Rens Wegerif

Voor de wekker wakker stond ik om 05:45 naast mijn bed. Bij de receptie een papieren zakje gevuld met ontbijt een zogenaamde Grab en Go. Op de vouchers staat bij elk hotel dat ik een Continental ontbijt heb maar die is me nog nergens aangeboden. Misschien maar beter ook.

Na een rit van een goed uur stond ik om 07:00 'boven aan de piste' van de South Kaibab trail. Keith Vanderploeg had dit gister aangeraden, want divers landschap en relatief kort.

Er zijn op de trials in de Grand Canyon een soort tussendoelen. Op deze route zijn dat onder andere Ooh-Aah Point (voor Amerikanen is de wereld een grote grap), Cedar Ridge en Skeleton Point.

Hiken in GC wordt omschreven als een omgekeerde berg beklimming: eerst er af dan er op. Dat en het feit dat ik later op de dag de Bright Angel trail nog wou doen deed me besluiten tot Cedar Ridge te hiken, daar te ontbijten en dan weer omhoog te gaan.

Leuk om af te dalen in dit inmense natuurfenomeen. Je denkt dat je het snapt, je loopt een uur naar beneden en dan is je gevoel van perspectief weer veranderd. Zo inmens diep en groot. Foto's hebben eigenlijk geen zin. Komt dat zien!

Aan de start van de afdaling werd ik ingehaald door een stel muilezels. Die scheten het hele pad vol, wat een extra dimensie aan het wandelen gaf. Geen idee wat ze die beesten te vreten geven maar de tranen sprongen me af en toe in de ogen.

Bij Cedar Ridge aangekomen een praatje met een Ranger. Ze houden in de gaten of alle wandelaars een reëel zelfbeeld hebben en een daarmee overeenstemmend doel. Ze kunnen je niet dwingen om iets wel of niet te doen, maar proberen te voorkomen dat er mensen gered moeten worden.

De weg naar boven was best intens! Zweet blank op de kop. Maar misschien had dat ook met het tempo te maken. En dit tempo had dan weer met de muilezel stront te maken. Stevig doorgelopen, maar was lekker!

Boven even uit hijgen en de fles gevuld met onvervalst Grand Canyon bronwater. Toen naar de auto gelopen, die stond een kwartiertje verderop.

Vervolgens naar de Bright Angel lodge gereden met de auto, dat is zo'n 10 minuten verderop. Volle parkeerplaatsen maar gelukkig reed er net iemand weg. Daar een kop koffie en beetje over de rand kijken.

En ik zag Keith weer! Dat was toevallig en leuk.

Toen begonnen aan de Bright Angel. Deze trail is het populairst. Ik geloof dat dit zelfs de eerste commerciële trail was. Deze route is wat minder stijl en qua uitzicht iets monotoner, je volgt 1 bergwand als het ware. Ik ben tot het eerste kasteeltje gekomen, 1.5 Mile Resthouse. Moest ook weer naar boven en hee, tis vakantie he! Bij het Resthouse (toilet gebouwtje) weer omgewisseld naar de sandalen en toen weer naar boven gestiefeld.

Boven aangekomen toch wel trots en stoer om in de GC te hebben gewandeld!

Ik had het idee om wat eten te halen bij de Lodge, maar er waren net wat tour bussen leeg gelopen. Dus toen ben ik weer naar Hopi House gewandeld, dat is wel in de buurt, omdat ik daar een mooi boek had gezien over Hopi beeldjes. Die was niet zo duur dus de koffer wordt weer zwaarder...

Omdat ik morgen een stuk moet rijden, de bus ladingen nog steeds niet weg waren en ik twijfelde of de restaurants eerder zouden sluiten ivm Memorial Day, besloot ik naar de supermarkt te gaan waar we gister ook een broodje hadden gegeten.

Vervolgens naar Yavapai Point gegaan om daar aan de rand te lunchen.

Als afsluiter naar het Visitor Center en Mather Point. Het Center was dicht. Als het gebouwd is naar de hoeveelheid toeristen die hier komen, wil ik hier niet in het hoogseizoen zijn...

Goed, een mens kan maar zo en zo lang een groot gat in kijken dus om 1600 vond ik het wel mooi geweest.

Naar het hotel gereden, onderweg getankt, een plonsje in het zwembad en de eerder gekochte salade opgegeten. Zo de koffer dicht proberen te krijgen en an morgen toeren naar Joshua Tree, 29 Palms!Read more