Naar Dali

Met mijn vorige china reis nog in gedachten, toen ik meer dan een uur moest aanschuiven om mijn mobile ticket om te wisselen naar een papieren, was ik twee uur op voorhand op het station. En dit was zeker anderhalf uur te vroeg. Er is geen papieren ticket meer, en ook geen mobile, je pasport is je ticket.
Ik had een eersteklas ticket gekocht, waardoor ik een ruime zetel had op de twee uur durende rit. Er is geen ticket controle op de trein, de zetels zijn gereserveerd dus ze weten wie waar zit. Ik weet niet hoe het is in tweede klas, maar in eerste komt de conducteur je vertellen wanneer je moet afstappen.
Een taxi nemen naar hotel is eenvoudig en zelfs bij taxi's moet ik niet met cash afkomen, hij had enkel weixin pay van wechat, en ik had dit gelukkig ingesteld, wel moest hij me even helpen met waar het verstopt zat in de app.
Het hotel dat ik uitgekozen heb heeft de mooiste kamer tot nu toe, en ook twee honden en een tiental dikke katten.
Het is wat vreemd, de oude stad licht op een half uur rijden van de nieuwe, wat het iets rustiger maakt qua verkeer. De stad Dali is vernoemd naar de stam die hier woont, een etnische minderheid in china en vele komen naar hier om fotoshoots te doen in hun traditionele kledij van de stam. Ik heb mij geconcentreerd op rondwandelen, foto's nemen van alles behalve mezelf, en streetfood natuurlijk. En zo zit ik alweer boven de 20000 stappen terwijl ik beter wat zou rusten, de vermoeidheid begint op te stapelen.
Vroeg gaan slapen blijft mislukken, ik kom altijd iets tegen dat mij afleidt, maar uiteindelijk zal ik wel op hotel geraken. Ik typ dit nu in een craft beer bar die ik toevallig tegenkom op weg naar hotel, een vrij rustige plaats, wat uniek is hier in een stad waar de winkeliers door megafoons staan te roepen op straat.Read more