Inari

Maandagochtend besluit ik de berg Inari te beklimmen. Ons appartement licht aan de voet van de berg, naast twee stations (verschillende spoorwegbedrijven) en Fushimi Inari-Taisha, het belangrijkste heiligdom geweid aan Inari. Inari is een van de voornaamste Kami (Shinto god), en wordt geassocieerd met vossen, vruchtbaarheid, rijst, thee, sake en welvaart in het algemeen. Vooral vanwege dat laatste hebben veel Japanse bedrijven Torii gedoneerd om op de berg te zetten. Door de oranje gangen die de inmiddels 10.000 (!) Torii vormen is het een van Kyōto's meest populaire toeristische attracties geworden. Vooral voor Insta-girls.

Bij de ingang van de jinja zie ik meteen al een beeld van een vos met met een bos rijst in zijn mond (2), een prominent symbool voor Inari dat nog vaak terug zal komen. Het is druk. En in de met Torii overdekte eerste paden naar boven is het werkelijk achter de andere toeristen aan schuifelen (4, 5). Ik krijg er al snel de pest in en besluit bij de eerste gelegenheid een zijpad het bos in te nemen. Meteen uitgestorven. Ik loop door een bamboebos en kom wat van de kleinere sub-jinja die over de hele berg verspreid zijn (5-8). Ik heb op mijn hiking-app een route gevonden waarbij ik wat hoger weer bij de hoofdpaden kom en het is nu rustig genoeg om gewoon te kunnen wandelen (maar nog steeds best druk). Iets hoger is een mooi uitzicht over de stad (10) en op weg naar de top kom ik allerlei prachtige heiligdommen tegen (11-14). Het begint ook steeds rustiger te worden, schijnbaar hebben de meeste toeristen geen zin om 1,5 uur een berg op te lopen. Ik wel en ik ren bijna met twee treden tegelijk de paden op. Zo kom ik eindelijk een goed foto-moment tegen (15). Vanaf de top is er een andere route naar beneden en ik zie dat op de achterkanten van de Torii de namen van de donateurs staan (16, 17).

Beneden aangekomen merk ik dat ik nog wel tijd heb om ook naar Tōfuku-ji te gaan. Een grote, Zen-Boeddhistische tempel in de buurt. Er is een indrukwekkende poort (18) waar je alleen omheen mag lopen en de centrale hal (19) is wederom een prachtige houtconstructie. Natuurlijk mag ook de bijbehorende Zen-tuin met geharkt grind niet ontbreken (20).Read more