De wereld aan onze voeten

Ter hoogte van Rockhampton ontwaren we voor het eerst in tijden weer eens een blauwe hemel.. En zon! Met ons raampje open en een dikke grijns op ons gezicht cruisen we richting Hervey Bay, waar het zonnetje nog harder schijnt. We kijken elkaar aan.. Dat verandert de zaak! Zullen we dan toch nog ons gedroomde hikeavontuur op Fraser Island doorzetten? Een paar telefoontjes later hebben we 2 tickets voor de ferry, plus een kampeerplekje op de hikers only campsite bij Lake McKenzie weten te regelen. Te gek!

Het is een prachtige dag als we met onze giga backpacks aan land komen van het grootste zand-eiland ter wereld. De meeste mensen boeken een 4wd tour om dagenlang over de stranden te crossen en alle zoetwatermeren te ontdekken op het eiland. Lijkt ons ook te gek, echt, maar het is een beetje te duur voor ons. Niet getreurd, want wij gaan deze fantastische plek gewoon te voet ontdekken! Het blijkt het beste idee ooit. We zijn de enige wandelaars (gekken) die het erop wagen, en we worden beloond met waanzinnig mooie uitzichten op de stranden aan de westkust van het eiland die verboden zijn voor verkeer. Lekker rustig dus. Na een kilometer of veertien bereiken we eindelijk ons kamp. Het lopen was behoorlijk zwaar met onze niet-bepaald-lichtgewicht tent, slaapzakken en kookstel, maar het is leuk om onze camping gear uit Mongolië nog een laatste keer te kunnen gebruiken. Dan de beloning.. Lake McKenzie is schitterend! Een waanzinnig helder lichtblauw meer en een prachtig wit zandstrand, omgeven door dichte groene bossen. Enorm indrukwekkend!

Als de avond valt verdwijnen langzaam alle dagjesmensen, en ineens zijn we helemaal alleen. Magisch. Ook een beetje spannend want Fraser Island is het territorium van de dingo, een soort wilde hond die nog wel eens gevaarlijk uit de hoek wil komen. Als de zon onder is koelt het zo snel af dat we ons maar snel in ons tentje op de omheinde camping terugtrekken (gelukkig dingo-proof). We zijn verrast als we ontdekken dat we helemaal alleen zijn op de camping, en dus de enige living souls in de wijde omgeving. Bizar! We koken snel een maaltje van instant pasta met gevriesdroogde erwtjes (alles om maar zo weinig mogelijk kilo's mee te hoeven zeulen) en kruipen in onze slaapzakken. Omdat we geen slaapmatjes hebben meegenomen en de grond toch iets harder blijkt te zijn dan gedacht maken we ons op voor een lange, slapeloze nacht..

De volgende ochtend staan we vroeg op. Veel geslapen hebben we niet, maar dat zijn we snel vergeten als we de zon langzaam zien rijzen boven het meer. Dachten we gisteren al een magisch moment te hebben meegemaakt: dit is pas echt een 'knijp in je arm/vergeet je nooit meer' moment! Een vol uur zijn we er alleen. Het water een perfecte weerspiegeling, geen enkele rimpeling die het oppervlak verstoort. In de mist die het het meer zo vroeg in de ochtend nog aan het oog onttrekt zien we regenbogen, en we nemen zo veel foto's dat we er op een gegeven moment genoeg van hebben en alleen maar willen zíen, aanschouwen, zonder cameralens voor onze neus. Dan komt Thomas met het idee om een aanloop te nemen en het ijs- en ijskoude water in te rennen. Het is zo'n belachelijk idee dat we het gewoon maar doen.. Yihaaaaa! En koud dat het was? Haha!

Als de eerste buslading mensen de stilte verbreekt is het bijzondere moment voorbij. Lake McKenzie is niet langer van ons tweetjes. Nu is het gewoon de grootste toeristenattractie van het eiland. Ook mooi, maar voor ons is het tijd om te gaan. We breken ons tentje af en beginnen met een veel lichtere backpack aan onze weg terug. De weg terug blijkt gek genoeg een stuk korter dan de heenweg. Kennelijk hebben we op de heenweg -mét onze zware backpacks- een omweg genomen en 3 kilometer meer gelopen dan nodig was.

Even later zitten we weer op de ferry terug naar het vasteland, nog helemaal 'glowy' van de fantastische 24 uur die we beleefd hebben. Fraser Island was absoluut het hoogtepunt van ons verblijf in Australië!Read more