Mama op bezoek, duiken op Lambai Island

Het is ondertussen een aantal weken gelden dat ik een nieuwe bijdrage hebt geleverd. Maar ik ben weer terug en er is genoeg om te delen. 
Kort na Japan kwam mijn lieve moeder aan in Taipei. Ongelofelijk fijn om die vrouw wee in m’n armen te sluiten en een aantal waardevolle dagen samen te spenderen. We vertrokken snel met de scooter op avontuur zuidwaarts de rimboe in waar we drie dagen samen in de natuur spendeerde. Hiken, zwemmen in een rivier, vis eten, hotsprings bezoeken, naar zee en als afsluiter Thousand Island Lake bewonderen. Na deze actieve drie dagen moest het weekend op Jonaanse wijze worden afgesloten met een gondel ritje opgevolgd door een flinke hike naar een waterval. Dit deden we niet alleen maar met een grote groep van mede-studenten en ouders die al kletsen de berg op wandelden. De laatste dagen met mama moest ik mij wat meer focussen op de midterms van mijn studie terwijl we kleine uitstapjes als night markets, samen zwemmen en studeersessies op uni maakten. Het afscheid was bijzonder en verdrietig, maar de drie maanden tot het weerzien zullen snel voorbij vliegen!
Geen tijd voor rust en datzelfde weekend vertrok ik met de 350 km per uur rijdende High Speed Railway naar Kaohsiung in het zuiden van Taiwan. Daar spendeerde ik een dag met de Duitser Paul, de Nederlander Joost en de Zweed Adam waarna Paul en ik naar Lambai Island doorreisden om 24 uur van het eilandleven te proeven. En dat lukte zeker, want we waren nog niet aangekomen of we doken de zee in met schildpadden van een meter groot recht voor onze neus. Maar dit smaakte naar meer dus huurde we een scooter, reden we naar de eerste de beste dive school met de vraag of er de volgende dag ruimte was voor twee duiken. Zo gezegd zo gedaan en toevallig hadden ze nog een paar bedden vrij waar we konden overnachten tot de wekker voor het duiken afging de volgende dag. Ik moet eerlijk bekennen dat ik nogal gespannen was, want het was voor mij alweer drie jaar geleden dat ik voor het laatst had gedoken terwijl Paul en de dive guide op regelmatige basis in de onderwaterwereld te vinden waren. Nou de spanning bleef maar opbouwen, maar het moment dat we in het water lagen en afzakte naar de bodem zakte ook alle spanning weg. En jeetje wat is het toch leuk om op de bodem van de zee rond te dwalen op zoek naar koraal en vis. Dus reken maar dat mijn duikavonturen worden vervolgd deze reis met als kandidaatduiklocaties Maleisië en Egypte.
Maar goed de reis terug naar Taipei was minder plezant met vijf uur op de grond zitten in de volste wagons die ik ooit heb gezien, maar dat mocht de pret van het nagenieten niet drukken.
Het is nu een week later en afgelopen week heb ik het wat rustiger aan gedaan voor zo ver ik dat kan met vooral sporten en studeren zonder weinig buitentijd. Want na de vorige typhoon die meeviel had ik deze genaamd Kong-Rey flink onderschat. Het heeft me weer laten inzien dat de natuur “ingen lek” (lees: geen spel/no joke) is en dat is ook te zien aan de schade die je de dagen erna overal terug ziet. Het zijn vooral de bomen en bladeren die zich als een deken over sommige delen van de stad hebben gelegd die de Taiwanezen met man en macht proberen weg te werken. Gelukkig waren er bijzonder weinig doden gevallen bij deze storm ondanks de intensiteit die ze in decennia niet hebben gezien. Twee dagen na de Typhoon heb ik dagje gezeild met alleen maar Taiwanezen waarbij ik met mijn minimale “Mookse Zeilweek toen ik 14 was” ervaring mijzelf tot stuurman heb gebluft wat naar omstandigheden nog best goed ging, ook al moet ik wel toegeven dat de een wat ervaren zeiler het overnam toen de wind mij een maatje te groot werd. 
De komende weken blijf ik mijn routine volgen met als doel een beter beeld vormen van wat ik volgend jaar na het afronden van m’n studie met m’n tijd wil gaan doen. 
Maar nu heb ik een heel boekwerk geschreven dus ik eindig het verslag hier.
Ps. Eind deze maand staat er een roadtrip door het regenwoud van Borneo, Maleisië gepland, dus daar later meer over!Leggi altro