Sayōnara Nihon (さようなら日本)

Vanmorgen ging de wekker om 06:30. Omdat het hier in Japan erg vroeg licht is was ik al wakker. Rugzak was al gepakt en liep dus ook een kwartier eerder dan gepland het hotel uit.

Busstation is een klein stukje lopen. Ik ken de route en situatie al dus alles gaat op een soort van routine. Heb warempel nu ook een bus eerder naar het vliegveld.

Meteen maar even het saldo op mijn Suica opgemaakt aan wat drinken en een broodje.

Toen ik, een maand geleden, de vlucht van vandaag boekte verdween hij in de allerlaatste stap ineens. Was onder mijn neus uitverkocht. De enige optie die er nog was om te vliegen vandaag…..business class.
Maar dan wel in de light variant. Volledig business class is alleen voor de happy few in onze familie 🤪

Normaal boek ik dat nooit evenals de extra opties voor priority en stoelkeuze. Maar het is wel lekker voor een keer. De rij overslaan bij het inchecken en als eerste boarden.
En de ruimere zittingen natuurlijk.

Vandaag verlaat ik Japan en vlieg naar Korea. Seoul om precies te zijn.

Voor Intimi:
Terugkijkend op alweer mijn derde bezoek aan dit land heb ik toch weer nieuwe dingen gezien en geleerd. Het land is in de afgelopen tien jaar nog weer een stuk toegankelijker geworden maar het blijft Japan en heeft zijn unieke identiteit niet verloren.

Ik kan niet precies de vinger leggen op wat mij zo enorm trekt maar op de een of andere manier is er iets in dit land en deze cultuur wat 100% matched met waar ik mij prettig bij voel.

Het is bijvoorbeeld belachelijk dat wij westerners verbaasd zijn dat hier zaken punctueel op de seconde gebeuren. De trein en bussen op de cm stoppen waar ze horen en mensen dan ook netjes op elkaar wachten met uit en instappen. Terwijl dit in zowel de Japanse als mijn beleving de normaalste zaak van de wereld is.

Voor nu zeg ik Sayōnara Nihon. Dōmo arigatōgozaimasu. Tot de volgende keer, maar dan waarschijnlijk in de vorm van een road-trip.Read more