De poort naar de hemel

's Ochtends worden we op tijd wakker om van het ontbijt bij de homestay te genieten, zelfs nog voor Karin's meeting om 8 uur. Helaas zijn onze hosts vandaag net een beetje laat en moet Karin haar portie gebakken eieren, worstjes en witte toast met pindakaas tot daarna bewaren. Ook in Japan schijnen stand-up meetings wel eens uit te lopen. Ruim tweeëneenhalf uur later zijn ze pas uitgekletst.

In de tussentijd ben ik naar de brommerverhuur gegaan die zogezegd echte handbakken had en inderdaad, hij heeft maar liefst twee Yamaha Exciters, 150 cc, 1 cylinder, 5 versnellingen en, godzijdank, een bedienbare koppeling. De een is wat prijziger dan de ander omdat die nieuwer is, maar ik zie dat bij senior het motorwaarschuwingslampje al brandt. Toch maar wat extra betalen, ik ga de rest van de week een langere solo-tour door de bergen van Hà Giang doen en dan wil ik niet met panne langs de weg komen te staan.

Zodra Karin haar ontbijt op heeft en we twee flesjes water en twee bananen die we later vergeten op te eten hebben ingepakt, gaan we op pad. We rijden vanuit Sa Pa in een kronkelweg naar boven over een van de uitlopers van Fansipan. De pas heet Heaven's Gate en wat mij betreft heeft ie die naam goed verdient. Zodra we boven zijn aangekomen nemen we even pauze voor het fantastische uitzicht en een fotoshoot met de toch iets sexyere nieuwe brommer. Hij rijdt een stuk fijner, veel meer als een echte motor en we hadden geen beter moment uit kunnen kiezen om te wisselen. Wát een weg hebben de Vietnamezen daar gebouwd zeg. Daar kunnen ze in de Alpen nog een puntje aan zuigen. Glad asfalt, zwiepende bochten, adembenemende uitzichten en geen hond op de weg (ook geen koeien of waterbuffels deze keer). Ik ben helemaal in mijn sas en ook Karin vermaakt zich achterop kostelijk.

Onder in het dal aangekomen nemen we pauze voor een koffie, waar de koffiejuffrouw uitgebreid de tijd voor neemt. Volgens mij doet iedereen dat in dit slaperige verzamelinkje huizen langs de weg wat denk ik voor een dorp door moet gaan. We vervolgen de weg met de intentie een grote cirkel om Sa Pa heen te maken, maar een eindeloze reeks wegwerkzaamheden goeit roet in het eten, we waren ook al wat laat vertrokken. Bij wegwerkzaamheden in Vietnam gooien ze om de een of andere reden een hele berg zand en grind over het bestaande wegdek, waardoor je flink moet vertragen. Ze zijn wel écht overal aan het werk. Niet zoals in Duitsland, waar ze 10km snelweg afzetten en je misschien ergens één sjofel daadwerkelijk in bediening ziet. Na een uur of anderhalf nemen we op een driepunt met uitzicht op een (actieve) graafmachine pauze voor gebakken rijst, die door een man met indrukwekkende wok-skills wordt bereid. Hier komen we erachter dat het rondje maken niet meer gaat lukken, dus keren we via dezelfde weg terug. Net op tijd voor een prachtige zonsondergang bovenaan de Heaven's Gate.Read more