Fuji

Vanuit Kyōto nemen we de Tokaido Shinkansen richting Tōkyō. We stappen alleen een paar haltes eerder uit, in Mishima. Daar wachten we bij een laaghangende zon op de lokale trein. Ik maak een foto van het perron en de eenzame sporen in de gloed van de winterzon (2). Na een uurtje lokale trein en nog twee in de bus komen we aan in Kawaguchiko, een dorpje aan een van de vijf meren aan de noordkant van Fuji-san. We hebben de berg natuurlijk allang gezien vanuit de Shinkansen, die aan de zuidkant passeert (1), maar als ik hem de volgende ochtend vanuit ons raam boven de daken uit zie torenen, wordt ik er toch even stil van (3). Het is een imposant gezicht, die eenzame berg die drieëneenhalve kilometer boven de zee uit torent.

We verblijven deze week in een erg fijn appartement, met goede keuken dus we koken lekker vaak. Omdat we donderdag al weer doorgaan naar Matsumoto en het dinsdagochten regenachtig is, besluiten we woensdagochten de bus naar het 5e station te nemen. Dat is de hoogste ring op de berg waar de weg naartoe gaat. Vanuit daar is het wel mogelijk om door te hiken naar de top, maar daar is de winter het seizoen niet voor en bovendien heb je daar minstens een dag voor nodig. Woensdagochten reageren we verrukt op het uitzicht, het heeft die nacht gesneeuwd op de berg en hij schittert overal bovenuit (4). Onze verrukking verandert echter snel in ontzetting als we door de busschauffeur worden verteld dat er geen bus de berg op gaat, omdat de weg is dichtgesneeuwd. We besluiten dan maar naar het meer te lopen en onderweg hebben we ook een paar mooie uitzichten (6-8). De volgende ochtend proberen we het voordat we naar Matsumoto gaan nog eens, maar helaas, geen cigaar. Wel nog één laatste foto (9).En savoir plus