Kōko-en

Na het bezoek aan het kasteel in Himeji begeven we ons in de schemering naar de naastgelegen tuin. Deze is inbegrepen in ons combi-ticket en is ook 's avonds open. Kōko-en is in 1992 aangelegd rondom het landhuis van een voormalige heerser van Himeji om het 100-jarige bestaan van de gemeente te vieren.

Deze tuin, of liever tuinen, zijn heel anders dan Ritsurin-Koen in Takamatsu, waar ik de dinsdag hiervoor ben geweest. Waar dat een uitgestrekt park met grote gazonnen en talloze dennen was, is dit een compacte, knusse serie aan tuinen. Het zijn er negen in totaal. We beginnen in de tuin rondom het landhuis can de heer (foto's 1 t/m 6). Dit is een werkelijk beeldige tuin met een behoorlijke vijver vol Koi, een uitstekende collectie knalrode Japanse esdoorns in hun volle herfstglorie, een mooie overdekte houten brug en natuurlijk watervallen. In het landhuis zelf is tegenwoordig een restaurant, waar inmiddels een flinke rij staat te wachten. Aan het eind van deze tuin staat een soort suppoost die ons vriendelijk aanspreekt als we even op de plattegrond kijken. Hij adviseert rustig door alle tuinen te wandelen, zodat we in het donker in de laatste tuin aankomen. Die van de heuvel en het meer. Daar zouden we dan het kasteel verlicht in het donker boven de bomen kunnen aanschouwen. Klinkt goed, dus we drentelen rustig door.

Na door de bloementuin, waar op de laatste novemberdag natuurlijk geen bloem bloeit, te zijn gewandeld en langs wat buitenmuren te hebben gelopen die met hun vuurkorven doen denken aan het decor voor een Samurai film, of aan een bepaald Japans level uit een James Bond spel (Nightfire) dat ik ooit heb gespeeld, komen we in de vlakke landschapstuin (foto 7). Misschien is dit wel de fijnste tuin waar ik tot nu toe ben geweest. De tuin van het huis van de heer was misschien een toonbeeld van hoe een Japanse tuin zou moeten zijn en Ritsurin-Koen misschien een spektakel van ruimte en kunstig gevormde bomen, maar deze tuin heeft een intimiteit die de rest ontbreekt. Het zachte kabbelen van het beekje dat door het midden stroomt en het andere perspectief op dezelfde bomen dat door iedere kronkel in het pad wordt gecreëerd brengt een intense rust.

De tuin van zomerbomen is zoals te verwachten niet op zijn uitbundigst, maar toch een fijn aanzicht. De tuin van dennen is mooi, maar brengt niet veel nieuws. Als we dan in de tuin van de heuvel en het meer komen zien we dat er een heel productieteam bezig is camera's en lampen neer te zetten. In het kasteel zagen we ook al behoorlijk wat voorbereidingen. Schijnbaar is er een lichtfestival wat binnenkort begint en ze lijken wat goeie promoshots te willen halen. We kunnen het kasteel hier inderdaad zien, maar zo donker is het nog niet dus we lopen nog even de bamboetuin in en besluiten dan toch maar nog een rondje door de hele tuin te doen. We zijn vooral benieuwd hoe de tuin van het huis van de heer er verlicht uitziet. Het antwoord is goed (foto's 8, 9 en 10).

Als we weer bij de heuvel en het meer komen, hebben we inderdaad een mooi plaatje van het verlichte kasteel boven de bomen uit (foto 12). De tuinen verlaten hebbende zien we dat de buitenmuren ook gaaf verlicht zijn (13), bijzondere combinatie tussen traditionele architectuur met een futuristische aanblik.

De dagtrip naar Himeji heeft zeker niet teleurgesteld. Het kasteel was volledig naar verwachting compleet de moeite waard en de tuin was een dikke vette kers erbovenop.Read more