Whale 🐋🐳

Op de bucketlist van Juana stond nog walvis spotten. Hier sloot ik me graag bij aan. Dus nadat we ons uit ons hostel hadden gecheckt gingen we naar de verzamel locatie. Vanaf daar zijn we met de bus naar de haven gebracht. In de haven lag een boot op ons te wachten om met ons de zee op te gaan. Juana heeft last van zeeziekte en had daarvoor van te voren een pilletje genomen. Ik dacht dat ik het wel aan zou kunnen. Niet dus. Het eerste gedeelte ging goed tot de kaptein echt het gas in trapte en elke golf even van dichtbij wilde zien. Toen waren de mee geleverde zakjes heel handig. Toen we aankwamen op de locatie van de gespotte walvis aankwamen. Ben ik naar de achterkant van de boot gegaan om te kunnen zitten in de frisse lucht. Waar ik mijn mede slachtoffers trof en duidelijk niet de enige was die het zwaar had. Schept een band.

Een half uur voor ons was een andere boot vertrokken die al de hele tijd de walvis aan het volgen waren maar hij maar niet naar boven kwam. Zij hebben het helaas na een uur moeten opgeven en zijn zonder walvis gezien te hebben terug gegaan. Wij hadden meer geluk na een half uur rond dobberen kwam hij boven en bleef hij een hele tijd boven. Het blijft een raar idee dat zulke grote beesten onder die laag water leven. Na 10 minuten boven te zijn geweest maakte hij een duik naar de diepte en konden we terug. De terug reis ging gelukkig beter al voelde ik me nog niet top. In Kaikoura is de kleinste en meest bedreigde dolfijnen soort ook te zien. Je moet heel veel geluk hebben maar dat hadden we want op de terug weg kwamen ze rond de boot zwemmen.

Eenmaal terug op vaste grond heb ik me opgefrist en zijn we samen met Sean terug gereden naar christurch. Waar Juana en ik morgen naar Nelson vliegen en afscheid nemen van onze grote vriend.Read more