Grensoverschrijdend gedrag

Ahh de wekker. Wat een vreselijk geluid op de vroege ochtend. Maar we moesten wel, dus even douchen en klaarmaken en om 5:55 stonden we dan klaar om opgehaald te worden door onze chauffeur.
Hij waarschuwde ons van te voren dat we een formulier nodig hadden om de grens over te steken. Jona en Alex hadden deze niet, ze hadden zelfs geen stempel. Wat we wel hadden was een papiertje met een QR-code erop die we nodig hadden als we Mexico uit wilde gaan.
Maar de tocht tot de grens verliep goed en de zenuwen liepen steeds hoger op: mogen we wel de grens over. Gelukkig voor ons zaten er in de bus nog meer Nederlanders die het ook niet gelukt was het formulier te krijgen.
Eenmaal bij de grens stonden we lang in de rij aangezien iedereen problemen had. Wonder boven wonder, Jona en Alex staan bij de man die de stempels uit deelt (Nils had wel een formulier en was al klaar), hij scant de QR-code en Jona en Alex krijgen een stempel en mogen door.
De tweede helft van de tocht duurde een stuk langer, maar ondertussen konden we wel genieten van het mooie uitzicht. Dat was, als onze buschauffeur niet constant met gevaar voor eigen leven op de linkerhand zou rijden, best een leuke ervaring.

Dan eindelijk, rond 9 uur stonden we in het dorp van aankomst. Alleen één probleem, ons dorp lag aan de andere kant van het meer.
Maar geen zorgen, door Jona’s goede communicatie met een taxichauffeur kregen wij in het donker een privé rit over het meer. Samen met Dominique, een backpackster die toevallig naar hetzelfde dorp moest.
Daar aangekomen stortte we allemaal op bed en gingen met een gerust hart slapen. (Behalve Jona want die moest om half 2 op om een tentamen te maken)Læs mere