Casperia

Na een toch wat onrustige nacht, na t ontbijt begonnen aan onze 2e tocht. Linksaf t hotel uit en direct zeer steil naar boven! Volgens de beschrijving moeten we eerst fors klimmen om daarna geleidelijk weer af te dalen. En dat hebben we geweten! Goeiendag, dat gaat echt steil omhoog!

Even een paar woorden over de "paden" waarover we moeten gaan. Meestal niet meer dan een zeer smal gruisstenen pad met keien variërend van de grootte van een knikker, tot formaatje schoenendoos. Mensen met zwakke enkels en/of knieën hebben hier hele slechte dagen! En dat alles willekeurig neergegooid. Soms is het pad niet meer dan platgetreden gras en het is best lastig oriënteren en navigeren. We komen dan op een gegeven moment ook voor een probleem: de omgeving klopt niet meer met de beschrijving. Gokken en hopen dat je goed uitkomt is dan de enige oplossing. Gelukkig zijn de wandelgoden ons meer dan eens goed gezind. De paden vinden we op 2 na allemaal.

Het is echt bijzonder zwaar. De afstand is het probleem niet, de continuë correcties die je met enkels, knieën en de rest van je lijf moet uitvoeren (vooral bergaf), zijn echter killing.... Soms kom je wel op een eenvoudig stuk en dan is het gewoon herstellen, voordat je de volgende uitdaging moet bedwingen. Op zo'n eenvoudig stuk komen we een kudde schapen tegen die bij elkaar wordt gehouden door 3 honden die uiteindelijk meer oog hadden voor ons, dan voor de kudde! Er was geen herder bij! Na wat doorgelopen te zijn, zien we in de berm onder prikkeldraad een schaap op zijn rug liggen, die niet meer verder kan. Het lijkt vast te zitten met zn achterpoten en onder het prikkeldraad. We hebben alles goed bekeken en de takken die om de achterpoten zaten losgehaald. Daarna aan zn vacht het schaap onder het prikkeldraad door getrokken, totdat het weer op de weg lag. Daarna het schaap omgerold en toen kwam het zelf weer overeind en sprintte luid blatend het tegenovergelegen weiland in. Goede daad verricht en karmapunten gescoord!

We hebben van alles gezien: oude beukenbossen, vlakke weilanden en schitterende vergezichten. Bij zo'n vlak weiland, dat werd bevolkt door koeien en varkens, hebben we onze miezerige bammetjes gegeten, die we 's morgens bij t ontbijt heimelijk achterover hadden gedrukt. Daarna weer verder en toen ging t mis... we misten een metalen paal die een kruising met een ander pad markeerde en we zijn zo'n 500m doorgelopen. Die moet je dus ook weer terug, als je erachter bent dat je fout zit. Naar boven en dan op een uiterst vaag stukje terecht gekomen. Godzijdank hebben we enige houvast aan de wit-rode markeringen die op bomen en stenen staan. Het gaat alleen maar steiler naar beneden en t wordt ook nog eens smaller, met rechts van ons een gapende afgrond. Talin vond dat stuk niet zo heel tof en was blij toen het na een paar honderd meter weer een beetje normaal werd.

Het lopen begint steeds zwaarder te worden en de paden worden niet beter. We zijn blij als we een paar honderd meter over asfalt kunnen lopen, totdat we weer een "panoramisch pad" worden opgestuurd. Dat is een ander woord voor kl..eweg.... Het goede nieuws is dat we steeds dichter in de buurt van ons doel "La Colliene" komen. Helaas schiet de beschrijving met nog zo'n 500m te gaan weer vreselijk te over. De beloofde prikkeldraad hekjes en Olijvenboogaard kunnen we met geen mogelijkheid vinden en ondertussen wordt de hemel gitzwart en begint t te onweren... Dit is een herhaling van zetten van gisteren. Ook nu besluiten we om vriend Google het werk te laten doen en die vertelt ons dat we niet 500m van ons doel verwijderd zijn, maar 2,2 kilometer!!

Toch maar de hoofdweg genomen zoals Google ons adviseert en het wordt wederom een vrij steile klim naar boven. Goed nieuws is dat t droog blijft! We zijn werkelijk versleten als we eindelijk aankomen bij ons doel. Hier zouden we eigenlijk overnachten, maar het hotel was vol en heeft de organisatie ons 2 nachten in Casperia ondergebracht. De uitbater zou ons rond 17u komen halen en wij kwamen om 16.50u aan!! Hoezo timing...? Hij was er stipt om 17u en volledig gebroken stapten we in. Eigenlijk zou hij ons morgenochtend weer naar dit punt brengen voor onze volgende tocht met als einddoel zijn hotel, maar gezien onze fysieke staat, hebben we besloten om morgen een extra rustdag te pakken. Noem ons watjes, maar t blijft Goddomme vakantie!!

Casperia is een dorpje waar je niet met de auto kunt komen. Het zijn piepkleine straatjes en alles is hier zwaar antiek. Het hotel is erg pittoresk en onze kamer kijkt uit over de vallei. Prachtig! De vrouw van de uitbater heeft al een reservering voor ons gemaakt in de lokale taverne en daar gaan we zodadelijk heen. T wordt weer een vroegertje vanavond. Hopelijk kunnen we morgen goed herstellen!

Voor degenen die nu denken dat t 1 groot tranendal was, das niet waar! Het was een prachtige tocht met heel veel mooie vergezichten en prachtig natuurschoon. Én we zijn de hele dag weer niemand tegengekomen. Écht niemand!!!Read more