Đà Lạt

October 2023
A short but fine adventure by Lou Read more
  • 6footprints
  • 1countries
  • 4days
  • 48photos
  • 1videos
  • 385kilometers
  • 294kilometers
  • Day 1

    Lang Biang

    October 20, 2023 in Vietnam ⋅ ⛅ 18 °C

    Ik moest nog een paar uur wachten tot ik Maxim en Lisa zou ontmoeten bij het hotel. Perfecte gelegenheid om zonder voorbereiding en met een zware rugzak de hoogste berg in de omgeving te beklimmen. Na een typisch Vietnamees ontbijt (noedelsoep met ondefinieerbare stukken vlees) maar gaan stappen. 500 hoogtemeters in ruim 4 uur heen en terug was het plan. Na 20 minuten vrij stijl stappen dacht ik maar even mijn eerste drinkpauze te houden. Tas open. Waterfles zonder dop. Zonder dop? Ja, die was losgeraakt. Misschien toen ik mijn tas een beekje over slingerde om er vervolgens zelf achterna te springen. Alles nat, geen water meer.

    Tja, jammer dan. Teruglopen? Nog een aantal uur in de Vietnamese zon een berg op lopen is toch niet zo verstandig. Maar wacht! Ik stond nog vlakbij datzelfde beekje waar ik eerder overheen was gesprongen. Zomaar ergens water drinken in Vietnam is natuurlijk een beetje riskant, maar zo bovenop een berg, stroomopwaarts van enige bewoning moet kunnen (al waren mijn darmen het daar 's avonds niet noodzakelijk mee eens, of kwam dat dan toch door het ontbijt?). Flesje gevuld en door dan maar.

    Op zo'n 60% van de route was ik de asfaltweg die naar een lagere piek op de berg ging voor het laatst tegengekomen. Daarna alleen een smal pad door het bos door maar de piek. Daar kwam ik echter niet ver op want mijn pad werd geblokkeerd door een stel imposante waterbuffels met kalveren (foto 3). Daar ga ik me niet tussendoor wurmen en omlopen ging helaas ook niet. Dan maar naar de lagere piek waar de weg aankomt.

    Een half uurtje relatief vlak lopen verder kom ik aan op de zogeheten "Radar Peak". Het is een bijna surrealistische ervaring. Dik anderhalf uur door het ongerepte bos met geen ziel in zicht en plotseling is daar een vreemd gecureerd parkje met kitscherige Instagram-fotospots. Wel een gaaf beeld van een hele grote mier (foto 6) met daarnaast een hele kleine olifant en het uitzicht is ook niet mis. Het stikt er van de toeristen en na een glas heerlijk verfrissende limonade probeer ik een van de minivan-chaffeurs over te halen mij een lift naar beneden te geven, maar helaas, ze zitten allemaal volgeboekt met de voorgenoemde toeristen. Één van hen wil wel op en neer om mij weg te brengen, maar hij vraagt daar een onredelijk bedrag voor. Dan maar nog een uurtje de berg af lopen...
    Read more

  • Day 1

    Een avond in Đà Lạt

    October 20, 2023 in Vietnam ⋅ ☁️ 24 °C

    Na een rendezvous met Maxim en Lisa en een zeer welkom middagdutje zijn we de stad gaan verkennen. Op sandalen, want ik had inmiddels wel blaren van mijn schoenen gekregen.

    Đà Lạt heeft zoals de meeste Vietnamese steden een grote, overdekte markt. Altijd leuk om even rond te kijken. Het meer dat midden in de stad ligt is toch wel het hoogtepunt (of dieptepunt, voor de meer geografisch georiënteerden onder ons). We werden getrakteerd op goed weer en een mooie wolkenlucht. Eindelijk temperaturen waarop je gewoon kunt ademen en rondlopen zonder jezelf binnen 5 minuten in een zoutwaterbad van eigen makelij te bevinden. Na zo'n 4 kilometer rond het meer te hebben gelopen kwamen we nog bij een grappig parkje vol houten beelden en een traditionele hut.

    's Avonds hebben we ons op weg naar het restaurant (Vietnamese BBQ, erg lekker) laten verleiden om vooraf nog even typisch lokaal streetfood te proberen: Bánh tráng nướng. Dat is een soort rijstpannekoek waar men boven een kolenvuurtje een eitje op bakt en dat garneert met worst, bladgroen, gedroogde visflakes en saus. Of zoals ze het hier zeggen: "Đà Lạt pizza, sir? Đà Lạt pizza?"
    We moesten wel halverwege snel opstaan omdat er politie aankwam en de eigenaar even de tafels naar binnen moest gooien om een boete te voorkomen. Ik hoop dat het nog op tijd was...

    Tot slot hebben we nog een rondje over de bekende en gezellig drukke nachtmarkt van Đà Lạt gedaan en hebben we de avond afgemaakt met een potje toepen in een toetjes-café.
    Read more

  • Day 2

    Toeristenland

    October 21, 2023 in Vietnam ⋅ ☁️ 24 °C

    De volgende dag gaan we met zijn drieën naar het meer ten zuiden van Đà Lạt. Daaromheen zijn een aantal populaire attracties voor toeristen.

    Om te beginnen nemen we een kabelbaan die over de heuvelrug afdaalt naar een Zen-Boeddhistisch klooster met een prachtige tuin vol Bonsai. Ééntje waarvan zelfs een vaas in de wortels verwerkt zit. Vanaf daar is het 20 minuutjes wandelen naar de Datanla watervallen. Om bij de watervallen zelf te komen, moet je een vrij prijzige, maar wel vermakelijke rodelbaan nemen. Ja, ze zetten hier flink in op het toerisme en daar hoort een set spectaculaire watervallen omtoveren tot amusementspark ook bij.

    Bij de uitgang van het park vinden we net een taxi die ons wel naar de volgende bestemming kan brengen: de zogeheten "Clay tunnel" een beeldentuin vol beelden van, je raad het al: beton. De meeste beelden zijn een beetje knullig gemaakt (ik ken iemand die dat veel beter kan) en het is duidelijk puur en alleen voor toeristen bedoelt. Er zitten wel leuke dingen bij, de draak bij de ingang is niet mis bijvoorbeeld. Het hoogtepunt is echter een aparte COVID 19-tuin. Deze staat vol met absurde beelden van Covidjes die in elkaar worden geslagen en doorboord door hand-sanitizers en vaccins. Ze nemen het gevecht tegen Covid hier wel heel letterlijk op.
    Read more

  • Day 3

    Mountainbiken

    October 22, 2023 in Vietnam

    Ik wilde graag meer van de natuur rond Đà Lạt zien en ook graag wat actiefs doen. Even gekeken en er zijn wel wat mountainbike tours. Wel prijzig, terwijl je voor nog geen 5 euro zelf een mountainbike kan huren voor een dag. Op een van de toursites kon ik een kaart downloaden van hun route, hebbes. Maxim en Lisa ook overgehaald en rond een uur of elf stonden we bij de verhuur. Na een kwartiertje door de stad fietsen begaf Maxim's voorderailleur het helaas al (later bleek dat we per ongeluk níet naar de goed aangeschreven verhuur waren gegaan die ik eerder had gevonden). Er viel met de achterversnellingen nog wel genoeg te doen, dus ik nam die fiets maar over.

    Tegen de tijd dat we in de buurt van de echte trails in de bergen kwamen, echter, zag de lucht voor ons er wel héél onheilspellend uit. Even onderdak zoeken bij een biljartcafé waar wat oude mannen zaten te mens-erger-je-nietten. Nog geen twee minuten later brak de pleuris uit, nét op tijd.

    Over de regen: Als het in Vietnam begint te regenen is dat wat anders dan in Nederland. Zelfs een zomerse onweersbui in ons gematigd-maritieme land begint vaak met wat rustigere regen, gaat dan 5 à 10 minuten flink tekeer en zwakt weer af. In de tropen gaat het binnen een halve minuut van nul naar driehonderd en dat houdt dan een goed half uur aan. Fijn als je dan al onder een dak zit.

    Toen de regen eindelijk afnam en ik Maxim en Lisa stevig had afgedroogd met biljarten (revange voor de boerenbridge van de vorige avond) gingen we weer op weg. We besloten maar niet de modderige bergpaadjes die op de route stonden te trotseren. Daar zouden we nu met hetzelfde gemak van afgleiden als dat ieder schandaal dat van Teflon-Mark doet. Op de kaart een weg gevonden waar we in een rondje wel weer terug zouden moeten komen bij af. Die "weg" had uiteindelijk nog verassend veel weg van een serieuze mountainbike trail. Hebben we dat ook weer gehad. Nadat het dood bleek te lopen in een boerderij, hebben we rechtsomkeert gemaakt en de fietsen via een heerlijke afdaling teruggebracht naar de verhuur. Op de wandeling terug naar het hotel hebben we nog goed genoten van de bánh mì (Vietnamese belegde stokbroodjes) die we voor onderweg mee hadden genomen.
    Read more

  • Day 4

    Terug naar Ho Chi Minh City

    October 23, 2023 in Vietnam ⋅ ⛅ 26 °C

    De laatste avond in Đà Lạt zijn we na een korte wandeling langs het meer en om een creatief geparkeerde auto nog wat spotgoedkope takoyaki en ramen gaan eten. De smaak had wat meer gemogen, maar voor nog geen 3 euro per persoon (inclusief drankje) zeker niet mis. Na een prima cocktail en voor Maxim een eigenlijk nog veel betere mocktail liepen we nog langs een bierwinkeltje om wat extra vloeibaar vermaak aan te schaffen. Dat hadden we wel nodig om ons potje dierenspel van record-lengte af te maken. Dat is dat spel waarbij je steeds een dier moet noemen dat begint met de slotletter van het laatstgenoemde dier. Uiteindelijk zijn zowel de grote bonte specht als de kleine bonte specht aan de beurt gekomen. In de winkel kon ik mijn ogen niet geloven: ze hadden Jopen. Het biermerk dat ooit in een oude kerk in Haarlem is begonnen en inmiddels is uitgegroeid tot mijn persoonlijke favoriet. Dat had ik hier nou niet verwacht, Leffe of Hoegaarden is tot daar aan toe, maar Jopen? Score!

    Na verassend helder wakker te zijn geworden en bij ons inmiddels gebruikelijke cafeetje een koffie te hebben genoten, besluiten we dat het te regenachtig en te krap in de tijd is om nog een laatste pagoda te bezoeken. Ik neem voorlopig afscheid van Maxim en Lisa (die zie ik volgende week waarschijnlijk in het Noorden weer) en pak een Grab naar het busstation. De bussen (en tours en andere touristenvoorzieningen trouwens) hebben hier overal minstens één, maar vaak wel een paar bijvoeglijk naamwoorden die luxe uit zouden moeten stralen opgeplakt gekregen: Exclusive, Luxury, Limo etc. Ik was in dit geval niet voor het meest superlatieve VIP geval gegaan omdat die mij op de heenweg bijna een hernia bezorgt heeft door plaatsen te bieden die zowel géén bed als géén stoel waren, maar wel pretenties hadden voor beiden. De huidige, gewoon "luxury" bus nam genoegen met gewoon lekker lange ligstoelen. Veel beter.

    Wat minder goed was, was dat deze bus schijnbaar niet naar het busstation midden in de stad ging, maar naar een modderpoel aan de andere kant van de rivier (helaas geen foto van). Had ik toch die Exclusive VIP optie moeten nemen... Het was zo afgelegen dat mijn Grab-app zelfs geen chauffeurs kon vinden om me naar huis te brengen. Na een stukje lopen kwam ik een behulpzame local tegen die geen woord Engels sprak, maar wel op wonderbaarlijke wijze een Grab naar dit gat kon ontbieden. Eenmaal thuis aangekomen en gedoucht ben ik lekker met Karin hotpot gaan eten. Toch ook fijn om weer terug te zijn.
    Read more