Bandung

Woensdag slapen we lekker uit. De eigenaresse heeft in verband met het Suikerfeest allemaal lekker eten gemaakt wat wij mogen pakken. Aan de ontbijttafel zit een Nederlands stelletje. We raken aan de praat en ze nodigen ons uit om met hen 's middags naar een uitzichtpunt op een berg te gaan. Vooraf gaan we nog even een koffie drinken, waarna we een ruim 40 minuten durende taxirit hebben naar de berg. Het laatste gedeelte moeten we zelf lopen. We passeren een dorpje, waar de mensen het duidelijk een stuk minder breed hebben. Kleine, vervallen huizen met smalle steegjes. Aan de kant van de weg brandt een vuurtje met afval. Overal staan bananenbomen.
We bereiken na een half uur klimmen het uitzichtpunt: Tebing Keraton. Om binnen te komen moeten we een toegangsprijs betalen. Er is een entreeprijs voor lokale bewoners, en eentje voor toeristen. Die van de toeristen ligt stukken hoger, ondanks dat we hetzelfde uitzicht te zien krijgen.
We willen de zon achter de bergen zien zakken, maar daar moeten we nog ruim 2 uur voor wachten. We eten daarom eerst weer een bord nasi goreng. Ik raak met een Indonesische man aan de praat. Ik vertel hem over mijn pindaallergie, waarna hij mij een wondermiddel aanraadt dat mij van mijn allergie zal genezen. Deze man vertelt allergisch te zijn geweest voor zeevruchten, maar nadat hij 2 maanden lang iedere dag een kop thee dronk wat getrokken was van sterke bladeren kon hij zonder problemen zeevruchten eten.
Aan het einde van de middag aanschouwen we, tussen de kleine Indonesiërs, de zon langzaam achter de bergen zakken, wat een prachtig schouwspel geeft.
In het duister wandelen we weer de berg af, waarna we weer door een taxi worden opgepikt.
's Avonds optijd in bed, want de wekker staat de volgende dag weer vroeg!Meer informatie