, empanades en een toilet stop. Wij hebben het gehouden bij een empanada en een sapje....we hadden niet zo´n trek. Navraag bij één van de chauffeurs leverde ons het antwoord op dat we indedaad halverwegen waren....maar hij verwachtte wel rond de klok van 19.00 in Cali te zijn. We zouden betere wegen krijgen en geen bochten meer.
Uiteindelijk reden we om 21.15 uur Cali binnen....het had allemaal niet meegezeten.

Op het busstation zochten we in een internet café nog even naar het adres van Hostal Faffe Erde (waar we gereserveerd hadden) en liepen we naar de taxiplek. Er reden enorm veel taxi´s aan om mensen af te zetten bij de terminal....echter reden ze gelijk weer weg en namen ze ons niet mee. Na een derde voorval werd ons verteld dat de chauffeurs niemand mee mogen nemen. We moesten naar een andere plek lopen waar een enorme rij was waar de taxi´s voorreden om mensen op te halen. Er reden echter meer taxi´s leeg weg nadat er klanten afgezet waren...dan dat dat er in de rij stonden om mensen in te laden....en het ging één voor één. We hebben het niet begrepen!

Gelukkig hadden we een kamer gereserveerd.....we waren er helemaal klaar mee voor vandaag!Læs mere